วันจันทร์ที่ 31 ธันวาคม พ.ศ. 2555

สวัสดีปีใหม่คะ


ปีใหม่เริ่มต้นพร้อมกับปฏิทินฉบับใหม่
แต่ความรักที่เค้ามียังคงอยู่ตลอดไป
พร้อมกับตะเองที่อยู่ในใจเค้าเสมอมา สวัสดีปีใหม่คะ 

วันอาทิตย์ที่ 30 ธันวาคม พ.ศ. 2555

วันเดิมๆ

วันเกิด ปีใหม่ หรือวันอะไร ก็คือวันเดิมๆ
วันที่เทอทิ้งให้ฉัน อยู่คนเดียว ส่วนเทอ
ก็อยู่กับคนของเทอ เทอมีความสุข
ส่วนฉัน ต้องทุก ต้องเสียทุกอย่าง
เสียความรัก เสียคนที่รัก และเสียเงิน
ที่ให้กับคนดีดี ทีเทอเรียกว่าเมีย
ฉันไม่เคยคิด อยากได้อะไร
แต่คนเรา ถ้าไม่เป็นคำพูด อย่าเกิดมาเป็นคนเลย
อาย หมา มัน จะปีใหม่และ ขอพูดแรงๆสักครั้ง
ฉันอยากรู้ว่า เทอเคยสำนึกบ้างไหมว่าทำไรไว้

วันศุกร์ที่ 21 ธันวาคม พ.ศ. 2555

เลือกเดินคนละทาง

เลือกเดินคนละทาง
การลงเอยของความต่าง ระหว่างเธอกับฉัน
รักที่เคยงดงาม กลายเป็นสิ่งที่ถูกมองข้าม ไม่สำคัญ
ความรู้สึกดีๆที่เคยผูกพัน..กลับจบลงสั้นๆ ด้วยคำลา
เราต่างมีทางต้องไป
จึงไม่มีเหตุผลอันใด จะรั้งไว้เพื่อวันข้างหน้า
ความรักกับความฝัน ไม่อาจไปด้วยกันจึงต้องร้างลา
ทำใจยอมรับด้วยน้ำตา……สิ่งที่เราค้นหามันต่างกัน

วันพุธที่ 19 ธันวาคม พ.ศ. 2555

เขาให้ยืม..แล้วเขาก็เอาเธอคืนไป

ฉันเหงาเกินไปหรือเปล่า
จึงได้เฝ้าพร่ำเพ้อ...ละเมอฝัน
คิดถึงใครคนหนึ่งซึ่งเคย...ผูกพันธ์
ยังจดจำวันนั้น...ไม่เคยลืม

รอยยิ้มจางจางบนใบหน้า
แล้วบอกว่าคิดถึง..ฉันสุดปลื้ม
แต่วันนี้..ฉัน..ก็แค่คนที่ถูกลืม
เขาให้ยืม..แล้วเขาก็เอาเธอคืนไป

วันเสาร์ที่ 15 ธันวาคม พ.ศ. 2555

“เราอยู่ห่างไกลกัน”

 
 

.ความห่างไกลมันทรมาน….

1
     
  …..หลายคนที่มีความรัก  ไม่มีเรื่องทุกข์ใดๆ รักกันดี ไม่มีความขัดแย้งกันเลย ไม่มีปัญหาอะไรทั้งนั้นเลย แต่หลายคนคงเจอกับความรู้สึกที่ทรมาน คือ “เราอยู่ห่างไกลกัน” บางคนที่ ไม่รู้จะหาเรื่องอะไรมาทุกข์ใจ เลยต้องหาเหตุที่จะมาคิดมากให้กับ “ความห่างไกล”  ถ้าเรามองความห่างไกลให้เป็นเรื่องทุกข์ก็เป็นเรื่องทุกข์ เพราะคนทีเริ่มรักกันแรกๆ มักจะมีความรักที่หอมหวาน เป็นช่วงเวลาที่สวีตที่สุด อยากที่จะมาเจอกันทุกวัน อยากที่จะไปไหนมาไหนด้วยกัน อยากจะอยู่ด้วยกันตลอดเวลา อยากที่จะอยู่ใกล้กันนานๆ ยิ่งหลังจากที่บอกรักกันมาเรียบร้อยแล้ว แทบจะไปอยู่บ้านเดียวกันเลย  แต่ก็เหมือนสวรรค์กลั่นแกล้ง คู่รักที่เคยสวีตหวาน หลายๆคู่ให้ต้องห่างไกลกัน ฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดต้องอยู่ต่างจังหวัด บ้างก็ต้องไปศึกษาต่อ บ้างต้องออกไปทำงาน บ้างก็ไปเรียนเมืองนอก นานๆกว่าจะได้เจอกันที มันทรมานมากแค่ไหนกว่าที่จะได้พบกันเร็วๆ ต้องฝ่าฟันความทรมาน เพื่อเวลาเจอกันทีจะได้หอมหวาน และเป็นความทรงจำที่ดีเพื่อไปนั่งเพ้อฝันได้ในวันจากกัน
2
          จริงๆแล้ว ถ้าเรามอง  ความห่างไกล เป็นเครื่องมือวัดใจของอีกฝ่าย ก็คงจะดี เราจะได้รู้ว่าเขารักเราแค่ไหน เป็นห่วงเราบ้างไหม และเขามั่นคงกับความรักเราแค่ไหน แต่ถ้าเราต้องเจอกันทุกวัน อยู่ด้วยกันตลอดเวลา ก็จะยังไม่เกิดความรู้สึกว่า คิดถึง นานๆไปความกระตือรือร้น อาจจะลดน้อยลง กลายเป็นความชินไป  “ความประทับใจ หรือความสุข จะมีมากกับอะไรที่ไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยๆ” ดังนั้นความหอมหวาน ความประทับใจ หรือความสุข จึงเกิดขึ้นเสมอเวลาคนที่ไกลกันมาเจอกัน และเราจะตักตวงความสุขนั้นอย่างเต็มที่ ในทุกๆ  วินาทีที่เราอยู่ด้วยกัน
         
