วันเสาร์ที่ 2 ตุลาคม พ.ศ. 2553

ก็ไม่ต่าง กับไม่เหลือ อะไร


แม้ว่าฉัน เป็นเพียงคน ที่ไร้ค่า
แต่ว่าฉัน เองก็ยังมี หัวใจ
ยังคงมี ความรู้สึก เหมือนใคร ๆ
ยังไม่ได้หาย และตายจาก โลกนี้

แม้ว่าฉัน เป็นเพียงคน ต้อยต่ำ
ผ่านความชอกช้ำ มานับ แรมปี
ชีวิต ที่ผ่านมา ไม่เคยมีดี
ไม่เคยมี วันที่สมหวัง ดังใจ

แต่มีสิ่งหนึ่ง อยากบอก ให้รู้ว่า
ถึงแม้ฟ้า จะทอดทิ้งฉัน ยังไง
ฉันคนนี้ ยังคงจะสู้ ต่อไป
เหนื่อยแค่ไหน ไม่เคยท้อ เลยเชียว

ประกาศก้อง บอกให้โลก ได้รู้
จงมองดู คนที่ไม่เคย แลเหลียว
ที่ยืนหยัด แม้มีแค่ตัว คนเดียว
ไม่ข้องเกี่ยว กับเทวดา


อยู่เพียงแค่ ตัวเอง เพียงเท่านั้น
ตัวของฉัน ขออยู่เหนือดวง ชะตา
ชีวิตของฉัน ไม่ข้องเกี่ยว กับฟ้า
ไม่ต้องมา มอบความ เห็นใจ


มันสายไปแล้ว ที่เห็นใจ ตอนนี้
เพราะไม่มี อะไรเสียอีก ต่อไป
หมดสิ้นทุกอย่างแล้ว เข้าใจ ใช่ไหม
ไม่เหลืออะไร อีกแล้ว ซักอย่าง


มีแค่ชีวิต กับเสื้อผ้า เก่า ๆ
มือกับเท้า และกระเป๋า ว่าง ๆ
ก็ยังดี ที่ยังเหลือ อยู่บ้าง
ก็ไม่ต่าง กับไม่เหลือ อะไร

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น