วันอังคารที่ 31 พฤษภาคม พ.ศ. 2554

- ความคิดถึง - จะตอบเอง



ความห่างจะทำให้รู้...ว่ารัก..ไหม



การที่เราอยู่ใกล้กับอะไรมากเกินไป

เรามักมองเห็นสิ่งนั้นไม่ชัดเจน

เหมือนเสียงของหัวใจที่ไหวเต้นอยู่ในร่างกายเรา

ยังเป็นเรื่องยากที่จะได้ยิน...

คนสองคนที่อยู่ด้วยกันตลอด

อาจจะทำให้เรามองไม่เห็นตัวตนที่แท้จริงของกันและกัน

และก็มองไม่เห็นหัวใจของตัวเองชัดเจน

**++**++**

บางครั้ง...เมื่อเรารักใครสักคน...

เราอาจไม่รู้เลยว่า...เรารักเขาแค่ไหน...

หรือเขามีความหมายกับเรามากแค่ไหน

จนเมื่อถึงเวลาที่ต้องห่างไกลกัน

- ความคิดถึง -

ก็จะเกิดขึ้นให้เราสามารถค้นพบคำตอบเหล่านั้นได้

รักแค่ไหน...มีความหมายแค่ไหน

- ความคิดถึง - จะตอบเอง

**++**++**

กำลังใจของความฝัน


กำลังใจของความฝัน
เราทุกคนก็ล้วนแต่มีความฝันด้วยกันทั้งนั้น
ฝันอยากเป็นนู้นอยากเป็นนี่
ตัวฉันเองก็มีความฝันเหมือนกัน...
... ความฝันของฉันเป็นเพียงความฝันเล็กๆๆ
ที่แห้งแล้งและไม่รุ้ว่าเมื่อไหร่จะเติบโตสักที
แต่ฉันก้อรู้ต้นกล้าความฝันของฉันต้องอาศัยความมุ่งมั่น
ทุ่มเท ใจรักและที่สำคัญ "กำลังใจ" คนเราดำรงชีวิตอยู่ได้
ด้วยความฝัน ความฝันทำให้เราเกิดความพยายาม
และในความพยายามนั่นเอง บางครั้งเราก้อเกิดความท้อแท้
และสิ่งสำคัญที่จะทำให้เราสามารถลบความท้อแท้
ออกจากความพยายามนั่นก็คือ กำลังใจ....... "กำลังใจ"....
ทำให้เรามีความพยายยามใหม่ ตั้งต้นใหม่
กล้า...ที่จะวิ่งตามความฝันต่อไป และในตอนนี้ฉันก็ได้ค้นพบ
"กำลังใจ"ของฉันแล้ว "กำลังใจ" คือ คนที่ฉันเคยมองข้าม
"กำลังใจ" คือ คนที่รับรู้ว่าฉันมีความสุข
"กำลังใจ" คือ คนที่อยู่กับฉันเวลาที่มีทุกข์
"กำลังใจ" .............ฉันรับรู้ได้ตลอดเวลา
"กำลังใจ"ของฉัน ฉันไม่เคยจับต้องได้เลย
แต่ว่าฉันสามารถรับรู้และสัมผัสได้ด้วยใจของฉันเอง ....
....""อยู่กับฉันตลอดไปนะ กำลังใจของฉัน
และฉันจะรักษาเธอไว้อย่างดี ""........

ฉันไม่เข้าใจเลย


ฉันไม่เข้าใจเลยว่า. . .
"รัก" ที่เธอพูดมา. . . มีค่าแค่ไหน
เพียงลมปาก หรือ พูดออกมาจากใจ
จริงแท้แค่ไหน. . . ทำไมไม่มาดูแล



ปากนะ “รัก” บอกว่า. . . รัก
แต่การกระทำ ที่ประจักษ์ดูไม่แน่
รักจริงไหม?. . . ทำไมถึงไม่แคร์
ช่วยยืนยัน. . . รักแท้ให้แน่ใจ




เธออย่า. . . เห็นฉันเป็นของตาย
เธอรู้ไหมคำว่า . . . "รัก" . . . มีความหมายมากแค่ไหน
ไม่ใช่บอกว่า. . . "รัก". . . แล้วทำเงียบหายไป
ภาษากาย กับ ภาษาใจ ต้องไปด้วยกัน



สงสารคนที่เธอบอกว่า. . . รักบ้าง
อย่าทิ้งขว้าง ให้มันเป็นเพียงความฝัน
ถ้าคิดว่า. . . ใจยังมีรักให้กัน
อย่าทิ้งฉัน. . . ให้ร้องไห้อยู่คนเดียว

ความรัก...ไม่ใช่โชคชะตา


ความรัก...ไม่ใช่โชคชะตา
ถึงแม้...จะเกิดขึ้นมาจากความบังเอิญ

แต่ถ้า...ไม่ไขว่คว้ามา...ความรักนั้น
ก็อาจหลุดลอยไป…

คงไม่ผิด...ที่จะคิด...แอบรักใครสักคน
เพราะ...ความรัก...เป็นจุดเริ่มต้นของ
มิตรภาพ...และ...เพื่อนที่แสนดี

การไขว่คว้าหา...ความรัก
มักทำได้ไม่ยากกว่า...ที่คิด

เพียงแค่ยิ้มให้กัน...สักนิด
ก็อาจกลับไปนอนคิดถึง…ตั้งหลายวัน

รักคนที่มีแฟนแล้ว



ถ้า ณ วันหนึ่ง เรารักคนที่มีแฟนแล้ว . . .

ก็คงหวังเล็ก ๆ ให้เขาเปลี่ยนใจ . . . มารักเราบ้าง

ถึงจะรู้สึกผิด . . . ที่คิดแย่งเขามา

แต่ก็อยากจะเป็นตัวเลือก . . .



ไม่ผิด . . . หากเราจะรักใครสักคน

ไม่มีใครสามารถห้ามใจใครได้

แต่จงทำใจ . . . และเผื่อความเสียใจไว้ด้วย

หากกล้าที่จะรัก (ทั้งที่ไม่น่าจะเป็นไปได้)

ก็อย่ากลัวที่จะเสียใจ . . .



ถ้าเขาเลือก ก็ยินดีด้วย . . .

แต่ ถ้าเขาไม่เลือก . . . อย่าโทษว่าเราไม่ดี หรือใครผิด

ถ้าผิดคงผิดที่เวลา . . . ที่ทำให้เราเจอกันช้าไป

คนดีไม่จำเป็น . . . ต้องสมหวังในความรักเสมอไป

ไม่มีใครที่ดีบริสุทธิ์ . . . หรือเลวบริสุทธิ์



ถ้า ณ วันหนึ่ง . . . เรารักคน 2 คน

และถึงเวลาที่เราต้องเลือก . . .จงปล่อยไปตามหัวใจ

แล้วเลือกในสิ่งที่เราต้องการ . . .



เลือกคนที่ได้ใจเราไป . . . ให้ตัวมันตามไปอยู่ด้วย

เพราะเมื่อใดที่หัวใจ กับตัวมันแยกกันอยู่ . . .