            อย่างไรก็ตาม ขอเป็นกำลังให้ทุกคนนะคะ ที่ต้องทนทุกข์กับความ ทรมาน ที่เป็นเครื่องวัดปริมาณความผูกพันที่มีต่อกัน และวันใดที่เรามาพบกัน “ความหอมหวานเกิดขึ้นเสมอเวลาที่คน ไ ก ลมาเจอกัน”

เวลามองขึ้นไปบนฟ้า

"
ฉันนั้นเห็นแต่ภาพเธอ อยู่ไกลกันจนสุดสายตา 

รอคอยวันที่จะกลับมาหา ถึงแม้ มันจะแสนนาน แสนนานแค่ไหน 


อยากจะขอให้ได้พบ แค่เพียงขอให้ได้พบ อยากจะรู้ว่าเธอเองเป็นเช่นไร
เธอจะคิดถึงฉันหรือเปล่า เธอจะเหงาบ้างหรือเปล่า จะรู้สึกแตกต่างกับฉันบ้างไหม



(เพราะว่าเรา) ห่าง ไกลกันเหลือเกิน 
คิดถึงแต่เธอนั้น เฝ้าแต่นับให้ถึงวันที่เรานั้นได้พบกัน
เราช่างห่าง ไกลกันเหลือเกิน ฉันเองก็ไม่รู้ เมื่อไรจะได้พบ (เธอ)... 

วันพุธที่ 5 ธันวาคม พ.ศ. 2555

ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน


 คำว่าพ่อ  ใครหนอนั้นคือท่าน
พระคุณนั้นงามเลิศประเสริฐศรี
ทั้งพฤกษาพสุธาหรือวารี
ก็ไม่มีสิ่งใดเทียบพระคุณ
 
หลังทำงานการท่านก็แสนเหนื่อย
เมื่อยามแจ้งสาดแสงรับอรุณ
ท่านตื่นเช้าหาเงินมาเจือจุน  
คอยเกื้อหนุนครอบครัวให้ร่มเย็น 
 
 
ก็เพราะว่าพ่อรักสลักจิต  
ท่านจึงคิดด่าว่ายามที่เห็น  
หากท่านด่าว่าเราต้องใจเย็น
ก็จงเป็นลูกที่ดีเสมอไป 
 
 
เมื่อเราจากไปไกลท่านเป็นห่วง
สิ่งทั้งปวงไม่ห่วงหาเทียมสิ่งไหน
ไม่ว่าเราอยู่แห่งหนตำบลใด
ท่านก็ยังมีใจให้ทุกวัน
 
หากชาตินี้ตอบแทนคุณไม่ได้หมด
ก็จะขอแทนทดในวันหลัง
หากชาติหน้าที่จริงอีกกี่วัน
ขอวันนั้นเป็นลูกพ่อต่อสักครา 

ชีวิตอยู่ได้เพราะไร

วันๆไม่เคย นอนหลับได้อย่างสบายสักวัน
เบื่อตัวเอง เบื่อการไม่สบาย เบื่อความเหงา
และเบื่อผู้คน แต่ก็บอกตัวเองว่า อดทน

รักพ่อคะ

วันนี้ วันพ่อ อยากจะบอกพ่อว่า รักพ่อที่สุด
ทั้งๆที่ตลอด เวลาพ่อไม่เคย อยู่เคียงข้างเค้าเลย
เค้าคงทำแทนพ่อได้เท่านีั ดูแลน้อง จนนาทีสุดท้าย
ของชีวิต ถ้าเค้าตายก่อน เค้าก็จะบอก เป็นคำแรก
และคำสุดท้ายของชีวิต หนู รักพ่อนะ

วันจันทร์ที่ 3 ธันวาคม พ.ศ. 2555

มาเพื่อไร


ทุกคนก็อยากสมหวังกันทั้งนั้น แต่ไม่มีอะไรที่จะมั่นคง แม้แต่ใจตัวเราเอง
แม้แต่บางคนที่เคยบอกว่า ใจเขานั้นมั่นคง สุดท้ายจากไปโดยไม่มีแม้แต่คำลา

