วันพฤหัสบดีที่ 31 มกราคม พ.ศ. 2556

ในวันที่หัวใจไม่มีเธอ

อย่าทำให้ฉันเข้าใจผิดอีกเลย
ถ้าเธอไม่เคยคิดอะไรเหมือนฉัน
ถ้าความเป็นห่วง ไม่ได้หมายความว่า...เธออยากผูกพัน
อย่าสนในความรู้สึกฉัน ในวันที่เธอต้องไป

อย่าจับมือฉัน ขณะที่เธอรักใครอีกคน
เพราะมันอาจทำให้คนสับสน ต้องอ่อนไหว
อย่าอยู่ช่วยซับน้ำตา...ในวันที่คนอ่อนล้าไม่เหลือใคร
แล้วทำให้ฉันต้องกลับไปเจ็บใหม่...ในวันที่หัวใจไม่มีเธอ

วันพุธที่ 30 มกราคม พ.ศ. 2556

เมื่อรู้ดีว่ายังไงก็ไม่มีทาง

อยากมีสิทธิหวงเมื่อเห็นเธอมีใคร
แต่รู้ไหม ฉันไม่เคยทำได้สักหน
เพราะฐานะที่มี ทำให้ฉันรู้ว่าไร้ตัวตน
เมื่อเธอมีเขาอยู่แล้วทั้งคนในสายตา

ทำได้แค่มองดูเธออยู่ห่างๆ
แม้อยากจะก้าวไปเดินเคียงข้างให้มากกว่า
แต่เพราะมือข้างเดียว...ทำให้ฉันไม่กล้าจะไขว่คว้ามา
วันี้จึงยอมปล่อยเธอทั้งน้ำตา...
เมื่อรู้ดีว่ายังไงก็ไม่มีทาง

หากคุณมีหัวใจ


…หากคุณมีหัวใจ…
คุณคงรู้ว่าทำไม…หัวใจฉันเต้นช้า
หากคุณมีความรู้สึก…หัวใจลึก-ลึก…คงไม่เย็นชา
คุณคงรู้ที่ไปที่มา…ของทุก-ทุกคราบน้ำตา…ที่ฉันมี
…หากคุณมีหัวใจ…
ความรู้สึกฉันคงมีความหมาย…มากกว่านี้
หากคุณมองมาบ้าง…ความรวดร้าวอ้างว้าง…คงไม่มี
หากคุณรู้จัก’รัก’ใครบ้างคงดี…ฉันคงไม่ต้องเสียน้ำตาอย่างนี้…ทุกวัน
…หากคุณยังมี…หัวใจ…
ได้โปรดเถอะหยุดทำร้าย…หัวใจฉัน
ก่อนความช้ำจะเกินเยียวยา…เกินจะใช้น้ำตา..ลบมัน
และสุดท้ายเมื่อถึงวันนั้น…ฉันอาจจะหมดกำลังใจจะฝัน…และรักเธอ…


วันเสาร์ที่ 26 มกราคม พ.ศ. 2556

แต่ก็ยัง

-ผิดสัญญา" แต่ก็ยัง "ให้โอกาส" ... "ทำผิดพลาด" แต่ก็ยัง "ไม่ถือสา""นอกใจ" แต่ก็ยัง "ไม่เลิกรา" ... "ทำให้มีน้ำตา" แต่ก็ยัง "เชื่อใจ""รู้ว่าหลอก" แต่ก็ยัง "ทุ่มเท" ... "ทำตัวเกเร" แต่ก็ยัง "ทนไหว""หยาบคาย" แต่ก็ยัง "ไม่ตัดใจ" ... "ทำตัวจัญไร" แต่ก็ยัง "อดทน""เจ็บซ้ำๆ" แต่ก็ยัง "รักอยู่" ... "ได้เห็นกับตา" แต่ก็ยัง "ฟังเหตุผล""ทรมาน" แต่ก็ยัง "อยากทน" ... "ไม่มีตัวตน" แต่ก็ยัง "รักมากมาย ....

วันศุกร์ที่ 25 มกราคม พ.ศ. 2556

"หยุดก็จบ"

"ร้องไห้" ทั้งๆที่ --> รู้ว่า ... "หยุดก็จบ"
"ยังคงคบ" ทั้งๆที่ .... แทบจะ > "ทนไม่ไหว"
"ยอมทรมาน" ทั้งๆที่ > มีสิทธิ์ {_ } เดินจากไป!!!
"ยังรักและ > "ทุ่มเทใจ" >> ทั้งๆที่รู้ว่า--> ไม่ได้อะไร" (กลับคืนมา) ?

วันจันทร์ที่ 21 มกราคม พ.ศ. 2556

คำถามหนึ่งที่อยากถาม




คำถามหนึ่งที่อยากถาม แต่รู้ว่าถามไป คำตอบที่ได้ก็เหมือนตัวเองตอบ
ว่าเราจะรักกันนานแค่ไหน ตราบที่ยังรักกันอยู่ คำตอบก็คงรักให้นานที่สุด
ไม่มีทางรักคนอื่นอีก..




....แต่ความจริง เมื่อเวลาผ่านไป ความรักมักอ่อนแรง และถึงบทสุดท้ายคล้ายๆ กัน
คำถามและคำตอบในวันนี้ จึงเป็นคำตอบสุดท้ายไม่ได้ เมื่อสัจธรรมอย่างหนึ่งที่ต้องยอมรับ
คือเวลาเปลี่ยน ทุกอย่างเปลี่ยน ความรักจะเปลี่ยนตามหรือไม่ ไม่มีใครล่วงรู้..




