วันเสาร์ที่ 29 มกราคม พ.ศ. 2554

ชอบ...โดยไม่รู้เริ่มต้นจากอะไร


ชอบเวลาที่เราเดินไปด้วยกัน
แล้วเทอพยายามเดินรอฉัน เพื่อให้เคียงข้าง
ชอบเวลาที่ฝนหล่นบางบาง
แล้วเทอใช้มือกางบังฝนที่หล่นมา

ชอบเวลาที่ใช้เบอร์อื่นโทรไป
แล้วเทอจำเสียงได้และทักทายว่า
"มีธุระอะไร..ถึงได้โทรมา"
พอตอบ"ธุระคิดถึงตลอดเวลา"
เทอก็ยิ้มทุกที


ชอบ...โดยไม่รู้เริ่มต้นจากอะไร
หรือชอบเทอเพราะอะไร
และไม่รู้เมื่อไหร่จะจบท้ายความชอบนี้
รู้เพียงว่า...อยากรักษาความผูกพันให้ดีดี
และมีความสุขกับการได้ชอบเธอแบบนี้
.......เรื่อยไป.......


การรักใครสักคน ไม่ใช่เรื่องผิดพลาด


หลายคนคงเคยได้ยินคำว่า
"ถ้ารู้ว่าเป็นแบบนี้ คงไม่ทำหรอก"
แน่นอนว่า...หากได้ยินคำนี้
นั้นหมายถึงเรื่องผิดพลาดได้เกิดขึ้นแล้ว
และอยากที่จะแก้ไขมัน

"หากฉันไม่รักเค้า ไม่เจอเค้าเรื่องราวก็คงไม่เป็นอย่างนี้"
นี่ก็เป็นอีกคำพูดหนึ่ง...ที่เรามักจะได้ยินกัน
ฉันเองก็อยู่ในสถานะ ที่จะเอ่ยคำทั้ง2คำนี้ได้

แต่...ฉันจะไม่เอ่ยคำเหล่านี้หลอก
เพราะฉันไม่คิดว่า...เรื่องที่ฉันได้ทำไปแล้วนั้นเป็นเรื่องผิดพลาด
ความรักของฉัน...ไม่ได้ผิดพลาด
แม่ว่าฉัน...จะไม่ได้ความรักตอบกลับมาก็ตาม

แม้หมุนเวลาย้อนกลับไปได้
ฉันเองก็ยังจะเลือกที่จะเดินในทางเส้นเดิม
เพราะการกล้าที่จะรักใครสักคน
ฉันคิดว่า...มันเป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่
สำหรับชีวิตเล็กๆของฉัน


และเป็นบทเรียนที่สอนให้ฉันได้รู้ว่า
ความรัก...ไม่ได้สวยงดงามตลอดเวลา
มันย่อมมีเวลาที่ขมขื่นและเจ็บปวดใจเช่นกัน


แม้ว่าจะต้องเจอกับความเจ็บปวด
แต่มันก็เป็นสิ่งที่ช่วยทำให้ฉันได้รู้ว่า
ถึงเราจะเจ็บปวด...และบอบช้ำสักแค่ไหน
เราก็ยังควต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป

การตัดสินใจที่จะรักใครสักคนเป็นเรื่องสำคัญ
เพราะนั้นหมายความว่า
เราได้เริ่มที่จะก้าวเดิน เพื่อค้นหาแล้วก็เรียนรู้
ในสิ่งที่เรียกกันว่า...ความรัก

ในตอนนี้ ฉันสามารถพูดได้อย่างมั่นใจว่า...
ฉันภูมิใจ ที่ได้รักเค้า....รักผู้ชายคนนั้น
แม้ว่าเค้าจะไม่ได้สูงส่งเหนือใคร..
แต่..เค้าก็เป็นคนที่สอนสิ่งที่สำคัญที่สุดให้กับฉัน
นั้นคือ...สอนให้ฉันรู้จักที่จะรักคนอื่น

สอนให้ฉันรู้ว่า...
การรักใครซักคนนั้น ไม่ใช่เพราะเค้าเป็นใครหรืออะไรเพียงอย่างเดียว
หากแต่ต้องยอมรับ และรักทั้งหมดที่ประกอบขึ้นมาเป็น
เค้าอาจจะหมายถึง...จิตวิญญาณของเค้าก็เป็นได้