วันศุกร์ที่ 23 พฤศจิกายน พ.ศ. 2555

จะเป็นของเทอคนเดียว (ตลอดไป)


เวลาที่เราได้อยู่ด้วยกัน..สั้น­จังเลยเนอะ..เทอว่ามั๊ยย
แต่อย่างน้อย ในช่วงระยะเวลาที่เราได้อยู่ด้ว­ยกัน
//เค้าได้ทำทุกอย่าง อย่างดีที่สุดแล้ว
//เค้าได้รักเทอเท่าที่ผู้หญิงค­นนึงจะรักได้แล้ว
//เค้าได้ดูแลเทอ.. ให้เทอทุกอย่างเท่าที่จะให้ได้แ­ล้
และเค้าก้รู้ ว่าเทอรับรู้มันแล้ว  ว่าเค้ารักเทอมากแค่ไหน
แต่...
แค่เทอ ไม่ได้รักเค้า และ เค้าต้งเสียใจ ก้แค่นั้นเอง T_T
อยากให้เทอรู้..คำว่ารักของเค้า จะเป็นของเทอคนเดียว (ตลอดไป)

วันจันทร์ที่ 19 พฤศจิกายน พ.ศ. 2555

วันข้างหน้าเธอ

วันข้างหน้าเธอจะอยู่อย่างอ้างว้างจริงๆเหรอ
แล้วบอกว่าจะรักกันเสมอไม่ลืมฉัน
ชะรอยว่ามีความทรงจำใหม่เข้าสักวัน
เรื่องราวของฉันก็คงจะเป็นเเค่นิทาน

ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร

นอนไม่หลับอีกแล้วนะ..
แม้ไม่ใช่สาระสำคัญ..สำหรับฉัน
แต่ใครบางคนเคยบอกว่าอย่าทำร้ายมัน
ร่างกายนั้น..ที่ฉันครอบครอง

ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร
ถึงจะหายใจต่อไป..อย่างไร้ความหม่นหมอง
ฉันรู้ว่าเธอกำลังเฝ้ามอง
รอส่งฉันไปตามครรลอง..ที่ควรมี

ฉันลืมเธอไม่ได้
เก็บความทรงจำไว้...ตรงใจนี้
คิดถึงคนดี
ที่วันนี้...เราต้องจากกัน

ตอนนี้ใกล้รุ่งฟ้าเริ่มสาง
ดูเหมือนเส้นทาง...ของเธอและฉัน
ถึงทางแยก...ที่อีกเส้นคือ ทางตัน
เส้นทางนั้น..ที่เธอสั่งห้ามฉัน . . อ ย่ า ต า ม ไ ป

ฉันก็ถามใจตัวเองแล้วไง

 ฉันก็ถามใจตัวเองแล้วไง
ลืมเธอได้ซะที่ไหนล่ะนี่
ก็อยากรู้เหมือนกันนะคนดี
จะลืมคนที่รักนี่ "ลืมยังไง"
    ถึงห่างไกลก็ไม่ได้ห่างเหินสักหน่อย
ยังรอ ยังคอย อยู่ตรงที่เก่า
ในความทรงจำยังมีคำว่าเรา
เมมโมรี่ถึงจะเน่าก็มีเธอคนเดียว
    เธออยู่ไกลทำอะไรฉันก็ไม่รู้
แต่ฉันรอเธออยู่ไม่ได้หวั่นไหว
เธอจะคิดยังไงก็ตามใจ
แต่รู้เอาไว้รักเธอคนเดียว

วันอังคารที่ 6 พฤศจิกายน พ.ศ. 2555

จะมีไหม


เคยมีใครบางคนผ่านมาแล้วเดินจากไป
ทิ้งร่องรอยในใจบาดแผลที่มันเจ็บช้ำ
เคยมีใครบางคนเข้ามาแล้วก็เลยผ่าน
ทิ้งความทรมานเจ็บช้ำเกินจะทน
เลยจะขอเพียงแค่ใครคนนึง
ที่จะไม่ทำให้เสียใจ
แต่จะรออีกนานสักเท่าไหร่
จะต้องรออีกนานแค่ไหนกว่าที่ฉันจะเจอ

จะมีไหมใครสักคน
จะมีไหมคนที่เขาไม่ทำให้ทุกข์ใจ
ไม่ต้องเสียใจ จะต้องรอถึงเมื่อไหร่
จะมีไหมใครเพียงสักคน
จะมีไหมคนที่อยู่กับฉันด้วยหัวใจ
จะต้องรออีกนานแค่ไหนกว่าที่ฉันจะเจอ

เดินคนเดียวลำพังอยู่ไปแค่เพียงวันๆ
เหมือนจะไม่มีวันจะเจอกับคนนั้น
รอเพียงใครสักคนมาใช้ชีวิตร่วมกัน
แค่เพียงคนคนนึงมาเติมเต็มชีวิต
ฉันจะขอเพียงแค่ใครคนนึง
ที่จะไม่ทำให้เสียใจ แต่จะรออีกนานสักเท่าไหร่
จะต้องรออีกนานแค่ไหนกว่าที่ฉันจะเจอ