ตัวมันจะอยู่อย่างซังกะตาย

. . . เพราะมันไม่มีชีวิตจิตใจ



เรื่องความรักไม่มีใครถูก ไม่มีใครผิด

. . . ระหว่างคน 3 คน ต้องมีคนหนึ่งที่เสียใจเสมอ

แต่เสียใจแค่หนึ่งคน ดีกว่าเสียใจทั้ง 3 คน



. . . ไม่มีคำว่าสงสาร

ถ้าจะสงสาร . . . ควรสงสารตัวเองก่อน

ถามตัวเองซิว่า . . . คบด้วยความสงสาร

แล้วเรามีความสุขมั๊ย?



ไม่มีคำว่ายุติธรรม . . .

คนมาก่อนไม่จำเป็น . . . ต้องได้ครอบครอง

คนมาทีหลังไม่จำเป็น . . . ต้องเสียสละ



ชีวิตเป็นของเรา . . . จงเลือกเองแล้วจะได้ไม่โทษใคร

เรามีสิทธิ์ที่จะเลือก (ตราบเท่าที่เรายังไม่มีครอบครัว)

อย่ารักใครทั้งหมด . . .

เหลือความรักให้ตัวเองบ้าง . . . แม้สัก 1% ก็ยังดี



เผื่อใจไว้บ้าง ในวันที่ต้องเสียใจ

หากกล้าที่จะรัก . . . อย่ากลัวกับคำว่าเสียใจ

ไม่มีความแน่นอนในใจคน



ความรักไม่มีใครถูก ไม่มีใครผิด

ไม่มีความถูกต้อง หรือ ไม่ถูกต้อง

ไม่จำเป็นต้องมีความยุติธรรม

ไม่จำเป็นว่า . . . ใครมาก่อนมาหลัง

เราไม่สามารถบังคับใจใคร ให้รัก หรือ ไม่รักเราได้

และ ใคร ก็ไม่สามารถบังคับใจเราได้เช่นกัน

คนรัก . . . ไม่ใช่สิ่งของ


เขามีขา และเราไม่สามารถผูกมัดเขาไว้ได้ด้วยเชือก

แต่มัดไว้ได้ด้วยใจ อย่าล้อเล่นกับ ความรัก...

มิฉะนั้น ความรักจะล้อเล่นกับเรา เหมือนกัน


วันจันทร์ที่ 30 พฤษภาคม พ.ศ. 2554

หากหัวใจคนเราบังคับได้ ก็คงดี


หากหัวใจคนเราบังคับได้ ก็คงดี
ในวันนี้
ฉันคงไปมีคนที่ดีกว่า
ฉันคงไม่ต้องมานั่งเสียเวลา
ร้องไห้กับเรื่องบ้าๆ อย่างทุกวัน

แต่เพราะฉันยังรักเธอ
ยังอยากเจอเธอ อยากให้เธอเข้าใจฉัน
ฉันไม่ได้ทำเหมือนว่าตัวเองสำคัญ
แค่อยากให้เธอนั้นสนใจกันบ้างก็ยังดี

ถึงเธอไม่สนใจ
ฉันก็ไม่ไป ฉันยังยืนตรงที่นี้
ที่ที่ส่งความห่วงหาถึงเธอ ทุกวินาที
ที่ที่คนตรงนี้ยังรักเธอหมดหัวใจ

อย่าทำเหมือนเธอสำคัญ


อย่าทำเหมือนเธอสำคัญ
เธอก็รู้ว่าสำหรับฉันเธอนั้นมันไม่ใช่
อย่าทำตัวมีปัญหา อย่าทำเหมือนว่าฉันต้องสนใจ
ต่อให้เธอดีแค่ไหน คำบางคำที่เก็บไว้ก็ให้ไม่ได้อยู่ดี

ถึงไม่มีเขาเดินเข้ามา
เธอที่ยืนตรงหน้า ก็ยังเป็นเพื่อนกันในวันนี้
อย่าทำเหมือนสำคัญ หยุดทำให้ฉันเลือกเธอสักที
เมื่อเธอเองก็รู้แก่ใจดี ว่าไม่มีวัน

อย่ามอง แล้วทำเหมือนว่าฉันผิด
แค่ฉันไม่เคยคิด รักเธอสักนิด ก็แค่นั้น
ถ้าบอกว่าใกล้ แล้วทำให้เธอคิดไกลไปวันๆ
งั้นก็ออกห่างจากฉัน ถ้ายังพูดว่ารักกัน ก็ไม่ต้องกลับมา

ให้ใครดีว้า...อิอิ


ใจเจ้ากรรมมันดันไม่รักเธอ

ไม่เบื่อบ้างรึไง ที่ฉันเอาแต่ใจอย่างนี้

ไม่เหนื่อยบ้างรึคนดี ที่ฉันย้ำทุกที ว่าไม่เคยห่วงหา

ไม่ทรมานจริงๆรึไง ที่ฉันบอกใครต่อใคร ว่าเธอไม่เข้าตา

ไม่เสียใจที่ฉันรักเขามากกว่า ที่ฉันไม่เคยให้เวลากับสิ่งที่เธอทำ

เลิกพยายามแล้วไปรักคนอื่นเถอะเธอ

เพราะฉันที่เธอเฝ้าละเมอ คือคนที่ทำให้เธอเจอแต่ความเจ็บช้ำ

ต่อให้มากกว่านี้ ต่อให้ทุ่มเท ต่อให้เธอดี ฉันก็ไม่จดจำ

และฉันไม่ได้อยากใจดำ แต่เป็นเพราะใจเจ้ากรรมมันดันไม่รักเธอ

แอบมองดวงดาวคนเดียวเสมอ


ในค่ำคืนที่เหน็บหนาว

แอบมองดวงดาวคนเดียวเสมอ...

เฝ้ารอสักวัน สักคน ผ่านมาพบเจอ

คอยเคียงข้างหนุนตักเธอ...ช่วยนับดาว^^

ในค่ำคืนแห่งความฝัน..

ในฤดูกาลที่เวียนผ่านมาเสมอ..

ในทุกๆวันที่ฉันเฝ้ารอเธอ

มีความสุขเสมอเพราะมีเธออยู่ในใจ^^

รักตะเองที่สุด^^คุณนะ


ถ้าโลกนี้ไม่มีความรัก...

ความหมายของการที่เราหายใจคงน้อยลง อิอิ

ถ้าโลกนี้ไม่มีความรัก...

เราก็คงอยู่อย่างไร้ความหมาย

เพราะการที่เราได้อยู่หรือได้ทำอะไรเพื่อคนที่เรารัก

มันมีความหมายยิ่งกว่าการทำอะไรเพื่อตัวเอง^^

เมื่อเรารักใครสักคนเราก็ควรรักเค้าให้มากขึ้น

และมากขึ้นกว่าเดิม....

คงจะไม่มีอะไรดีเท่ากับการได้ดูแลชีวิตตัวเอง

เพื่อที่จะได้อยู่ดูความเป็นไปของชีวิตของคนที่เรารัก..

^^
รักตะเองที่สุด

ขอบคุณที่รักกัน

ถ้าฉันบอกว่า"รักคุณ"


ถ้าฉันบอกว่า"รักคุณ"

จะทำให้โลกนี้อุ่นขึ้นบ้างไหม

ในโมงยามที่ความเหงาเป็นเงาของใจ

ฉันให้เธอได้แค่ความห่วงใยที่พอมี

อย่าช่างเหงาเกินไปนัก......