ในชีวิตของฉัน กับ เรื่องความรัก
ฉันไม่เคยคิดว่ามันเป็นเรื่องผิดพลาด
แม้ความรักของฉันจะไม่สมหวังก็ตาม
เพราะการที่ฉันได้รักใครสักคน...จากทั้งหมดของหัวใจ
เป็นเรื่องที่น่าดีใจและภูมิใจ
และทำให้ฉันนำประสบการความรักที่ได้ไปค้นหาความรักแบบอื่นๆ
ไปค้นหาความรักจากคนอื่นๆ ที่เหมาะกับฉันต่อไป


♥ต้องเลือก♥♥หรือเป็นตัวเลือก♥


ต้องเลือก ♥♥ ♥♥ หรือเป็นตัวเลือก

เคยมั๊ย♥♥ ♥♥ ?
♥♥♥♥รักคนที่มีแฟนแล้ว หรือ ♥♥♥♥รักคน พร้อมกัน 2 คน
ถ้า ณ วันหนึ่ง เรารักคนที่มีแฟนแล้ว♥♥♥♥ก็คงหวังเล็กๆ ให้เขาเปลี่ยนใจ♥♥♥♥
♥♥♥♥มารักเราบ้าง ถึงจะรู้สึกผิด♥♥♥♥ที่คิดแย่งเขามา แต่ก็อยากจะเป็นตัวเลือก
ไม่ผิดห♥♥♥♥ากเราจะรักใครสักคน ไม่มีใครสามารถห้ามใจใครได้
แต่จงทำใ♥♥♥♥จและเผื่อ ความเสียใจไว้ด้วย หากกล้าที่จะรัก
(ทั้งที่ไม่น่าจะเป็นไปได้) ก็อย่ากลัว ที่จะเสียใจ♥♥♥♥
ถ้าเขาเลือก ก็ยินดีด้วย ♥♥♥♥แต่ ถ้าเขาไม่เลือก♥♥♥♥
อย่าโทษว่าเราไม่ดี หรือใครผิดถ้าผิดคงผิดที่เวลา♥♥♥♥
ที่ทำให้เราเจอกันช้าไป คนดีไม่จำเป็น♥♥♥♥ต้องสมหวัง
ในความรักเสมอไป ไม่มีใครที่ดีบริสุทธิ์♥♥♥♥ หรือเลวบริสุทธิ์
ถ้า ณ วันหนึ่ง♥♥♥♥เรารักคน 2 คน และถึงเวลาที่เราต้องเลือก♥♥♥♥
จงปล่อยไปตามหัวใจ แล้วเลือกในสิ่งที่เราต้องการ♥♥♥♥
♥♥♥♥เลือกคนที่ได้ใจเราไป♥♥♥♥ให้ตัวมันตามไปอยู่ด้วย
เพราะเมื่อใดที่หัวใจ กับตัวมันแยกกันอยู่ ♥♥♥♥
ตัวมันจะอยู่อย่างซังกะตาย♥♥♥♥เพราะมันไม่มีชีวิตจิตใจ
♥♥♥♥เรื่องความรักไม่มีใครถูก ไม่มีใครผิด♥♥♥♥ ระหว่างคน 3 คน
ต้องมีคนหนึ่งที่เสียใจเสมอ แต่เสียใจแค่หนึ่งคน ดีกว่าเสียใจทั้ง 3 คน♥♥♥♥
ไม่มีคำว่าสงสาร ถ้าจะสงสาร♥♥♥♥ควรสงสารตัวเองก่อน
ถามตัวเองซิว่า ♥♥♥♥คบด้วยความสงสารแล้วเรามีความสุขมั๊ย?
ไม่มีคำว่ายุติธรรมค♥♥♥♥นมาก่อนไม่จำเป็น♥♥♥♥ต้องได้ครอบครอง
คนมาทีหลังไม่จำเป็นต้♥♥♥♥องเสียสล♥♥♥♥ะชีวิตเป็นของเรา♥♥♥♥
♥♥♥♥จงเลือกเองแล้วจะได้ไม่โทษใคร เรามีสิทธิ์ที่จะเลือก (ตราบเท่าที่เรายังไม่มีครอบครัว)
อย่ารักใครทั้งหมด♥♥♥♥เหลือความรักให้ตัวเองบ้าง♥♥♥♥
♥♥♥♥แม้สัก 1% ก็ยังดี เผื่อใจไว้บ้าง ในวันที่ต้องเสียใจ หากกล้าที่จะรัก
♥♥♥♥อย่ากลัวกับคำว่า♥♥♥♥เสียใจ
♥♥♥♥ไม่มีความแน่นอนในใจคน ความรักไม่มีใครถูก ไม่มีใครผิด
ไม่มีความถูกต้อง หรือ ไม่ถูกต้อง ไม่จำเป็นต้องมีความยุติธรรม
ไม่จำเป็นว่าใครมาก่อนมาหลัง เราไม่สามารถบังคับใจใคร ให้รัก
หรือ ไม่รักเราได้ และ ใคร ก็ไม่สามารถบังคับใจเราได้เช่นกัน "คนรัก"
ไม่ใช่สิ่งของ เขามีขา และเราไม่สามารถผูกมัดเขาไว้ได้ด้วยเชือก แต่มัดไว้ได้ด้วยใจ