หากว่าฉันนั้นได้พบเจอ จะไม่ทำให้เขาเสียน้ำตา
และไม่ทำให้เขาต้องจากไป

วันอาทิตย์ที่ 4 พฤศจิกายน พ.ศ. 2555

ไม่มีอะไรที่อยู่กับเราตลอดชีวิต

ไม่มีอะไรที่อยู่กับเราตลอดชีวิต
ทุกอย่างมันก็รอเวลาจากเราไปทั้งนั้น

เชื่อ ว่าถ้าชีวิตคนเราไม่ยึดติด ไม่ต้องแขวนชีวิตไว้กับความคาดหวัง เวลาที่เราสูญเสีย หรือเวลาที่เราต้องเจอกับความล้มเหลว เราคงมีภูมิต้านทานมากพอที่จะเอาไว้ต่อสู้กับความท้อแท้ อย่าคิดว่าสูญเสียแล้วชีวิตจะต้องเป็นศูนย์ เพราะว่าเรานับหนึ่งใหม่ได้เสมอหากเราคิดที่จะนับซะอย่าง ไม่มีอะไรบนโลกที่น่ากลัว และไม่จำเป็นต้องกลัวกับความเป็นจรองของชีวิต

มีพบก็ต้องมีจาก มีได้ก็ต้องมีเสีย
และมีสุขก็ต้องมีทุกข์เป็นสัจธรรม

เมือ่ ไรที่เราได้รู้จักสัมผัส และได้เรียนรู้กับชีวิตทั้งสองด้าน เมื่อนั้นเราจะไม่รู้สึกเสียดายหากเราได้มีโอกาสล้มทั้งยืน แต่เราจะเสียใจไปตลอดชีวิตหากเราไม่สามารถก้าวข้ามความล้มเหลวที่ผ่านเข้ามา ได้

วันเสาร์ที่ 3 พฤศจิกายน พ.ศ. 2555

ความรักของฉัน


ความรักของฉันก็มีเท่านี้แหละ

ฉันไม่มั่นใจว่าฉันจะรักเธอตลอดไป
แต่ฉันจะรักเธอให้มากที่สุดเท่าที่ฉันจะรักใครคนหนึ่งได้

ความรักของฉันไม่ใช่ความรักที่ไม่หวังผลตอบแทน
เพราะมันเป็นความรักที่ต้องการความรักของเธอตอบแทน

ฉันไม่มั่นใจว่าฉันจะดูแลเธอได้ดีกว่าใครๆ
แต่ฉันจะดูแลเธอมากกว่าที่ฉันดูแลตัวฉันเอง

ฉันไม่คิดว่าฉันจะอยู่กับเธอตลอดเวลา
แต่ทุกครั้งที่เธอเสียใจฉันคิดว่าฉันจะอยู่เคียงข้างเธอ

ฉันไม่มั่นใจว่าฉันจะไม่ทำให้เธอร้องไห้
แต่ฉันมั่นใจว่าฉันจะทำให้เธอยิ้มได้

ฉันคงจะไม่บอกรักเธอทุกวัน
แต่ฉันนั้นจะรักเธอทุกวินาที

ฉันจะไม่ขอให้เธอฝันดีทุกคืน
เพราะฉันไม่รู้ว่าฝันดีของเธอจะมีฉันอยู่ในนั้นด้วยรึเปล่า
แต่ถ้าคืนไหนที่เธอฝันร้าย
ฉันจะเข้าไปช่วยเธอในฝันเสมอ

ความรักของฉันมันคงไม่มีค่าอะไร
ถ้าหากว่าเธอไม่สนใจมัน

ความรักของคนอื่นที่ให้ฉันก็ไม่มีค่าอะไร
เพราะว่ามันไม่ได้มาจากเธอ

ฉันไม่ได้ต้องการให้คนรักของฉันดีเลิศเลออะไรมากมาย
ฉันขอแค่คนที่ฉันรักนั้นคิดถึงฉันมากกว่าที่เขาคิดถึงคนอื่น
และฉันก็คิดถึงเค้ามากกว่าที่ฉันคิดถึงคนอื่นเช่นกัน

ความรักของฉันไม่ได้มีมากมายล้นฟ้า
เพราะความรักของฉันนั้นมีเพียงพอสำหรับเธอคนเดียว 

วันพุธที่ 31 ตุลาคม พ.ศ. 2555

หลายครั้งในชีวิต

หลายครั้งในชีวิต
เราคิดว่าเราเป็นเพียงฟันเฟืองตัวเล็กเล็ก
ที่อาจไม่มีความหมายและไร้ค่าราคากับคนรอบข้าง
นั่นเป็นเพียงการประเมินที่เรามีกับตนเอง....

ขอเพียงเราเปิดใจมอง และลงมือทำสิ่งเล็กเล็ก...
สิ่งที่เราทำได้ ....ขอให้ทำสิ่งนี้อย่างดีที่สุด

เราอาจพบว่าสิ่งเล็กเล็กที่เราทำอยู่
อาจเคลื่อนโลกให้ไหวสะเทือนได้

และถึงแม้ว่าที่สุดแล้วมันอาจไม่ได้เปลี่ยนแปลงใครเลย
อย่างน้อยที่สุด.... 
มันก็เปลี่ยนแปลงตัวเราให้ดีขึ้นไม่ใช่หรือ...