เพราะยังมีคนให้แนบตักอยู่ที่นี่

จะโอบกอดเธอไว้ด้วยเยื่อใยที่แสนดี

หากน้ำตาล้นปรี่หัวใจดวงนี้จะซับมัน^^

ความรักคือเวลา



เมื่อพูดถึงความรักแล้ว

หลายๆคนคงไม่มีคนไหนที่ไม่รู้จักคำๆนี้

อยู่ที่ว่า รัก ที่คุณเจอนั้นเป็นเช่นไร

ความรักคือเวลา ความรักคือความเข้าใจ

กว่าที่คนเราจะรักกันได้ฉันเชื่อเสมอว่าเวลา

ทำให้คนได้รักกัน^^

ความรักสอนให้รู้จักคำว่า คิดถึง ที่มากกว่าคิดถึง

ความรักสอนให้รู้จัก ความเข้าใจ ที่มากกว่าเข้าใจ

ความรักสอนให้เราเชื่อใจและไว้ใจ

กว่าที่คนเราจะรักกันได้นั้น

ต้องมีองค์ประกอบหลายๆอย่าง

ความรักแน่นอนต้องขึ้นอยู่กับคน 2 คน

รักจะเป็นรักที่สมบูรณ์ไม่ได้ถ้าเรา "ไม่ได้รักกัน"

และสำหรับคุณหล่ะ ความรักของคุณเป็นเช่นใด


จงทำวันทุกวันให้มีความหมาย^^

ความรู้สึกที่มีให้คงไม่ต้องบอกนะเรารับรู้ด้วยใจ

คิดถึงที่สุดเลย รู้บ้างไหม

อยากกอดๆ ที่สุดเลย^^


วันที่จับมือกัน


วันที่จับมือกัน เธอกับฉันนั้นลืมบ้างไหมว่าเมื่อไหร่

จำอะไรได้บ้างไหม ว่าสุดท้ายอะไรที่ทำให้ได้พบกัน

แล้วใครรักใครก่อน ไม่รู้ว่าเรารักกันเมื่อไหร่

แต่ความรู้สึกของฉันวันนั้นเท่านั้น ( มันได้ตอบคำถาม )

บอกกับฉันว่าเธอคนนี้ ( อยู่กับฉันบนโลกใบนี้ )

และนับตั้งแต่นาทีตรงนั้น ที่ฉันเพิ่งรู้ว่ารักเธอ

ก็อยากให้รู้ว่านับตั้งแต่วันนั้นทุกวินาทีของฉัน

บอกกับฉันว่าโลกนี้มีเธออยู่

เพราะฉันไม่เคยรู้สึก อะไรมากมายเท่านี้

อยากให้รู้แม้จะอยู่ห่างไกลถึงแม้จะอยู่ตรงไหน

ถ้าโลกนี้นั้นมีแค่ใครสักคนหนึ่ง ให้คิดถึงกันทุกวัน

จะทำให้หมดคำถาม ...ตลอดไป

อยู่ด้วยกัน และอยู่ข้างข้างกัน บนโลกใบนี้

อยู่ด้วยกัน และอยู่ข้างข้างกัน ... ตลอดไป^^


คำๆนี้มีอิทธิพล....รัก


คำว่ารักคำเดียวกัน...

อาจมีความหมายต่างกัน

หากความรู้สึกของคนที่พูดมานั้นต่างกัน

เมื่อใครสักคนพูดคำว่ารัก...

ด้วยตวามรู้สึกที่แท้จริงของตัวเอง

คำๆนี้ก็จะกลายเป็นคำที่มีพลังที่ยิ่งใหญ่

แปลเปลี่ยนคืนวันที่หัวใจเศร้าหมองให้เป็นวันที่สดใส

คำว่ารักคำเดียวกัน...

เพียงแค่ไม่ได้ถูกเปล่งออกมาจากที่เดียวกัน...

ก็มีความหมายต่างกันมากมายเหลือเกิน

เมื่อเราจำเป็นต้องพูด...เราต้องคิดเสมอว่า...

คำๆนี้มีอิทธิพลต่อคนฟังมากมายเสมอ

จงใช้เวลาเพื่อคิดให้ดี ให้มั่นคงก่อนที่จะพูด

เมื่อต้องบอกรักใครสักคน

อย่าพูดออกจากปาก

ให้พูดออกจากหัวใจ^^

วันอาทิตย์ที่ 29 พฤษภาคม พ.ศ. 2554

วันเวลาก็มีค่ากว่าทุกวัน^^


ความรู้สึกดี-ดี...

เกิดขึ้นทุกทีที่เธออยู่ใกล้

ถึงบังเอิญบ้างตั้งใจบ้างต่างความเป็นไป...

แต่ความรักยังเคลื่อนไหวในดวงตา- -

ในท่าทีที่เงียบเฉย...

เธอคงไม่รู้เลยว่าใครห่วงหา

ฉันยังพอใจเพียงได้เก็บเธอไว้ในสายตา

แค่เธอผ่านมา วันเวลาก็มีค่ากว่าทุกวัน^^

คนที่ใช่...สุดท้ายมันก็คือใช่


ความรักนั้นมักถูกมองว่าเป็นเรื่องใหญ่ที่สุดอย่างหนึ่งในชีวิต

จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่ทุกคนจะให้ความสำคัญกับมันมากเป็นพิเศษ
และพยายามสืบเสาะหาใครคนนั้นที่จะมาเป็นคู่ชีวิต
เพื่อที่จะมาร่วมสร้างความสุข เสียงหัวเราะ มอบรอยยิ้ม
มอบสิ่งดีๆ ให้แก่กัน สร้างอนาคตที่สดใส
ใช้วันคืนและแบ่งปันความสุขความทุกข์ที่มีร่วมกัน
เมื่อถึงวันนั้นเราจึงต้องพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อให้มันอยู่กับเราไปนานๆ


แต่ความรักมันก็เหมือนเรื่องอื่นๆ ในชีวิต
ที่เราได้แต่ทำให้ดีที่สุดเท่านั้น
รักกันให้ดีๆ ทำแต่สิ่งดีๆ พูดแต่สิ่งดีๆ มอบแต่สิ่งดีๆ ให้คนที่เรารัก
แต่มันจะลงเอยอย่างไรก็เป็นเรื่องของอนาคตที่ไม่อาจกำหนดผลได้
จะสมหวังหรือผิดหวังก็เป็นเพียงสิ่งที่สามารถจะเกิดขึ้นได้ทั้งสองทาง
เราคงไม่อาจไปทัดทานอะไรได้


หากเขาเป็นคนที่ใช่...สุดท้ายมันก็คือใช่
แต่หากเขาไม่ใช่...จะยื้ออย่างไรก็คงอยู่กับเราได้ไม่นานนัก
กับคำถามที่ว่าความรักมักเริ่มต้นด้วยความสุข และจุดจบจะต้องเศร้า
จึงไม่ใช่เรื่องจริงเสมอไป…

รักฉันอยู่หรือเปล่า


รักฉันอยู่หรือเปล่า
หรือแค่มองดูว่าเราเข้ากันไม่ได้
เหตุผลที่เธอมาหากันเพราะเหตุใด
คนๆ นี้มีค่าพอแก่ใจเธอบ้างไหมคนดี
อยากจะถามว่ารักแท้ หรือแค่เหงา
หรือฉันเพียงพรมบางเบาให้ก้าวผ่านวันนี้
อะไรเป็นสิ่งที่ยืนยันว่ารักแน่ในตัวเธอที่มี
ถ้าแค่คำพูดของเธอเท่านี้คงไม่พอ