♥♥♥♥อย่าล้อเล่นกับความรัก♥♥♥♥มิฉะนั้น ความรักจะล้อเล่นกับเรา เหมือนกัน♥♥♥♥


ไม่มีคำว่า...ไม่ไหว


ในทุกขณะที่ทำอะไรต่ออะไรมากมาย มีบ้างครั้งที่เหนื่อยสุดๆ

ท้อแท้สุดๆ และคิดว่าไม่ไหวแล้ว คิดว่าจะหยุดและพอแค่นั้น

แต่ก็ไม่เคยที่จะคิดว่าไม่ไหวเลยสักครั้ง กำลังใจจากตัวเอง

มันเป็นสิ่งผลักดันให้ยืนหยัดต่อสู้ มาตลอด ข้อคิดดีๆ จากข้อความต่างๆ

ที่ได้อ่าน คำพูดที่ให้กำลังใจจากเพื่อนและครอบครัว ก็ผลักดัน

ให้สู้มาเสมอ ไม่มีคำว่าไม่ไหว เพียงแต่ขอพัก สักนิ๊ดหนึ่งน่ะ


หัวใจ อดทนต่อการเจ็บปวดได้เสมอ


หากชีวิตยังมีความหวัง
หวังที่จะพบเจอในสิ่งที่ปรารถนา


วันที่เคยเจ็บและเหนื่อยล้า
วันที่กัดฟันฝ่าขวากหนาม
ล้วนเป็นเรื่องราวในชีวิตที่ไม่อาจลืมเลือน
เพียงปลอบใจว่าทุกชีวิตที่เกิดมาล้วนมีปัญหา

เพียงเฝ้าเตือนตนว่า

ยังมีชีวิตที่เลวร้ายยิ่งกว่า
วันที่ท้อด้วยใจทุกข์
ก็พร้อมจะลุกขึ้นอีกครั้งด้วยความหวัง


จึงเพียงมีความหวัง
หัวใจจึงยังคงมีพลังอยู่เสมอ
พลังที่จะนำพาชีวิตมุ่งไปสู่สิ่งที่ดีกว่า



ไม่เคยอยากรักเทอมาก


ไม่เคยอยากรักเทอมาก
เพราะกลัวลำบาก ในวันที่ต้องลืมเทอให้ได้
ก็สมมุติวันหนึ่ง ระหว่างเรามีอะไรเปลี่ยนไป
คนที่รักมาก ต้องเป็นคนเสียใจ...เสียน้ำตา

แต่ไม่เคยทำได้ ทุกวันยังรักเทอมาก
การห้ามใจเป็นเรื่องลำบากหนักหนา
จึงได้แต่ขอร้องในใจ ขอให้รักที่เรามีให้กันมา
เป็นรักที่ไม่มีวันเลิกรา....
และเป็นรักที่เราจะไม่เสียน้ำตาเพราะกัน



สักวันที่ล้มลง จะมีใครสนใจ


สักวันที่ล้มลง จะมีใครสนใจ
ทุกครั้งดึงตัวเองขึ้นมา ..
ทุกครั้งยืนยิ้มให้ตัวเองหน้ากระจก
ครั้งนี้คนแปลกหน้าส่งยิ้มกลับมา ..
ฉันฝืนยิ้มแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ?
หรือฉันฝืนจนมันเป็นนิสัยไปแล้วนะ

**********************************************
ฝืนยิ้ม คงดีกว่า บีบน้ำตา
ฉันไม่ได้บีบน้ำตา
แต่ฉันแค่หยุดน้ำตาไม่ได้
คน ทุกคนย่อมมีทุกข์ ฉันเป็นคน

*************************************



แค่ฝืนยิ้มไปวัน ๆ


เคยมี ความสุข จริงๆรึเปล่า ?
หรือแค่ฝืนยิ้มไปวัน ๆ .


เคยยินดียินร้ายกับอะไรบ้างรึเปล่า ?
หรือแค่ทำตัวกลมกลืนไปเท่านั้น
.