วันเสาร์ที่ 27 ตุลาคม พ.ศ. 2555

เหนื่อย ๆ ท้อ ๆ


เหนื่อย ๆ ท้อ ๆ รู้สึกหมดแรงยังไงก็ไม่รู้คิดถึงบ้านคิดถึงน้องจัง
มาอยู่ญี่ปุ่นมาหลายปีแล้วสินะ ได้กลับบ้านไม่กี่ครั้งเอง
จริงอยู่ญี่ปุ่นกับไทยก็ไม่ได้ไกลอะไรมากมาย
แต่การอยู่คนเดียว ใช้ชีวิตคนเดียว...
บางครั้งมันก็รู้สึกเหงาขึ้นมาจับใจได้เหมือนกันนะ...

แม้อนาคตจะมองไม่เห็น

เหยียบดินคนละผืน แต่เรายังอยู่ร่วมฟ้า
ก้าวย่างไปตามทางคนละสาย
แต่ยังคงเป็นโลกใบเดียวกัน
กายห่าง แต่ใจใกล้...
ไม่เห็นหน้า แต่เรายังอยู่ด้วยกันเสมอ...
แม้อนาคตจะมองไม่เห็น 
แต่ฉันรู้ได้ด้วยหัวใจฉัน
ไม่ว่าเส้นทางจะ อยู่ห่างไกลกันแค่ไหน
เธอจะเป็นส่วนหนึ่งของหัวใจฉัน...เสมอไป

ฉันมีสิทธิ์แค่รักเธอผิดเวลา

ดีเพียงใด ที่ได้ยืนข้างเธอ
ได้พูดได้คุยได้พบได้เจอ ได้ใกล้ชิดกัน
ดีเกินพอ กับคนอย่างฉัน
ความรักในใจคงไม่พูดมัน ไม่ให้สร้างปัญหา
ใจเธอมีเจ้าของ คงต้องโทษที่พรหมลิขิต
ให้ฉันมีสิทธิ์แค่รักเธอผิดเวลา

วันศุกร์ที่ 26 ตุลาคม พ.ศ. 2555

เธอรักฉันหรือเปล่า

หลายครั้งที่ฉันเฝ้าแต่ถามตัวเองว่า เธอรักฉันหรือเปล่า
หลายครั้งที่ฉันถามเธอว่า เธอรู้สึกอย่างไรกับฉัน
คำตอบคือ … เธอรักฉัน

แต่ฉันก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี ด้วยเหตุผลหลาย ๆ อย่าง
เธอดีกับฉันทุกอย่าง ก่อนที่แฟนเก่าเธอจะกลับมา
แต่พอแฟนเก่าเธอกลับมา เธอกลับเปลี่ยนไป
ฉันเลยกลายเป็นแฟนเก่า เธอกลับไปหาเขาซะงั้น

แฟนเก่ากลับมาร้องไห้ มาตื้อ เธอก็ใจอ่อน
เธอเลือกเขา เพราะเธอยังรักเค้าอยู่
แฟนเก่าของเธออยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเธอ
แฟนเก่าของเธอมาร้องไห้ บอกที่เลิกกับแฟนปัจจุบันที่คบอยู่
เพราะยังรักเธอ จึงตัดสินใจกลับมาหาเธอ

แต่ปัญหาติดตรงที่เธอมีฉัน . . .
และเธอก็มาให้เหตุผลฉันว่า เธอรู้สึกผิดต่อแฟนเก่า
ที่มีส่วนทำให้เค้าเลิกกับแฟนคนปัจจุบัน
เธอสับสน และงงกับตัวเอง ไม่รู้จะเอาไง
แต่สุดท้ายเธอก็เลือกแฟนเก่า โดยไม่สนใจอะไรเลย

ทุกอย่างจบลงแล้ว . . .
แต่คำถามที่ฉันยังถามตัวเองคือ ที่ผ่านมามันคืออะไร
เธอคบกับฉันเพียงแค่เหงา เท่านั้นหรือ
ความรู้สึกของฉันที่มีให้ มันไม่มีความหมายหรืออย่างไร
หรือเธอคบฉันเพียงแค่ผ่านไปวัน ๆ เท่านั้นเอง