ขอพัก สักนิ๊ดหนึ่งน่ะ



ในทุกขณะที่ทำอะไรต่ออะไรมากมาย มีบ้างครั้งที่เหนื่อยสุดๆ

ท้อแท้สุดๆ และคิดว่าไม่ไหวแล้ว คิดว่าจะหยุดและพอแค่นั้น

แต่ก็ไม่เคยที่จะคิดว่าไม่ไหวเลยสักครั้ง กำลังใจจากตัวเอง

มันเป็นสิ่งผลักดันให้ยืนหยัดต่อสู้ มาตลอด ข้อคิดดีๆ จากข้อความต่างๆ

ที่ได้อ่าน คำพูดที่ให้กำลังใจจากเพื่อนและครอบครัว ก็ผลักดัน

ให้สู้มาเสมอ ไม่มีคำว่าไม่ไหว เพียงแต่ขอพัก สักนิ๊ดหนึ่งน่ะ

คำว่า "รัก" และ "ขอโทษ"


หนึ่งคำ.....มาจากความรู้สึกทั้งหมดที่มี...
อีกหนึ่งคำ....มาจากความรู้สึกผิดในสิ่งที่ทำ...

" รัก "

คำนี้จะมากด้วยความหมาย...
...ถ้าออกมาจาก "หัวใจ" ...จริงๆ..

เอ่ยคำๆนี้ ให้คนของใจ มากแค่ไหนกัน?
บางคนเก็บไว้.....ทั้งๆที่อีกฝ่ายต้องการที่จะได้ยิน...
บางคนบอกบ่อยเกินไป...จนอีกฝ่ายรู้สึกว่า ง่ายเกิน

บอกรักแค่ไหนกัน ถึงจะพอดี...
คิดว่า.....คงต้องดู"คนของใจ"เป็นสำคัญ
ความใส่ใจในตัวเขาทั้งการกระทำและความรู้สึก...
....จะทำให้เรารู้จักเขาเป็นอย่างดี...
และก็จะรู้ว่าเราควรจะบอกรักได้บ่อยมากแค่ไหน ?

บางทีความใส่ใจเล็กๆน้อยๆ..ที่หลายคนมองข้ามไป
อาจกลายเป็นส่วนที่ทำให้เขาประทับใจในตัวเรา
...แบบไม่มีวันลืมก็ได้...

" ขอโทษ "

คำนี้เป็นคำที่สามารถสานสายสัมพันธ์ได้อย่างน่าอัศจรรย์
ไม่เข้าใจกัน....ขอโทษเพื่อปรับความเข้าใจกัน...
เข้าใจผิดกัน...ขอโทษพร้อมอธิบาย...ไม่ใช่คำแก้ตัว

เช่นกันกับคำว่ารัก..ถ้าออกมาจาก"หัวใจ"จริงๆ
ถ้าไม่บอกบ่อยครั้ง....จนเกินความพอดี กลายเป็นความผิดซ้ำๆ
ถ้าไม่เคยเอ่ยออกมาเลย.....เพราะทิฐิที่มีต่อกัน

...ฉันรู้แต่ว่า.....ถ้าฉันทำให้เขาโกรธ...
...ฉันจะขอโทษ.....และอธิบายให้เข้าใจ
...ฉันจะพูดเพื่อความเข้าใจกัน....
....ฉันจะพูดเพื่อความรักของเรา....

กว่าจะคบกันมาได้นานและรักกันได้
ถ้าต้องจบลงเพราะเรื่องเดิมๆ แต่ละเลยที่จะปรับความเข้าใจกัน
คงต้องถามตัวเองแล้วว่า
นี่เราไม่ได้รักเขาหรือ...เราไม่ได้ใส่ใจความรักของเราเหรอ
เพียงแต่พูดคำว่า"ขอโทษ"พร้อมกับ"คำอธิบาย"ไม่กี่ประโยค
ทำไม่ได้เหรอไง ??

ความผิดที่มากมาย..และเราก็รู้สึกผิดมากเช่นกันนั้น
บางครั้งก็สามารถแก้ได้ด้วยคำว่า"ขอโทษ"เพียงคำเดียว

หากเอ่ยคำว่า"ขอโทษ" แล้วได้รับโอกาสแก้ไขความผิด!!
ลงมือแก้ไขซะนับตั้งแต่วินาทีนั้น .. ก่อนที่มันจะสายเกินไป !!

จนคำว่า "ขอโทษ" มันไม่มีความหมาย และไม่ได้รับ "การให้อภัย" อีกเลย...

ขึ้นอยู่กับแต่ละคนแล้วว่า...

จะใช้คำว่า "รัก" และ "ขอโทษ"
ให้ "มากค่า" แค่ไหน... ระหว่างใจ 2 ใจ ...
ให้บ่อยครั้งมากแค่ไหน...ในช่วงเวลาที่คบกัน
แต่เชื่อเถอะว่า...คำ 2 คำ นี้....
...ให้ผลทางบวกระหว่างคน 2 คน ได้เป็นอย่างดี..

"วันที่เธอเหงา" ...เท่านั้นเอง


วันนี้เป็นอีกวันแล้วสินะ
ที่ได้พบและคุยกับเธอ
แต่ในความรู้สึกของฉัน
มันเหมือนกับว่าเรากำลังเหินห่ างกันไป
แต่ก็ใช่สิ
ว่าวันวานกับวันนี้มันแตกต่างกัน
เมื่วานนี้...วันที่เธอเหงา
เรายังพูดคุย
เรายังหัวเราะ...ยังสนุก
เรายังจับมือเดินไปด้วยกัน
แต่วันนี้...วันที่เธอมีเพื่อน
เธอก็แทบจะลืมฉันคนนี้
ในคำพูดของเธอ
มันเหมือนว่าเธอแบ่งเพียงถ้อยคำเล็กๆมาทักทายกัน
ในสายตาของเธอ
มองฉันแค่ผ่านไป
เธอแบ่งเพียงเศษเสี้ยวพื้นที่เล็กๆในหัวใจ
ที่เหลือจากเพื่อนๆ..คนสำคัญของเธอ
มาให้ฉัน
ฉันไม่ได้โกรธเธอหรอกนะ...คนดี
ฉันเพียงแค่น้อยใจ
และหวังเพียงซักวันหนึ่ง
เธอจะมารับรู้และเข้าใจ
ถึงความรู้สึกที่ฉันมีอยู่บ้าง
แต่ฉันก็รู้ตัวดี
ว่าฉันมีค่าแค่เพียง
"วันที่เธอเหงา"
...เท่านั้นเอง...ที่รักเมาจนลืมเค้าทุกทีเลยน๊ะ

ความฝันความหวังนั้นมั้นยังคงอยู่


ฉันไม่รู้ว่าเธอร้องไห้เพราะใคร..ถ้าเพราะฉัน..
ฉันอยากให้เธอหยุดร้องและเช็ดน้ำตานั้นซะ...