....รู้แต่วันนี้ ควรมอบความรักให้แก่กัน ให้มากที่สุด เท่าที่จะมอบให้ได้
ทำทุกอย่างให้สุดหัวใจ.....
...เก็บคำถามว่า เราจะรักกันนานแค่ไหนไว้ข้างใน 
อย่าหวาดกลัวว่ารักจะจบ ถ้าทุกๆวันเราทำสิ่งดีๆ ให้แก่กัน 
เอื้ออาทร ใส่ใจดูแล และซื่อสัตย์
สิ่งเหล่านี้มีค่ากับความรักมากที่สุด...




รักกันนานแค่ไหน ไม่สำคัญเท่าวันนี้ เรารักกันสุดหัวใจหรือเปล่า 
เราถ่ายทอดความรักให้กันเต็มที่หรือยัง..

....อย่าเก็บสิ่งที่ดีที่สุดไว้รอวันข้างหน้า เมื่อเราต่างไม่รู้ว่า
วันข้างหน้าจะมาถึงหรือเปล่า และทางเดินแห่งรักจะยาวนานแค่ไหน...




อย่ามัวตั้งคำถามที่รู้คำตอบ แต่ควรตอบทุกคำถามที่หัวใจเรียกร้อง
และทำสิ่งที่หัวใจเรียกร้องเสียแต่วันนี้...
....เพราะสิ่งที่เราอยากถาม สิ่งที่เราอยากรู้ เรารู้อยู่แล้ว ด้วยเวลาที่ผ่านไป 
นั่นแหล่ะคือคำตอบสุดท้าย... 

กรรมมั้ง



ความผูกพันเป็นสายใยบางๆ ที่ค่อยๆ เกาะเกี่ยว ถักทอขึ้นโดยเริ่มต้นจากเส้นใยที่บางที่สุด
คือ ความรัก ความรักที่เริ่มต้นขึ้น จะถูกความผูกพันห่อหุ้มเอาไว้ให้ยากต่อการกระทบ และทำให้ปลอดภัยมากยิ่งขึ้น

ความผูกพันจะทำให้เรากลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตกันและกัน ทำให้รู้สึกคิดถึงยามที่ต้องอยู่ใกล้จนดูเหมือนว่าจะอยู่ห่างกันไม่ได้








ความผูกพันจะทำให้เกิดความอาทร ที่จะต้องห่วงใยทุกๆ อย่างสารพัด
 อยากเอาใจใส่ อยากดูแลทุกอย่าง 


เส้นแบ่งระหว่างความผูกพันและความผูกมัดจึงถูกลากมาใกล้กันอย่างช่วยไม่ได้ ฉะนั้น การแสดงออกทั้งการกระทำและความรู้สึก ไม่อาจอ้างความผูกพันได้ทุกครั้งไม่แน่..สิ่งที่เรากำลังทำอยู่อาจจะเกิดจากความผูกมัด โดยที่เราไม่เคยรู้ก็ได้ 

เพราะว่าเรามีครู


หายไปนานเลยค่ะ กลับมาก็มีเรื่องเล่าดีๆ ให้เราได้อ่านกัน
อีกแล้วค่ะ ...

เรื่องราวแต่เก่าก่อนมีทั้งดีและไม่ดีปนกัน มองแบบผิดหวัง
ก็ทำให้เราท้อ แต่ว่ามองแบบครูมันก็ทำให้เราโตขึ้นนะค่ะ
เพราะว่าสิ่งที่่ผ่านไป มันกลับไปแก้อะไรไม่ได้แล้ว ทำได้อย่างเดียว
ก็คือ การปล่อยให้สิ่งเก่าๆ เหล่านั้นเป็นครู ... เราก็มองพลาด
เป็นดั่งเครื่องเตือนใจ และเชื่อว่าสิ่งต่างๆ ในอนาคตที่
เรารออยู่มันจะต้องไม่เป็นเหมือนเก่าอีกค่ะ เพราะว่าเรามีครู
และประสบการณ์มาแล้ว




ฝนฟ้าตก ... อากาศไม่ค่อยดี รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ
ทางนี้ก็เริ่มๆ ป่วนๆ กับป่วยๆ แล้วเหมือนกัน เพราะว่าชะล่าใจ
นิดหน่อยค่ะ ... คิดถึงนะค่ะ

ยังคิดถึงเธอทุกวัน


คิดถึงหนักหนา
อยากรู้ว่ายังสบายดีไหม
อยู่ทางนี้ทำได้แค่ส่งใจ
กับความห่วงใยที่ให้เธอ
คิดถึงหนักหนา
ให้รู้ว่ายังรักอยู่เสมอ
ถึงแม้ไม่ได้เจอ
แต่ยังคิดถึงเธอทุกวัน

วันอาทิตย์ที่ 20 มกราคม พ.ศ. 2556

ปีใหม่

ปีใหม่ผ่านมาหลายวัน ไม่ได้มาพิมอะไร ต่ออะไรเลย เพราะไม่ว่าง ป่วยด้วยอะนะ คิดถึงคนที่อ่านทุกคนน๊ะ ถ้าว่างจะ มาเพ้อเจ้อใหม่ รักนะ