วันพฤหัสบดีที่ 25 ตุลาคม พ.ศ. 2555

ในวันที่ความรักหล่นหาย


ในวันที่ความรักหล่นหาย

โลกทั้งโลกดูโหดร้ายไปทุกอย่าง

เส้นสายฝนที่หล่นร่วงบางบาง

เหมือนจะฉีกเนื้อทั้งร่างให้หลุดไป

ในวันที่ฉันไม่มีเธอ

ทุกสิ่งทุกอย่างที่พบเจอมันรับไม่ไหว

อยากขอร้องคืนวัน. . .โปรดช่วยฉันซึมซับหัวใจ

เพราะวินาทีที่เธอจากไป เธอเอาทั้งหมดของลมหายใจ ติดไว้ในมือเธอ

หลอกตัวเอง


หากไม่อยากจะทนคบ
ก็จบเถอะ..เรื่องราว รัก ๆ ใคร่ๆ
มัวหลอกตัวเองไม่เซ็งหรือไง
จะทนไปทำไมให้ป่วยการ
ทบทวนดูให้ดี
ที่อยู่เพราะรักยังมี..หรือแค่สงสาร
ทบทวนดูอีกที..อยู่แบบนี้ฉันทรมาน
อย่าให้ความเย็นชามันประจาน…การหมดใจ



วันอาทิตย์ที่ 21 ตุลาคม พ.ศ. 2555

111111111


คำว่า รัก
คำว่า รัก คำสั้นๆ ง่ายๆ คำเดียวคำนี้
ไม่มีความหมายที่ชัดเจน ไม่มีตัวตน สัมผัสไม่ได้
แต่สามารถรับรู้ได้โดยใช้หัวใจ
ใครบางคนอาจจะใช้บ่อย ใช้อยู่เสมอ
...
ใช้...ทั้งๆที่ไม่รู้ว่ามันจะดีจะร้ายอย่างไร
ใช้...จนไม่รู้ว่ามันคือ คำที่พิเศษ
คือ คำที่มีไว้มอบให้แก่คนพิเศษเท่านั้น
ในขณะเดียวกัน......
ใครบางคนก็ไม่รู้จักความหมายของมัน
ไม่เคยใช้ และ ไม่เคยคิดที่จะใช้
ไม่กล้าที่จะใช้คำว่า รัก
เพราะ กลัวผลที่จะได้รับกลับมา

ถ้าหากคำว่า รัก มีอยู่จริงบนโลกใบนี้
เชื่อว่า... สักวันเธอคงจะสัมผัสมันได้ด้วยหัวใจของเธอเอง

วันเสาร์ที่ 20 ตุลาคม พ.ศ. 2555

คนเป็นแฟนมันใจจะขาด

คนเป็นแฟนมันใจจะขาด..เห็นใจคนที่รักเธอบ้าง 
ยังไงฉันก็เลือกแล้วว่าต้องเป็น­เธอ
 ไม่ว่าวันข้างหน้าจะเป็นยังไง..­.ฉันขอรับมันไว้เอง

คิดซะว่า!!!!!


                                  เวลาแอบรักใครสักคน มันเจ็บปวด แต่ทำไงได้ เค้าไม่รักเรานี่นา
ปล่อยความคิดถึงให้ล่องลอยไป
หากนายรับไว้สักครั้งคงจะดี
คงไม่มีอะไรให้นายได้มากกว่านี้
เพราะทุกนาทีที่เรามี…ยังไม่ต้องการใคร
ได้แต่ซ่อนความรู้สึกในแววตา
นายไม่มีวันรู้หรอกว่าเรารักนายมากแค่ไหน
ทุกสิ่งที่เราแสดงมันแอบแฝงตรงข้ามกับใจ
เราไม่ต้องการให้นายหรือใครรับรู้มัน
                                           คิดซะว่า คนคนนี้ไม่ใช่เนื้อคู่เรา เราจะได้ไม่เสียใจ

"เปลี่ยนแปลง"

             อย่ามาโทษระยะทางที่ทำให้ฉัน"เปลี่ยนแปลง"
             แล้วที่เธอแสดงบอกว่าเหมือนเดิม"ใช่ไหม"
             งั้นเอากระจกมามองส่องแล้วลองถามกับคน"ข้างใน"
             ว่าจริง ๆ แล้วฉันเปลี่ยนไปหรือใครที่มัน"ไม่รักดี  
            ฉันมีเธอเพื่อรักษาใจ...แต่เธอมีใครเพื่อรักษาใจเธอ…

วันศุกร์ที่ 19 ตุลาคม พ.ศ. 2555

เราต่างมีทางต้องไป

เลือกเดินคนละทาง
การลงเอยของความต่าง ระหว่างเธอกับฉัน
รักที่เคยงดงาม กลายเป็นสิ่งที่ถูกมองข้าม ไม่สำคัญ
ความรู้สึกดีๆที่เคยผูกพัน..กลับจบลงสั้นๆ ด้วยคำลา
เราต่างมีทางต้องไป
จึงไม่มีเหตุผลอันใด จะรั้งไว้เพื่อวันข้างหน้า
ความรักกับความฝัน ไม่อาจไปด้วยกันจึงต้องร้างลา
ทำใจยอมรับด้วยน้ำตา......สิ่งที่เราค้นหามันต่างกัน

ลืมฉันเถอะคนดี

ลืมฉันเถอะคนดี
เมื่อวันนี้--เธอมีเขาอยู่ใกล้ ๆ
ฉันไม่ต้องการเป็นตัวสำรองของใคร
แม้จะรักเธออยู่มากมายก็ตามที
ฉันทำใจไม่ได้
ที่จะต้องแบ่งหัวใจกับใครอย่างนี้
ไม่มั่นใจว่าเมื่อเวลาผ่านไป อะไร ๆ ที่เคยดี
อาจป็นแค่สิ่งที่เธอลืมว่าเคยมีในสายตา

“หยุด” ทำเพื่อเขาสักครั้ง..