*ความรักของฉันมันมากกว่าที่ฉันจะลืมเธอได้.
รักของฉันไม่มีอะไรมาทำลาย..ฉันยังอยู่ตรงนี้อยู่ที่เดิม

*วันนี้ฉันหยุดเดินเพื่อคนที่ฉันรัก..
แต่ก้อไม่ได้หมายความว่าความรักของฉันที่มีให้เธอจะหมดไป

*มันไม่เคยน้อยลง..ฉันยังคงเลือกที่จะอยู่บนถนน
เส้นเส้นนี้..เส้นที่เธอบอกว่ามันเป็นเส้นขนาน

ต่อจากนี้..การกระทำของฉันเธอจะเห็นว่ามันเหมือนเดิม..
ความฝันความหวังนั้นมั้นยังคงอยู่..ไม่เปลี่ยนแปลง




" เราจะรักกันตลอดไป "

คำบางคำในสัญญาอาจจะเปลี่ยนไปแต่ความหมายยังคงเดิม

" ฉันจะรักเธอตลอดไป " สามีที่รัก

วันศุกร์ที่ 27 พฤษภาคม พ.ศ. 2554

คิดแต่ทำไม่ได้เพราะไม่ใช่นิสัยเรา


ไม่อยากเป็นแค่ใคร...ที่ซ้ำซ้อน
หลากหลายเรื่องราว...เวลาหมุนไป...
มานั่งนึกย้อนดูแล้วน่าขัน
ปมที่แก้ไม่ตก...ล้วนเกิดจากหัวใจ
ส่วนเรื่องง่ายๆที่แก้ได้...มักมาจากสมอง

หัวใจมักสั่งให้ทำเรื่องที่สมองไม่เห็นด้วย
แต่คนเราก็ยังมักจะเชื่อฟังหัวใจมากกว่าเสมอ
ทั้งที่รู้ว่านั่นอาจก่อให้เกิดปัญหา
แต่ก็ยอมให้เกิดปัญหา...
และพอใช้สมองมาตรองดู
ก็พบว่ามันเป็นเพียงเรื่องน่าหัวเราะ

ฉันอาจจะมาพบเธอช้าเกินไป
เพราะวันที่ได้เจอ...เธอก็มีเจ้าของ
ยังจำได้นะ...วันที่เธอมาเล่าว่ารักเขาแค่ไหน
หรือแม้แต่วันที่เธอมาบอกว่าเขาไม่ใส่ใจ
ฉันก็ยังไม่เคยลืม...จนมาวันนี้...มาบอกว่ารักกัน
ฉันได้แต่นั่งร้องไห้....ทั้งที่หัวใจก็ตรงกัน
แต่ฉัน...ไม่อยากซ้ำซ้อนกับใคร

เพราะเรื่องราวของเธอสองคนยังจบไม่สนิท
ที่พวกเธอสองคนทำมันค้างคารู้ไหม
แล้วจะให้ฉันทำอย่างไร
แทรกเข้าไปเป็นมือที่สาม...
หรือจะให้ถอยกลับออกมาแล้วหันหลังจากไป
ไม่เกี่ยวกับที่ว่าตอนนี้เธอรักใคร
เพราะอย่างไรเธอยังเป็นกรรมสิทธิ์ของเขา
ถึงแม้วันนี้เขาจะไม่แคร์เธอแล้ว
หรือตอนนี้เธอจะมีหัวใจสำหรับฉันคนเดียว
แต่พวกเธอ...ก็ยังคงมีสถานภาพเป็นของกันและกัน

เธออาจจะไม่เข้าใจ
และบอกกับฉันว่าสำหรับเธอ...เขาไม่มีตัวตนแล้ว
เธอเลือกฉัน.....และรักฉัน
แต่โปรดเข้าใจได้ไหมที่ฉันเรียกร้อง
เพราะอยากรักเธอได้อย่างสนิทใจ
หากเลือกฉัน...??
ก็จัดการเรื่องระหว่างเธอสองคนให้เรียบร้อย
ฉันพร้อมจะรอให้ถึงวันนั้น
แต่อย่าบีบบังคับให้ฉันเป็นเพียงแค่ใคร...ที่มาทีหลัง
และทำให้ทุกคนเห็นฉันเป็นเพียง
...คนที่เข้ามายุ่งกับคนมีเจ้าของ...

สมองสั่งฉันให้ถอยกลับนานแล้ว
แต่หัวใจดื้อดึงบอกให้อยู่ต่อ
วันนี้...ตอนนี้...ก็รู้ใช่ไหมว่าฉันเลือกเชื่อฟังหัวใจ
...น่าหัวเราะ...เพราะตอนนี้แม้จะเลือกทางเดินได้
แต่ฉันกลับไม่กล้าพอจะเดินต่อไป
เพราะไม่อยากมีรัก...ที่ซ้ำซ้อน
ไม่อยากเป็นเหมือน...ตัวสำรอง

...อยากเป็นแค่เพียงหนึ่งเดียวของเธอ...

จะต้องไม่เจ็บเพราะเธอ


หนึ่งความรู้สึกปวดร้าว
กับหนึ่งเรื่องราวที่ทำให้เศร้าปร่วนปร่า
ผู้หญิงหนึ่งคน...กับหนึ่งหยดน้ำตา

และอีกหนึ่งความรู้สึกมีค่า..ที่เสียไป
จะเสียใจ..เสียน้ำตา..ก็เท่านั้น

แต่เสียความผูกพันที่มีให้กันมันหวั่นไหว
จะเสียสิ่งมีค่า..เสียน้ำตา..ก็เสียไป
เพราะยังเจ็บไม่เท่ากับเสียใจ..ที่เสียเธอ .
.เจ็บแล้วต้องจำ..
เจ็บแล้วต้องย้ำให้ยิ่งจำอยู่เสมอ
หากมีเจ็บ..อีกกี่ครั้งที่ต้องเจอ
จะต้องไม่เจ็บเพราะเธอ..แน่นอน