ปลอบโยนคนอื่นเป็นร้อย แต่ไม่มีกะใจจะปลอบตัวเอง


โลกของฉัน ไม่สดใสเหมือนเดิม ..
ไม่ไหวหรอก ฉันรับมือไม่ไหวหรอก


ถ้าการลืมเทอ♥♥♥ง่ายแค่การสะบัดมือ


ถ้าการลืมเทอง่ายแค่การสะบัดมือ
ฉันคงไม่ยืดยื้อ ดื้อดึงเทอเอาไว้
ถ้าเพียงหลับตา ภาพเทอก็ลบเลือนไป
ฉันคงหายใจ โดยไร้น้ำตา
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
ถ้าความรักจบง่ายง่ายแค่เดินจาก
หัวใจคงไม่ลำบากออกตามหา
ถ้าเพียงพบใครใหม่ก็ดึงเขาเข้ามา
ฉันคงไม่เหว่ว้า คิดถึงเทอ
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
ถ้าความซื่อสัตย์ เป้นโลกทัศน์ของคนใจแคบ
ฉันคงอยากไปอิงแอบกับคนอื่นๆอยู่เสมอ
จะเป็นคนใจกว้าง มีน้ำใจเลิศเลอ
ไม่ใช่เป็นแค่ใครที่จมปรักรักแต่เทอทุกวัน
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥



เศษขยะยังมีค่า..แต่ที่ไร้ราคาคือหัวใจ


เพียงพอแล้วคนดี...วันนี้ไม่ขอพยายาม
จะไม่เคยเอ่ยคำถามว่า ..ยังรักกันไหม..?
หนามแหลมที่แทงอก มันปกคลุมสุมหัวใจ
เหมือนหนังรักอันหม่นไหม้..เรียกน้ำตาได้ท่วมจอ


ฉากจบในวันนี้...คือฉันที่บาดเจ็บ
แม้กอบเก็บ ทุกคกหวานมากราบกรานร้องขอ
ความแร้งน้ำใจ..เทอยื่นให้ฉันอย่างเพียงพอ
ฉันสั่นกลัวและท้อแท้..จนต้องขอหลีกทาง

เขามาที่หลัง..แต่เรียกคะแนนความสงสารได้มากกว่า
ฉันสะอื้น...นองน้ำตา...บนหนทางอันอ้างว้าง
สัญญารักที่ร่วมสร้าง..เทอถากถางจนเกลี่้ยงใจ

กระจ่างชัด..ซาบซึ้งมากกับสิ่งที่เห็น
เทอทำเหมือนฉันเป็นของเล่น...จะเก็บจะทิ้งก็ย่อมได้
เศษขยะยังมีค่า..แต่ที่ไร้ราคา...คือหัวใจ
ที่สูญสลายหายไป...คือรักที่เธอให้ฉันไม่ได้แม้คำเดียว



วันศุกร์ที่ 28 มกราคม พ.ศ. 2554

วันสุดท้ายของกาลเวลา


ฉันอยากจะขอถอนคำสัญญาทั้งหมดที่เคยให้ไว้
ฉันเคยสัญญากับเธอไว้ว่าพรุ่งนี้เธอจะมีฉันเคียงข้างตลอดไป
แต่วันนี้ฉันไม่อาจทำเช่นนั้นได้....
เพราะพรุ่งนี้..ฉันอาจจะไม่ได้อยู่เคียงข้างเธออย่างเช่นวันนี้
ฉันไม่อาจรู้ได้ว่าพรุ่งนี้ฉันยังมีลมหายใจอยู่รึป่าว
เพราะวันพรุ่งนี้ไม่มีคำยืนยันใดๆให้มันใจว่า
ฉันยังคงมีลมหายใจอยู่
ฉันขอโทษเธอ...ถ้าหากฉันจำเป็นต้องผิดคำสัญญา
แต่วันนี้ฉันขอสัญญากับเธออีกครั้งว่า “ฉันจะรักเธอตลอดไป”
มันเป็นสิ่งเดียวที่ฉันสามารถยืนยันได้ว่ามันจะเป็นเช่นนี้
จนถึงวันสุดท้ายของกาลเวลา
ถึงแม้ลมหายใจของฉันจะหมดลง
แต่เธอรู้ไหมว่าเธอยังมีความรักของฉันอยู่
ความรักของฉันจะคอยเดินเคียงข้างเธอไม่ว่าที่ไหนเมื่อไหร่
ความรักของฉันจะอยู่ข้างๆเธอไม่ห่างหาย
ในขณะที่เธอเดินไปบนผิวทราย
เธอลองมองย้อนกลับไปดูซิ
ผืนทรายที่เธอเดินผ่านมาเมื่อสักครู่
เธอเห็นไหมว่านอกจากรอยเท้าของเธอแล้ว
ยังมีรอยเท้าของใครบางคนเดินเคียงข้างเธอ
ใช่! นั่นแหล่ะความรักของฉันยังอยู่ข้างเธอเสมอ
พร้อมที่จะก้าวเดินเคียงข้างเธอ
แม้ฉันจะจากเธอไปไกลแสนไกล
แต่ความรักของฉันยังคงอยู่เสมอไม่จากไปไหน
นี่คือคำสัญญาที่ฉันจะมอบให้เธอ
แม้วันพรุ่งนี้ฉันจะจากไปฉันก็จะไม่เสียใจไม่มีน้ำตา
เพราะวันสุดท้ายของฉันในวันนี้
ฉันมีความสุขที่สุดที่ได้รักเธอและจะรักเธอตลอดไป....
ปล. พรุ่งนี้เธออาจจะไม่ได้เห็นหน้าคนอย่างฉันอีกก็ได้



