ถ้าวันนั้นเราไม่โดนทิ้ง เราคงไม่มีโอกาสได้พบกับคนที่ดียิ่งกว่า
เค้าคนนั้นอาจรอเราอยู่….ในวันข้างหน้า
เมื่อไรที่เราผ่านมันมาได้ทุกอย่าง
มันก้อจะกลายเป็นอดีต ความทรงจำ
แม้จะแลกด้วยน้ำตา
ก็ดีกว่า…ชีวิตไม่เคยเจอะเจออะไรให้จดจำเลย
ให้ความเจ็บช้ำเป็นแรงกดดันให้เราพัฒนาตนเอง
ต้องเปลี่ยนแปลงในทางที่ดีขึ้น
วันนั้นเราอาจหันกลับไปหาเค้าด้วยรอยยิ้ม แล้วพูดว่า
“
ขอบคุณ…ที่ทิ้งกัน
วันพฤหัสบดีที่ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2555
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น