ชั่วระยะเวลาหนึ่งของชีวิต


โลกกว้างเกินไปหรือใจเราแคบเกิน วันเวลาที่ผ่านมา ชั่วระยะเวลาหนึ่งของชีวิต ผู้คนมากมายผ่านเข้ามา บางคนผ่านมา เพียงเพื่อจะผ่านไป แต่บางคนกลับไม่เป็นเช่นนั้น.. จากคนแปลกหน้า กลายเป็นคนรู้จัก คนคุ้นเคย ล่วงเลย ไปถึงกลายเป็นคนรักกัน เวลาเปลี่ยนสถานการณ์เปลี่ยน สถานภาพทางความรู้สึกของเราก็อาจมีการเปลี่ยนแปลง ตามไปด้วย บางคนยังคงความเป็นคนแปลกหน้า ยังรักษาระยะห่างของการเป็นคนรู้จัก คนคุ้นเคย หรือคนรักกันไว้ได้อย่างคงที่... บางคน เปลี่ยนแปลงจากคนแปลกหน้า กลายเป็นคนคุ้นเคย...จากคนเคยคุ้น กลายมาเป็น คนรักกัน .. ทำลายระยะห่างของความรู้สึกให้สั้นลงอย่างรู้สึกได้.. .และเมื่อนั้น เรื่องราวดี ๆ สวยงามทางความรู้สึกจึงเกิดขึ้น .. แต่ในทางกลับกัน..ระยะห่างของบางคน อาจห่างไกลออกไป จนสุดหูสุดตา จากคนเคยรัก คนเคยคุ้น กลายเป็นแค่คนเคยรู้จัก .. กลายเป็นคนแปลกหน้าทางความรู้สึกไป .. แน่นอนว่า ระยะห่างของคนรู้จัก กับ คนรัก ย่อมไม่เท่ากัน เป็นแน่.. แต่นั่นแหละ ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไปได้เสมอ.. ฉันเชื่อในเรื่องของการเปลี่ยนแปลงของเวลา พอกับเชื่อในเรื่องของการเปลี่ยนแปลงของความรู้สึก.. ไม่มีมาตราวัดใด ๆ ที่จะใช้วัดระยะห่างของความรู้สึกได้ และระยะห่างในแต่ละสถานภาพทางความรู้สึกในแต่ละคน ก็คงจะไม่เท่ากัน..เราระบุชัดไม่ได้ว่า 1 เท่ากับ 1 ในความรู้สึกของอีกคน 1 ในความรู้สึกของคนหนึ่ง อาจจะเป็น 100 ในความรู้สึกของอีกคนก็เป็นได้. .และในเมื่อการคบหากันเป็นปฏิสัมพันธ์ของคนสองคน เราจึงมองเห็นความไม่ลงตัว เห็นระยะห่างที่ไม่เท่ากัน ของคนสองคนได้เสมอ..กับคนบางคน เราอยากเป็นมากกว่าคนรู้จัก เราก็จะพยายามที่จะทำ ให้ระยะห่างของเรามันสั้นลง กับคนบางคน เราอยากเป็นน้อยกว่าที่เป็นอยู่เราก็จะพยายามที่จะทำ ให้ระยะห่างของเรายาวไกลออกไป..แต่กลับบางคน เรากลับอยากจะรักษา ระยะห่าง ตรงกลาง ไว้ให้คงที่ ไม่ให้ห่างหาย จางหนี หรือ เข้ามาใกล้จนเรารู้สึกอึดอัด.. เคยรู้สึกใช่ไหมว่า .. ขณะที่เราเดินเข้าหา บางคนกลับกำลังเดินหนี กับบางคนเรากำลังเดินหนี บางคนกลับเดินตาม... กับบางคนเราก็ต้องการระยะห่างประมาณหนึ่ง ไม่ต้องใกล้มาก แต่ไม่ต้องการห่างหายไปไหน.. ขณะที่บางคนวิ่งตาม ล้มลุกคลุกคลาน และเจ็บปวด กับระยะห่างของอีกคนที่ทิ้งไว้ตรงหน้า และขณะเดียวกัน กับที่อีกคนก็วิ่งหนี โดยไม่คิดจะหันกลับมามองความเจ็บปวด ของอีกคน อะไรก็เกิดขึ้นได้กับความรู้สึกคน.. เหนื่อยแสนเหนื่อย ล้าแสนล้า แต่สุดท้ายก็ยังพยายาม พยายามที่จะยื้อยุดฉุดดึงอยู่เช่นนั้น บางคนปล่อยความรู้สึกของอีกคนไว้บนความห่าง ห่างจนลับตา .. ไม่เคยหันกลับมามองหรือรับรู้ความเป็นไปของอีกคน .. ไม่เคยรับรู้ว่า ระยะห่างที่เขาทิ้งไว้อีกคนมันสร้างความเจ็บปวด ได้ประมาณไหน แต่ก็มีบางคนที่เหนื่อยล้ากับระยะห่างที่พยายามรักษาไว้ เพียงแค่นั้น ไม่ต้องห่างไป แต่เข้าใกล้กว่านี้ไม่ได้.. ต้องการเพียงเส้นขนานที่ไม่มีทางมาบรรจบ... การทำลายระยะห่างของคนสองคนอาจไม่ใช่เรื่องยาก แต่ก็ไม่ได้ง่ายดายนักสำหรับอีกหลาย ๆ คน...บางคนพยายามมาเกือบทั้งชีวิต ..ระยะห่างที่ว่าก็ยังคงห่างอยู่เช่นเดิม..ขณะที่บางคนอยู่นิ่ง ไม่วิ่งหนี ไม่วิ่งตาม ปล่อยทุกอย่าง! ให้เป็นหน้าที่ของเวลา ไม่เรียกร้องให้เกิดความคาดหวัง ไม่ปล่อยละเลยจนเหมือนชาเฉย. ..ระยะห่างนั้นกลับขยับเข้ามาใกล้ราวปฏิหาริย์ เอาใจช่วยสำหรับคนที่กำลังพยายามเดินเข้าหา ให้อีกคนหันกลับมามองบ้าง ระยะห่างจะได้สั้นลง พยายามต่อไป เพราะวันหนึ่งคุณอาจรู้สึกว่าความพยายามของคุณมิได้ไร้ค่า ร้องขอสำหรับคนที่กำลังเดินหนี ให้หันกลับมามองความรู้สึกของอีกคนบ้าง เพราะบางทีคุณอาจจะสูญเสียอะไรดี ๆ ไปเพราะระยะห่างที่คุณทิ้งไว้ให้อีกคน เห็นใจกับการรักษาระยะห่างให้คงที่สำหรับบางคน เพราะบางที มันก็ทรมานมากกว่า การพยายามเดินเข้าใกล้หรือห่างหนี..เสียอีก.. แล้วคุณเล่า เคยนึกย้อนกลับมามอง ระยะห่าง ของคุณกับผู้คนรอบตัวกันบ้างไหม ..เคยรู้สึกไหมว่า บางที ความห่างไกล กับ ระยะห่างของความรู้สึก กลับเป็นตัวแปรผกผันกัน เคยรู้สึกได้ถึงระยะห่างทั้งที่ตัวอยู่ใกล้ๆ หรือรู้สึกใกล้กันแล้วทางความรู้สึกทั้งที่ตัวอยู่แสนไกล กันบ้างไหม.? เคยคิดกันบ้างไหมว่า ระหว่างคนพยายามเดินหนี คนที่พยายามเดินตาม และคนที่พยายามยังไงระยะห่างกลับ! เท่าเดิม คนไหนเจ็บปวดไปกว่ากัน....หรืออาจเป็นเพราะ
โลกกว้างเกินไปหรือไม่หัวใจเราแคบเกิน


วันพฤหัสบดีที่ 26 พฤษภาคม พ.ศ. 2554

สุขสันต์วันเกิดพี่วินของพวกเรา



วันนี้อาจเป็นแค่วันธรรมดา
ที่แค่..ผ่านมา..แล้ว..ผ่านไป..
ดวงอาทิตย์ขึ้นและลาลับสุดขอบฟ้าไกล
ไม่มีความหมายอะไรอย่างวันที่ผ่านมา
แต่สำหรับฉันให้เป็นแค่วันธรรมดาคงไม่ได้
เพราะหัวใจฉันไม่ได้คิดอย่างนั้น
วันนี้เป็น..วันสำคัญ..ของ..คนสำคัญ
ที่ฉัน..ไม่เคยจำ..แต่ก็..ไม่เคยลืม..