"วันที่เธอเหงา"


วันนี้เป็นอีกวันแล้วสินะ
ที่ได้พบและคุยกับเธอ
แต่ในความรู้สึกของฉัน
มันเหมือนกับว่าเรากำลังเหินห่ างกันไป
แต่ก็ใช่สิ
ว่าวันวานกับวันนี้มันแตกต่างกัน
เมื่อวานนี้...วันที่เธอเหงา
เรายังพูดคุย
เรายังหัวเราะ...ยังสนุก
แต่วันนี้...วันที่เธอมีเพื่อน
เธอก็แทบจะลืมฉันคนนี้
ในคำพูดของเธอ
มันเหมือนว่าเธอแบ่งเพียงถ้อยคำเล็กๆมาทักทายกัน
ในสายตาของเธอ
มองฉันแค่ผ่านไป
เธอแบ่งเพียงเศษเสี้ยวพื้นที่เล็กๆในหัวใจ
ที่เหลือจากเพื่อนๆ..คนสำคัญของเธอ
มาให้ฉัน
ฉันไม่ได้โกรธเธอหรอกนะ...คนดี
ฉันเพียงแค่น้อยใจ
และหวังเพียงซักวันหนึ่ง
เธอจะมารับรู้และเข้าใจ
ถึงความรู้สึกที่ฉันมีอยู่บ้าง
แต่ฉันก็รู้ตัวดี
ว่าฉันมีค่าแค่เพียง
"วันที่เธอเหงา"
...เท่านั้นเอง


"คิดถึงนะ"



ชอบจังเลย กับคำว่า"คิดถึงนะ"

ทำไมน่ะหรอ....?