การรักใครสักคน..รักมากมาย
ทำเพื่อเขามากมาย...
แต่ถ้าทำแล้วรู้ว่า ไม่มีค่าต่อความรู้สึกของอีกฝ่าย...
จะทำไปเพื่ออะไร ทำเพื่อใคร

อยู่แบบไม่มีค่าในสายตาเขา คงเป็นตัวตลกในสายตาเขา
เป็นเหมือนก้อนหิน เหมือนต้นไม้
คงไม่มีใครอยากอยู่ในสภาพนั้นหรอก

ลองหยุด...ทำเพื่อเขาสักครั้ง
....หยุด....
ที่จะทำให้เขารู้ว่า เราจะทำเพื่อเขาอีก
....เพราะบางทีการทำเพื่อเขา
เพราะความรักของเรา อาจทำให้เขาอึดอัดได้

แต่ถ้าคนไม่รัก ไม่มีความรู้สึกอะไร ต่อให้เราทำดีมากมายขนาดไหน
ก็ไม่มีค่าอะไรขึ้นมาหรอก...

....หยุด....
อยู่กับตัวเอง แล้วหันมามองตัวเอง
มองหาค่าของตัวเอง และมองคนที่เห็นค่าของเราดีกว่า...
อย่างน้อยเขาไม่เห็นค่าของคนที่รักเขามากมาย....
เราควรมองเห็นค่าของตัวเราเอง

สิ่งที่ไม่ได้ให้ใครเขาก็ได้ไปแล้ว.......
เมื่อทำทุกทาง เมื่อให้ทุกอย่าง ก็ไม่เสียดายเลย

“รัก”ก็ยังคงอยู่....แต่คง “หยุด” ทำเพื่อเขาสักครั้ง.......

ฉันไม่เคยแน่ใจเรื่องรักแท้

ฉันไม่เคยแน่ใจเรื่องรักแท้

ขอเพียงแต่ให้วันนี้มีเราสอง

อย่าได้มีรักสามเศร้าตัวสำรอง

ที่ใฝ่ปองก็แค่นั้นไม่มากไป

ฉันอยากใช้วันเวลาที่เหลืออยู่

เดินเคียงคู่ไปกับเธอเข้าใจไหม

ต้องตามหารักแท้ไปทำไม

เมื่ออยู่ใกล้แค่ตาเห็น ก็เป็นเธอ

วันพฤหัสบดีที่ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2555

ในฐานะของคนธรรมดาคนนึง


ในฐานะของคนธรรมดาคนนึง
เราจึงไม่อาจยึดมั่น...ในสิ่งที่เชื่อได้ตลอดเวลา
ทำให้มีบ้าง...
ที่เราต่างหวั่นไหวไปกับสิ่งแวดล้อม
แต่ไม่ใช่ว่าเพราะมีใครที่ดีกว่า
เพียงแต่นาทีนั้น เราแค่อ่อนแอ
แค่อ่อนแอเท่านั้น แต่ไม่ได้หมดรักกัน

เวลาที่คนรักทำผิด

ไม่ว่าจะเป็นการ..นอกกาย...หรือนอกใจ
ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันคงทนไม่ได้
หากคนรักหักหลัง แค่คิดก้อผิดเกินให้อภัย
เป็นเพราะตอนนั้นฉันลืมไป
คิดว่าคนรักคือผู้วิเศษ ที่ไม่มีสิทธิ์ทำผิด
ทั้งๆที่เขา ก้อแค่คนคนนึง
ที่มีทั้งหนักแน่น...มีหวั่นไหว
และในวันที่หัวใจอ่อนแอใครก้อทำผิดได้ทั้งนั้น
ไม่เว้นแม้กระทั่ง..ตัวเราเอง

วันนี้ฉันเข้าใจแล้ว

ว่าอาการเผลอใจไปพักพิงคนอื่นที่เข้ามา
ในเวลาที่เราต้องการที่พึ่ง มันคือธรรมชาติของมนุษย์
ในวันที่ฉันเผลอคิดไปว่า
อาจมีใครบางคนดีกว่าเธอ
และฉันมีสิทธิ์เลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับตัวเอง
เมื่อเขาคนนั้นเข้ามา
และทำทุกอย่างเพื่อเอาชนะใจ
ฉันเกือบขอหัวใจคืนจากเธอ
แต่คงเป็นเพราะฉันยังโชคดีอยู่บ้าง
ที่รู้ทันหัวใจตัวเอง
และที่สำคัญ
การเผลอครั้งนั้น ได้ให้บทเรียนที่ยิ่งใหญ่
ว่าครั้งนึงฉันเกือบทำผิด กับชีวิตตัวเอง

ขอบคุณ…ที่ทิ้งกัน

ถ้าวันนั้นเราไม่โดนทิ้ง เราคงไม่มีโอกาสได้พบกับคนที่ดียิ่งกว่า
เค้าคนนั้นอาจรอเราอยู่….ในวันข้างหน้า