Happy Birth Dayพี่วิน


วันนี้เป็นวันเกิดพี่วินขนมคงไม่มีอะไรจะให้
นอกจากจะบอกพี่วินว่าขอให้พี่วินมีความสุข
ขอให้คุณพระคุ้มครองพี่วินตลอดไปปีนี้คง
ไม่มีไรให้เหมือนทุกๆปีแต่ขนมวันนี้หรือวันไหนๆ
เราก็พี่น้องกันตลอดไปเน๊อะ

วันพุธที่ 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2554

เวลาใจเราอ่อนแอ




"เมื่อคนเรารักกัน"
ไม่ต้องคิดว่า..ถ้าเชื่อเขาแล้วเราจะโง่ในสายตา..ใครๆ
ไม่ต้องคิดว่า..ถ้าเปิดหูเปิดตารับฟังจากปากชาวบ้านเป็นการฉลาด
ไม่ต้องคิดว่า..ถ้าเชื่อว่าเขารักเราคนเดียวเป็นเรื่องโง่
ไม่ต้องคิดว่า..ถ้าให้โอกาสเขาเรื่อยๆเป็นเรื่องโง่
ไม่ต้องคิดว่า..ถ้าตั้งกฎเกณฑ์ต่อกันแล้ว..เป็นเรื่องฉลาด

"เมื่อคนเรารักกัน"
ไม่ใช่เล่น..หมากรุก..ที่ต้องมองเชิงกันก่อน
ไม่ใช่เล่น..วิ่งไล่จับ..คนหนึ่หนีคนหนึ่งวิ่งตาม
ไม่ใช่เล่น..ซ่อนหา..ต้องตามจิกตามหาตลอดเวลา
ไม่ใช่เล่น..โยนเหรียญ..ต้องเดาสุ่มว่าจะออกหัวหรือก้อย

"เมื่อคนเรารักกัน" เราไม่ต้องทดลอง Action = Reaction
"เวลา"..เราให้เขาไป..ไม่จำเป็นต้องสั่งให้รีบกลับ <<<( ฉันทำไม่ได้ )
เวลาเขาโมโหใส่..ไม่จำเป็นต้องโมโหกลับ <<<<ฉันทำไม่ได้ (แต่จะพยายาม)
เวลาเขาทำไม่ดีให้..ไม่ได้หมายความว่า..เราไม่ควรทำสิ่งดีๆ ให้เขา

"เมื่อคนเรารักกัน"
ไม่จำเป็น..ต้องหาเหตุผลให้กับเหตุการณ์ทุกอย่าง
ไม่จำเป็น..ต้องกลัวในสิ่งที่ยังไม่เกิด<<<<( ฉันทำไม่ได้ )
ไม่จำเป็น..ต้องบอกเขาว่า "เขาคงไม่เห็นคุณค่าของสิ่งที่เขามี ถ้าเขายังไม่เสียมันไป"

"เพียงแค่"
จำไว้ให้แน่นใจ..กับเรื่องดีๆ ที่เขาพูด
จำไว้ให้อบอุ่นใจ..กับสิ่งดีๆ ที่เขาทำให้เรา

"แล้วพยายาม"
ค้นมันออกมา..เวลาเหงาใจ
ค้นมันออกมา..เวลาไม่มั่นใจ
ค้นมันออกมา..เวลาเสียใจ

เพราะว่า..เวลาใจเราอ่อนแอ สิ่งดีๆของ 2 คน มักจะหายไป<<< (เป็นเรื่องจิง)
อย่า..อย่าปล่อยให้มันหายไป..เพราะเราอาจจะ เสียใจ..ที่เราหลงลืมเรื่องดีๆ เหล่านั้น


สิ่ ง สุ ด ท้ า ย คื อ หั ว ใ จ


สิ่ ง สุ ด ท้ า ย คื อ หั ว ใ จ
หากมองฉันให้ถึงหัวใจ เธอจะรู้ ...
ว่าคนคนนี้ยังคงเหมือนเดิมอยู่ ไม่ว่านานเท่าใด
อยากให้รู้ไม่ว่าอะไร จะเปลี่ยนผันไปสักแค่ไหน
แต่สิ่งสุดท้ายที่ยังมั่นคงเสมอไป คือหัวใจที่รักเธอ

ไม่..อยาก.


ไม่..อยาก..รักใครถ้าเค้าไม่รักตอบ
ไม่..อยาก..แอบชอบมันทรมานมากรู้ไหม
ไม่..อยาก...คิดฝ่ายเดียวคงเข้าใจ
ไม่...ยาก..ใช่ไหมที่จะเปลี่ยนใจมา..รักกัน.


สวนที่หายมีช่องว่าง


พบเธอเหมือนได้เจอ
สวนที่หายมีช่องว่าง
มากมายในใจฉันนี้
รอคอยอย่างแคว้ง
คว้างฝันกลางวัน
จนพบเธอช่องว่าง
นั้นก็เติมเต็ม

วันอังคารที่ 24 พฤษภาคม พ.ศ. 2554

สองตากับหนึ่งใจจะไขว่คว้า


อยากหยุดเวลาทุกครั้งที่มีเธออยู่
อยากย้อนเวลาไปหาความสุขของเมื่อวาน
ที่ที่มีเธอคอยกุมมือยืนเคียงข้าง
คอยรับรู้ว่าใจไม่อ้างว้าง...จากนี้...เพราะมีเธอ


สองตากับหนึ่งใจจะไขว่คว้า
เอาดวงใจของเธอมาแนบอกอุ่น
ความสัมพันเริ่มกังวาลหวานละมุน
ไอความรัก...แสนอบอุ่น...คนคุ้นนใจ

เธอกับฉันอยู่ห่างกัน.


เธอกับฉันอยู่ห่างกัน..
มีขอบฟ้าขวางกั้นให้ไกลห่าง
ไม่มีเวลาดูแล...ทำได้แค่ห่วงใยบาง-บาง
ทุกก้าวย่างยังห่วงหาและอาทร

เธอคงต้องเหนื่อยหน่อยนะ
ที่ยืนยันว่าจะรักคนอย่างฉัน...ไม่ทอดถอน
ทุกถ้อยคำที่บอกว่าห่วงหาอาวรณ์
ทุกคำนั้นมีค่าแน่นอน..สำหรับหัวใจ

เหนื่อยหน่อยนะ..ที่รักคนธรรมดาอย่างฉัน
ที่ต้องบอกอย่างนั้น..เพราะกลัวเธอหวั่นไหว
ฉันเองยังไม่พร้อมจะดูแลใคร
แค่คนธรรมดา..ที่ยังไปไม่ถึงฝันของตัวเอง


ไม่ต้องห่วงความรู้สึกที่มีต่อกัน


ยังรักกันอยู่ไหม


นับวันความรู้สึกห่างไกลกันแบบนี้


ถ้ารักหมายถึงไม่ต้อง สนใจ ใยดี


ไม่ต้องห่วงความรู้สึกที่มีต่อกัน


ถ้าแบบนั้นก็ไม่ต้องรัก


ไม่ต้องทนอึดอัดกับผู้หญิงที่ช่างฝัน


จะแคร์อะไรในเมื่อเธอไม่เคยมีเยื่อใยจะให้กัน


แค่เศษของความผูกพันแบบนั้นฉันไม่ต้องการ


ลมหายใจมีไว้เพื่อรักเธอ


ลมหายใจมีไว้เพื่อรักเธอ

สิ่งที่เสียใจที่สุดในชีวิต

คือการที่เธอคนดีไม่เชื่อมั่น

ล้านความดีที่มีให้แก่กัน

ก็ไม่อาจทำให้เธอนั้นหายหวั่นระแวง

ความอาทรในสายตา

แสดงออกมาโดยไม่เสแสร้ง

ฉันได้ตอบแทนมาเพียงความเคลือบแคลง

แล้วฉันจะลงทุนลงแรงไปเพื่อใคร

ที่ผ่านมาฉันเคยรักเค้า

และเธอก็เฝ้าแต่จำเก็บมันไว้

ฉันเคยรักคนร้อยพันจะสำคัญอะไร

ในเมื่อวันนี้ลมหายใจมีไว้เพื่อรัก"เธอ"

เธอเป็นคนขอให้ฉันรอ



เธอเป็นคนขอให้ฉันรอ

อย่าท้อ อย่าหวั่นไหว

เรารักกันเพียงแต่อยู่ห่างไกล

และขอให้ฉันเชื่อใจอีกร้อยพัน

แต่เธอเองที่ไม่รอ

เธอท้อเธอไหวหวั่น

เธอเอาความเชื่อใจมาทำร้ายหัวใจกัน

เธอฆ่าฉันด้วยคำว่าเชื่อใจ...