ลองคิดดูสิ ทำไมล่ะเราต้องรู้สึกคิดถึง ทำไมนะเราถึงอยากพูดคำนี้

แล้วทำไมเราต้องอยากได้ยินคำนี้ แล้วทำไมเราต้องรู้สึกดีกับมัน

หลายๆคนคงต้องเคยเอ่ยคำนี้ใช่ไหมล่ะ

การที่เรารู้สึกคิดถึงใครสักคนเนี่ย เป็นเพราะว่าเรารู้จักกับเขา

เรามีความผูกพันธ์กับเค้า และมีความรู้สึกดีๆให้มากมาย

เคยได้ยินไหมคะ เพราะรักจึงคิดถึง เพราะห่วงใยจึงคิดถึง และอีกมากมาย

คำว่า "คิดถึง" แม้มันเป็นเพียงคำสั้นๆ

แต่มันก็เป็นคำที่เติมเต็มความรู้สึกซึ่งกันและกัน

และเป็นการแสดงความรู้สึกที่อยู่ภายในใจเราได้อย่างมากมาย

และสามารถใช้บรรยายแทนความรู้สึกนับล้านๆๆ


แล้ววันนี้ คุณพูดว่า "คิดถึงนะ"ให้คนที่คุณรักฟังหรือยัง


คนที่ฉันรักคือใครกัน


มีคนเคยถามฉันว่าอยู่แบบนี้คนเดียวไม่เหงาบ้างหรอ
ฉันตอบได้ทันทีเลยว่าเหงาและเหงามาก
แล้วฉันทนอยู่แบบนี้ได้อย่างไรกันฉันตอบได้เลย
เพราะมีเธอให้คิดถึงยังไงละแม้ว่าเธอจะไม่เคยมองมาที่ฉัน
แต่แค่ได้แอบมองเธออยู่ห่าง ๆ แบบนี้ก็ดีแล้ว
ฉันไม่เคนคิดอะไรไปไกลจากนั้นเลยจริง ๆ
ได้เอาใจใส่เธออยู่ห่างฉันก็สุขใจแล้วละ
มีคนถามอีกว่าฉันทนอยู่แบบนี้ได้อีกนานแค่ไหน
ขอนี้ฉันเองก็ตอบอยากอยู่นะ
เพราะฉันเองก็ไม่รู้ว่าจะทนได้นานแค่ไหน
เพราะฉัก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ใจฉันจะเปิดรับคนอื่น
ที่ไม่ใช่เธอเข้ามาในหัวใจฉันซะทีแต่คงยาก
เพราะไม่ว่าฉันจะทำยังไงฉันก็ตัดใจจากเธอไม่ได้ซะที
ฉันเลยต้องทนความเหงาต่อไปไม่รู้อีกนานแค่ไหน
แต่ตอนนี้ฉันบอกได้เลยว่าฉันคงชินกับมันแล้วละ
ความเหงาก็ไม่ได้เลวร้ายเสมอไปมันทำให้ฉัน
ได้อยู่กับตัวเองมากขึ้นมันทำให้ฉันได้รู้ว่าคนที่ฉันรักคือใครกัน


✰ไม่ใช่ที่ของความรัก✰゚


✰゚เลือกร้องไห้ตลอดชีวิต หรือร้องไห้แค่วันนี้? ✰゚

"บางทีแม้แต่คนไป ก็ไม่อาจตอบได้ว่า...

"ทำไม จึงรักเราต่อไปไม่ได้"เพราะเขาเองก็ไม่รู้ตัวว่า

ที่ผ่านมา..ความรักที่เขาให้เราไม่ได้ออกมาจากหัวใจจริง

เพราะเรา..ไม่ใช่ที่ของความรัก แต่

เป็นเพียงที่พักใจ ในวันที่ชีวิตพ่ายแพ้เท่านั้น...

เราคงอดสงสัยไม่ได้ ว่าทำไมบางคนเดิน

มาบอกรัก แล้วพอเรารักตอบ เขา...กลับเดินจากไป

ปล่อยให้เราอยู่กับคำถามที่ว่า

"เพราะอะไร" เราถามว่า "ทำไม..." คำตอบที่ได้กลับกลายเป็นความเงียบ

ที่เขาเงียบไปก็เพราะไม่มีเหตุผล....เหตุผลที่แม้แต่คนจะไป

ก็ไม่รู้เหมือนกันว่า "เพราะอะไร"

ที่ครั้งหนึ่งเราอาจเคยพยายาม..เข้าใจกัน..

เพราะเวลานั้นเรามีความพยายาม ที่จะรับรู้ รับฟัง ทำ

ทุกอย่างด้วย..ความต้องการที่ใจเรา..อยากให้เป็น.

และก็เพราะความรัก ทำให้เราพยายาม เรา

จึงก้าวข้ามทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อกันและกันได้...

แต่ถ้าไม่รักกันอีกต่อไปแล้ว ทุกอย่างก็คงไม่มี

ความหมาย ..ถ้ามันสายเกินไปที่จะกลับมาเข้าใจกันอีกครั้ง

และแม้กระทั่งความผูกพันก็ไม่อาจ

รั้งกันไว้ได้ การหันหลังให้กันด้วยความเข้าใจคงเป็น...

ความพยายาม ครั้งสุดท้าย..ที่ดีที่สุด ที่

เราจะทำเพื่อกันและกันได้......


คนเราบางคน...เลือกยอมทน เจ็บปวด และเสียน้ำตา “มากมาย”

เพียงเพื่อแลกกับความสุขจากการได้มีความรัก“นิดเดียว”

บางทีก็ไม่เคยรู้เลยว่า...

นับตั้งแต่วันเริ่มต้น...ที่ “รัก”

นั้นทำให้เราร้องไห้เวลามันก็เริ่มเดินถอยหลัง...

นับวันที่ “รัก” จะจบ...

รออยู่แล้วและมันก็มักจะเป็นอย่างนั้นเสมอ

เมื่อถึงวันที่เราต่างต้องก้มหน้ายอมรับกับตัวเองว่า

ช่วงเวลาแห่งความผูกพันที่เลยผ่าน...

มันคงไม่ได้หอมหวานเหมือนดังเก่าและ “ความรักในโลก

แห่งความเป็นจริง” ก็คงไม่สามารถสวยงามได้ตลอดเวลาหากแต่ไม่ทันรู้ตัว..

