วันศุกร์ที่ 25 มิถุนายน พ.ศ. 2553

จะโทษใคร ดีหนอ


จะโทษใคร ดีหนอ เป็นเช่นนี้
ก็ใจเรา ไม่รักดี เองใช่ไหม
รู้ก็รู้ ข้างกายเขา นั้นมีใคร
ต้องเสียใจ ต้องปวดใจ....ก็สมควร

เคยบ้างไหมรักมากมายแล้วผิดหวัง


อกหักมาอยากจะหาที่ระบาย
เคยบ้างไหมรักมากมายแล้วผิดหวัง
ทั้งที่เราก็รักเค้าอย่างจิงจัง
สุดท้ายแล้วถูกหักหลังช้ำปางตาย

"นอกจัย"คำๆนี้ยังจำได้ไหม
ที่นายเคยทำกับคัยต่อคัยเป็นว่าเล่น
แต่สำหรับฉันฝันไปเถอะไม่จำเป็น
เพราะฉันคิดกับนายเล่นๆก่อนนาย"คิดนอกจัย"


วันเวลาผ่านปัยจัยคิดถึง
เฝ้าคำนึงถึงนายไม่ห่างหาย
เพราะนายนั้นทำรักพังทลาย
เจ็บชิบหายแทบตายปวดร้าวจิง


ทุกๆคำแค่เพียงคำที่ลมผ่าน
ไม่หอมหวลเหมือนวันวานเคยบอกไว้
คำว่ารักถูกพรากจากปัยไกล
เมื่อเวลาผ่านปัยจัยโลเล


ขอเพียงหัยผ่านมาแล้วลาลับ
ไม่คืนกลับมาดีเมื่อมีใหม่
เจ็บแล้วจำ ช้ำแล้วจดกฎของจัย
เมื่อจากปัยไม่เกี่ยวข้องร้องหนเดียว

เพราะเธอไม่เคยสน


เธอทำให้ฉันนั้นหลงรัก
ฉันอกหักเพราะเธอไม่เคยสน
เธอไม่เคยแม้แต่จะแคร์นำใจคน
ขอให้โดนอกหักบ้างเป็นอย่างไร

นี่คือเหตุผลของคนหลายใจ


เกลียดความเหว่ว่าจึงเสเพลรัก
เกลียดความอกหักจึงรักหลายหน
เกลียดความหลอกลวงจึงควงหลายคน
นี่คือเหตุผลของคนหลายใจ

จะมีใครไหนเลยมิเคยท้อ


จะมีใครไหนเลยมิเคยท้อ
จะมีใครไหนหนอไร้ปัญหา
จะมีใครไหนสุขทุกเวลา
จะมีใครไหนโศกาตลอดกาล

ยามท้อเพื่อนแท้มิแปรผัน
เพื่อนกันร่วมแก้ปัญหาผ่าน
ร่วมสุขร่วมทุกข์ไปเนิ่นนาน
พรุ่งนี้หรือวันวานก็เพื่อนกัน

ความรักมักมาเยือนผู้ที่ยังคงหวัง ถึงแม้จะผิดหวัง
และมาเยือนผู้ที่ยังคงเชื่อ ถึงแม้ว่าจะถูกทรยศหักหลัง
และมาเยือนผู้ที่ยังคงรัก ถึงแม้จะเคยเจ็บปวดมาก่อน


บทพิสูจน์ความแกร่ง...แห่งเพชรแท้
ความแน่วแน่ที่จะไป...ให้ถึงฝัน
จะย่อท้อหวั่นไหว...ทำไมกัน
หวังในวันแห่งเส้นชัย...ไม่ไกลเกิน


ลมหายใจมีไว้...ให้ความหวัง
สร้างพลังดวงจิตอย่าคิดถอย
อย่าอยู่อย่างชีวิต...ที่เลื่อนลอย
โหยและห้อยจะเสีย...กาลเวลา


อุปสรรคเข้าเผชิญ...จงเดินสู้
ยอมรับรู้ด้วยใจ...ที่อาจหาญ
ตรึกและตรองแก้ไข...อย่านิ่งนาน
รีบประสานเข้มแข็ง...ด้วยแรงใจ

ใครคนนั้นไม่ใช่แค่ฉันคนเดียว


ฉันคงคิดไปเอง
ที่คิดว่าเทอเคนรักฉัน
แต่ในความจริงมันกลับตรงข้ามกัน
เมื่อเทอปันใจให้ ใครคนนั้นไม่ใช่แค่ฉันคนเดียว

วันพฤหัสบดีที่ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2553

ดีใจจัง


ดีใจมากมาย ที่่กลับมามีเพื่อนเพิ่ม

มีผู้ติดตามตั้งสามคน ออกความคิดเห็นมั้ง

ก็ได้น๊ะคร้า อยากอ่านของคนอื่นมั้งอะคะ

เมื่อสามวันก่อน


ไปบวชชีมาสนุกมากกับการสวดมนย์
และก็มีเรื่องแปลกๆมากมายในวัด
เจอทั้งคนดีคนบ้าคนป่วย
และคนพิการ การได้สวดมนย์
มีความสุขมากมายหลวงพ่อใจดี
ใครอยากบวช ก็ไปน๊ะวัดต้นสนจังหวัดอ่างทอง
หนุกหนานมากมาย จริงๆ

ก็ยังดีที่มีค่าเวลาเพื่อนไม่มีใคร


เซ็งกระปอมไม่เซ็งเป็ดและเบื่อเซ็งกะปอมนี้หละ
เวลาเหงาก็ทักเราพอไม่เหงาไม่ทักเลยเบื่อๆ
อิอิช่างเถิด ถึงไงกะเพื่อนอะน๊ะ

วันอาทิตย์ที่ 6 มิถุนายน พ.ศ. 2553

~*~โปรดอย่าใช้ชีวิตอยู่กับความฝัน~*~


โปรดอย่าใช้ชีวิตอยู่กับความฝัน
และอย่าทำให้ทุกวันหมดความหมาย
จงต่อสู้และก้าวเดินต่อไป
และทำให้สิ่งที่ฝันนั้นเป็นจริง
แต่หากวันใดเธอท้อแท้
เกือบต้องแพ้เพราะหมดความหวัง
ยังมีใจดวงนี้...ส่งเป็นกำลัง
สร้างความหวังให้เธอ...อีกครา
ชั้นคนนี้ไม่มีอะไรให้
มีแต่ใจดวงหนึ่งซึ่งห่วงหา
มันอาจไม่มีค่าหรือราคา
แต่อยากให้เธอรับรู้ไว้ว่า
หัวใจดวงนี้หนา...มีความจริงใจ

ดีใจ...ที่เป็นคนหนึ่ง


ดีใจ...ที่เป็นคนหนึ่ง

ที่เธอนึกถึงในวันอ่อนล้า

มีสองมือ---คอยเช็ดน้ำตา

อยากให้รู้ว่าฉันพร้อมจะเป็นกำลังใจ

วันใดที่เธอสุขสันต์

ไม่จำเป็นต้องนึกถึงฉันก็ได้

แต่หากวันใด “ ที่เธอท้อใจ ”

มาร้องไห้ใกล้ๆฉัน...ก็พอ...