ไม่เป็นไรหรอกคนดี

ฉันคนนี้จะทำบุญกรวดน้ำให้

ต่อให้ชาตินี้ชาติหน้าฉันท์ใด

อย่าได้เจอะเจอกับคนหลายใจเช่นเธอ

วันจันทร์ที่ 23 พฤษภาคม พ.ศ. 2554

กลัวเธอมีใครเข้ามา


ยังอยู่ดีไหม
มันจางลงไป บ้างหรือเปล่า
คืนวันที่ดี ของเรา
มันบางเบา หรือไม่อย่างไร

. . . . . . . .

กำลังใจจากเธอ "สำคัญ"
และฉัน สร้างเอง ไม่ได้
ห่วงว่า หากเวลาล่วงเลยไป
"เธอจะลืมรักไปในสักวัน"

. . . . . . . .

กลัวเธอมีใครเข้ามา
หลงลืมคำสัญญา ที่ให้ฉัน
อยากบอกเธอเหลือเกิน"คนสำคัญ"
ชีวิตที่มอบให้นั้น
....อย่าเอามาคืนฉัน...ในวันที่เธอลืม

ไม่รู้อีกนานแค่ไหน


ไม่รู้อีกนานแค่ไหน
ที่ฉันจะพร้อม..มอบให้เธอได้ทุกอย่าง
เพราะฉันแค่คนธรรมดา..ที่อยู่อย่างเลือนลาง
บนเส้นทาง..มีขวางหนามมากมาย

ฉันก็แค่คนธรรมดา..คนนึง
ที่ยังไม่อาจไปให้ถึงฝั่งฝันได้
หากเธอรักฉัน...คงต้องเหนื่อยหน่อยนะหัวใจ
สัญญา..อีกไม่นานฉันจะไปกับเธอ


.ไม่วันหนึ่งก็วันใด


อยากทำอะไรมากมาย..ให้เธอชื่นใจ
อยากให้รู้แม้เงียบหาย..แต่ใจคือเธอเสมอ
ไม่ต้องเหงาเพราะฉันจะอยู่เคียงข้างเธอ
ไม่ได้ปล่อยให้เธอเดียวดาย..ลำพัง

เหนื่อยหน่อยนะที่รัก..ฉันมันคนธรรมดา
ไม่มีอะไรหวือหวาอย่างใครเขาสักครั้ง
ได้ไหม รอหน่อย คอยเติมพลัง
ต้องมีวันสมหวัง..ไม่วันหนึ่งก็วันใด

ไม่ได้ดูแลเธอเลย...คนดี


ไม่ค่อยมีเวลาให้เธออย่างใคร-ใคร
และเราก็ห่างไกลกันอย่างนี้
ไม่ได้ดูแลเธอเลย...คนดี
ไม่มีเวลาได้เจอ..ได้แต่คิดถึง

แต่เธอยังอดทนที่จะรักกัน
เธอมั่นใจคนอย่างฉัน..ฟังแล้วซึ้ง
รอหน่อยนะคนดี...อีกนิดนึง
ฉันจะฝ่าฝันและไปให้ถึงฝันนั้น..กับเธอ

ขอได้ใช้หัวใจนี้รักเพียงเธอ


จะห่างไกลเพียงใดไม่หยุดฝัน
ทุกคืนวันมองเห็นเธอนะรู้ไหม
แม้ห่างกันเธอยังเป็นคนของใจ
ขอได้ใช้หัวใจนี้รักเพียงเธอ


คำว่ารักอาจไม่ดังไปกว่านี้


คำว่ารักอาจไม่ดังไปกว่านี้
แต่คนดีคงได้ยินมันใช่ไหม
คำแสนสั้นออกมาจากหัวใจ
จะวันไหนจะมีรักอย่างมั่นคง


ไม่จำเป็น ต้องรู้


ไม่จำเป็น ต้องรู้ ว่าทำไม

ว่าในใจ มีเธอ อยู่ในนี้

เป็นส่วนนึง ลำค่า คูณทวี

เป็นอย่างนี้ เพียงพอ ได้สุขใจ



คำรักที่มอบไว้ให้เธอ


คุณค่ามันอาจไม่มากมาย

แต่ฉันก็จริงใจเสมอ

คำรักที่มอบไว้ให้เธอ

จริงจังเสมอไม่เปลี่ยนแปลง

คำว่ารักเต็มใจให้เธอ


รัก
อยากรู้จักมันไหม
ถ้าอยากรู้จะกระซิบบอกออกไป
หันมามองฉันนี่ไง ที่มีคำว่ารักเต็มใจให้เธอ

ให้ต้นน้องรัก


วันหน้าอาจมีเรื่องราวให้ทุกข์
โปรดจำว่า วันนี้เรามีความสุขมากแค่ไหน
วันหนึ่ง อาจถึงเวลาต้องไกล
โปรดจำว่า มันยากเพียงไร กว่าจะรักกัน

รักมากมายอยากให้รู้


รักมากมายอยากให้รู้
คอยเฝ้าดูอยู่ไม่ห่างเลยรู้ไหม
เพราะรักเธอไม่อาจละสายตาได้
ช่วยมาอยู่ในสายตาฉันได้ไหม แค่ตลอดไปก็พอ

ไม่คิดท้อ


ในช่วงเวลามีเธออยู่เคียงข้าง
บนเส้นทางที่ยังไม่รู้ว่าจุดหมายอยู่ที่ไหน
แค่มีเราที่ถักทอความฝันด้วยกันตลอดไป
จะอีกไกล้ไกลแค่ไหนไม่คิดท้อเลย

วันสุดท้ายที่ฉันหายใจจะได้ไม่ลืมกัน...


เธอจะเป็นคนสำคัญของชีวิต
เมื่อความใกล้ชิด..ใช่เพียงอารมณ์อ่อนไหว
จึงเป็นที่มา ของคำสัญญาจากใจ
จวบจนวันสุดท้ายบนทางไกล
...ฉันจะมีเธอในหัวใจ...นิจนิรันดร์

เพียงมีเธอไปด้วยกัน ก็ดีใจ


เธอมาเปลี่ยนทุกสิ่งทุกอย่าง
จึงเป็นการเดินทาง ที่อุ่นหวานกว่าครั้งไหน
เพียงมีเธอไปด้วยกัน ก็ดีใจ
หนทางข้างหน้าจะแสนไกล ไม่หวั่นเลย

-ชีวิตที่เหลืออยู่นี้ อยากใช้มันเคียงข้างเธอ...

ฉันไม่รู้จะเอ่ยถ้อยคำอะไร..


ฉันไม่รู้จะเอ่ยถ้อยคำอะไร...
แทนความในหัวใจข้างในนี้
ฉันมีเพียงคำสั้นๆ...ที่ฉันมี
ฉันรักเธอทุกนาที...ที่หายจัย..รักคุณนะคะ