เราก็แอบเผลอ “เสียน้ำตา” อยู่บ่อยๆ

บางทีก็บ่อยเสียจนรู้สึกตัวขึ้นมาอีกครั้งความรักมันก็ “พัง” ไปแล้ว พังไป

พร้อมๆ กับความไม่เข้าใจ...และรอยหม่นไหม้ใน

ความรู้สึกตัวเองฉันไม่ปฏิเสธหรอกว่าทุกครั้ง

ที่ฉันมีความรัก...ฉันมีความสุข

แม้มันจะเป็นความสุขที่แอบแฝงความทุกข์เศร้าเอาไว้ลึกๆ ในใจ

อยู่บ้างก็ตามแต่ฉันไม่โทษใครเพราะส่วนหนึ่งมันก็คงเกิดขึ้น

จากความเป็นคนเจ้า อารมณ์ขี้ใจน้อย ช่างอ่อนไหว

และบางทีที่ชอบเผลอคาดหวังจากคนรักมากมาย

จนกลายเป็นการเรียกร้อง

กลายเป็นความกดดันจากที่เคยรู้สึกว่าผูกพัน...

ก็เหมือนจะทนรักกันไม่ไหวหากแต่ในขณะที่ “รัก”

มันทำให้ท้อจนแทบหมดแรงฉันก็ไม่เคยนึกออกเลยว่าถ้าต้อง “เลิกกัน”

ขึ้นมาจริงๆ... แล้วฉัน

จะแกล้งทำเหมือนไม่เจ็บได้อย่างไร


เมื่อต้องทนอยู่กับความรู้สึกหน้าชื่นอกตรมฝืนรักก็ทุกข์

ระทม...แต่ก็ข่มตัดใจไม่ไหว ฉันเลือกทนอยู่

ด้วยหวังว่าสักวันมันน่าจะดีขึ้นฉันเลือกที่จะ

เปลี่ยนแปลงตัวเองทุกอย่างที่ฉันเชื่อว่ามันน่าจะทำให้ทุกปัญหาจางหาย


ฉันเลือกให้ตัวเองได้เก็บกอด “ความรัก” นั้นไว้

ทั้งๆ ที่เมื่อเทียบกับการเสียมันไป...

บางทีมันก็ทำให้ใจฉัน “เจ็บ” ไม่แตกต่างแต่เพราะฉันกลัวการสูญเสีย...

ฉันกลัวไม่ได้เป็นเจ้าของ จนเมื่อในตอนสุดท้าย...

ที่ความเป็นจริงไม่เป็นเหมือนอย่างที่หวัง

บทเรียนจากความผูกพันที่เต็มไปด้วยรอยน้ำตา

มันไม่ช่วยพิสูจน์ความคงมั่นยาวนานของความรักได้เลยสักนิด

เพราะนับตั้งแต่วันเริ่มต้น...

ที่ “รัก” นั้นทำให้เราร้องไห้ เวลามันก็เริ่มนับถอยหลัง...

จนถึงวันที่ “รัก” นั้นจบลงเสมอ

สิ่งที่ฉันได้เรียนรู้คือไม่สำคัญหรอกว่า “ความรัก” ที่ทำให้เราเสียน้ำตา

และบางทีก็ทำให้เรา “ทุกข์” ได้มากกว่า “สุข”มันจะใช่ “รัก” จริงๆ ไหม

ในเมื่อสิ่งที่สำคัญกว่าคือหากเลิกกัน

มันคือการเสียใจแค่ครั้งเดียว และความรักนิดเดียว

กับ เสียน้ำตามากมายมันแลกกันไม่ได้เลย

"ความรัก"ดูเหมือนจะเป็นสิ่งที่มีอยู่มากมายราวกับว่าจะไม่มีวันหมด

แต่สิ่งที่เรามีอยู่จำกัดจนดูเหมือนคับแคบเห็นแก่ตัวก็คือ "ความอดทน"

ยิ่งรักมากก็ยิ่งต้อง "อดทน" กับปัญหาต่างๆ รอบข้าง . .

เพื่อรักษาความรักนั้นไว้ให้ยั่งยืน แต่ในทางตรงกันข้าม

เมื่อใดที่หมดรัก เมื่อนั้น "ความอดทน" ก็หาย

สิ่งใดที่เคยทนได้ ก็กลับเปลี่ยนไป

ทั้งๆ ที่อีกฝ่ายหนึ่งกระทำต่อกันอย่างเสมอต้นเสมอปลาย

ท้ายที่สุดอีกฝ่ายหนึ่งก็ทอดทิ้งปล่อยให้ความรักนั้นต้องจบลง

บางครั้งความรักนั้นอาจจบลง ทั้งๆ ที่ความรู้สึกรักของเรายังมีอยู่เต็มหัวใจ

เพียงแต่การถูกกระทำซ้ำแล้วซ้ำเล่า . .