เมื่อไรที่เราผ่านมันมาได้ทุกอย่าง
มันก้อจะกลายเป็นอดีต ความทรงจำ แม้จะแลกด้วยน้ำตา
ก็ดีกว่า…ชีวิตไม่เคยเจอะเจออะไรให้จดจำเลย

ให้ความเจ็บช้ำเป็นแรงกดดันให้เราพัฒนาตนเอง
ต้องเปลี่ยนแปลงในทางที่ดีขึ้น

วันนั้นเราอาจหันกลับไปหาเค้าด้วยรอยยิ้ม แล้วพูดว่า
“ ขอบคุณ…ที่ทิ้งกัน

วันอังคารที่ 16 ตุลาคม พ.ศ. 2555

กว่าจะรู้ว่ารักมันก็สายเหลือเกิน



...รัก...ในวันที่สาย...



คุณเคยมั้ย
รักใครในวันที่สายไป
กว่าจะรู้ว่ารักมันก็สายเหลือเกิน

เค้าไม่ได้รักเราแล้ว หัวใจเขาเปลี่ยนไปแล้ว

ในวันที่เค้ารักคุณ...แต่คุณกลับไม่สนใจใยดีเค้า
ไม่เคยเห็นค่า
ไม่เคยคิดว่าเค้าจะเจ็บปวดเพียงใด
ไม่เคยคิดที่จะรักเลยซักนิด
แต่กลับรู้สึกเกลียด
ไม่อยากเห็นหน้า ไม่อยากเข้าใกล้

ในขณะที่คนคนนั้นอยากจะเห็นหน้าคุณทุกวัน
ยินดีและพร้อมเสมอที่จะทำทุกอย่างเพื่อคุณ
แม้ว่าคุณจะไม่เห็นความดีที่เค้าทำเลยก็ตาม

แต่ในวันที่เค้าท้อแท้ สิ้นหวัง
วันที่เค้าเริ่มที่จะตัดใจ
วันที่เค้าบอกกับตัวเองว่าทนต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว

วันนั้นแหละคุณกลับเป็นฝ่ายรักเค้าเข้าแล้ว
คุณทำลายหัวใจของเขา
แล้วคุณก็หยิบเศษเสี้ยวหัวใจที่แตกสลายของเขา
นำมาต่อกัน

แต่ทว่าตอนนี้
หัวใจที่แตกสลายของเขากลับไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว
เค้าไม่ได้รักคุณเหมือนเมื่อก่อน
เค้าตัดใจจากคุณได้
และเค้าก็ไม่คิดที่จะกลับไปรักคุณอีก

บางทีโชคชะตาอาจอยากให้คุณได้รับรู้ว่า...
ความเจ็บปวดที่ต้องไปรักใครคนหนึ่ง
คนที่เค้าไม่ใยดีหนะเป็นยังไง
มันเจ็บปวดมากขนาดไหน

ถ้าเพียงแต่คุณรักเค้าคนนั้นเร็วกว่านี้
ถ้าเพียงแต่คุณไม่เหยียดหยามหัวใจของเขา
ถ้าเพียงแต่คุณอ่อนไหวต่อการที่เขาทำอะไรเพื่อคุณหลายอย่าง
ถ้าเพียงแต่คุณคิดที่จะรับความรู้สึกดีๆ จากเขา
ถ้าเพียงแต่คุณพูดว่า ฉันก็รักเธอ ในวันที่เค้ายังรักคุณอยู่

คุณก็คงไม่ต้องมานั่งร้องไห้แบบนี้
คุณก็คงไม่ต้องมาเสียน้ำตาและคิดที่จะย้อนเวลากลับไป
คุณก็ไม่ต้องมานั่งเสียดายที่เค้าเฝ้าทำดีกับคุณในวันนั้น

มันสายไป สายเกินไป
ที่จะทำให้เค้ากลับมารักคุณได้อีก
เพราะเขาใช้เวลานานกว่าที่เขาจะตัดใจจากคุณได้
ถ้าเขากลับมารักคุณก็เท่ากับว่า...
ที่เขาพยายามตัดใจนั้นมันไม่มีความหมายเลย

จะมีซักกี่คนหล่ะ
ที่พอรู้ตัวว่ารักเค้าในวันที่สายไปแล้ว
รักเค้าในวันที่คุณบอกกับเค้าไปแล้วว่า...
เราจะเป็นแค่เพื่อนกัน

แต่พอคุณเปิดเผยความรู้สึกให้เค้ารับรู้
แสดงให้เค้ารับรู้ว่า
ณ ตอนนี้คุณพร้อมที่จะรับความรักจากเขาแล้ว
เค้าคนนั้นก็ยังให้โอกาสคุณ
ให้โอกาสที่จะมอบความรักของเค้าให้กับคุณใหม่
และพร้อมที่จะเดินกลับมาหาคุณ

จะมีซักกี่คนที่โชคดีแบบนี้
และวันนี้เราก็รู้ว่า...เรารักเค้ามากจริงๆ