จนกระทั่ง "ความอดทน" บอกให้เราต้องไป...

ไปทั้งที่ยัง "รัก" เพราะหากรักแล้วต้องเจ็บ ต้องช้ำ

ทางเลือกที่ดีที่สุดก็น่าจะหมายถึง

"การจากไปในวันนี้เพื่อที่จะเข้มแข็งและลุกขึ้นได้ใหม่ ในวันข้างหน้า" . .

อย่างนั้นไม่ใช่หรือ . . หากรักแล้วต้องทนร้องไห้ไปตลอดชีวิต . .

เราก็จะเจ็บเพราะความรักไปตลอดชีวิต แต่หากเราร้องไห้วันนี้ . .

แม้จะเจ็บกว่า แต่ก็จะเป็นความรู้สึกก็จะเจ็บไม่นาน ไม่กี่วันเราก็จะลืมไปเอง . .

สุดท้ายก็ขึ้นอยู่กับตัวเองแล้วว่า

จะร้องไห้ไปตลอดชีวิต หรือร้องไห้แค่วันนี้ แล้วยิ้มไปตลอดชีวิต


จะ เอา อะ ไร กับ คน ช่าง ฝัน


ใน บาง เว ลา ที่ เรา ได้ อยู่ คน เดียว

ได้ เดิน ทาง คน เดียว

ทำ ให้ เรา มี เว ลา คิด อะ ไร มาก ขึ้น

คุย กับ ตัว เอง มาก ขึ้น

และ มี จิน ตนา การ มาก ขึ้น ด้วย


จะ เอา อะ ไร กับ คน ช่าง ฝัน

เพราะ บาง ที มัน ก้อ ฝัน เป๋ๆ ออก นอก ลู่ นอก ทาง บ้าง ไร บ้าง

เค้า ว่า..ความ ฝัน กับ ความ เหงา เป็น ของ คู่ กัน

คน ช่าง เหงา มัก เป็น คน ช่าง ฝัน ด้วย

เพราะ เอา เว ลา เหงา มา ฝัน


จริง หรือ เปล่า ?


*ความรักฝังใจข้างฉันคนเดียว*


ฉันไม่เคยรู้..ว่าแววตาของเธอไม่เคยเจออะไร..
จากแววตาของฉันที่อยากสื่อสารให้เธอเข้าใจ
และการกระทำทุกครั้ง ฉันทำเพื่อเธอรู้ไหม ?
เหตุการณ์และทุกๆอย่างที่เรานั้นเคยมีกัน..

ทุกเรื่องราวฉันซ่อนข้อความเอาไว้
ทุกสัมผัสฉันได้บอกเธอหมดแล้วทั้งหัวใจ
ทั้งหมดคือการบอกรักของฉัน ถ้าเธอจะมองสักนิด
แล้วเธอก็จะรู้ทุกอย่างในความคิดของฉันที่มีต่อเธอ..

แต่ว่าเวลาไม่รอฉันแล้ว : สายไปที่จะเรียกร้องอะไร

ความรักที่อยู่ลึก ฉันทำให้เธอเห็นไม่ได้*
ความรักฝังใจข้างฉันคนเดียว*

และไม่มีความจำเป็นใด ที่วันนี้จะพยายาม
บอกเธออีกสักครั้งว่าตัวฉันรักเธอมากเท่าไหร่.,

วันวานเธอยังไม่รู้ ,วันนี้ก็ยิ่งไม่เข้าใจ
เรื่องเรานั้นสายเกินไป เมื่อเธอนี้มีใคร

ฉันเสียใจที่ทำให้เธอไม่ถึง
เท่าที่มันจะพอให้เธอได้รู้แล่ะเข้าใจ

ความรักที่อยู่ลึก ฉันทำให้เธอเห็นไม่ได้*
...
ความรักฝังใจข้างฉันคนเดียว*


ยังรักเธออยู่...ไม่ใช่ว่าไม่รัก


ยังรักเธออยู่...ไม่ใช่ว่าไม่รัก
กับการบอกให้เธอไป...ห่างไกลจากฉัน
รู้ไหมว่าเธอไม่ได้เจ็บปวดเพียงคนเดียว
แต่ยังมีฉัน...ที่รู้สึกไม่ต่าง

เข้าใจดีว่าการตัดสินใจให้เธอไปครั้งนี้
อาจทำให้สายลมพัดพาเธอไปจากชีวิตฉันตลอดกาล
แต่ตราบใดที่เราไม่กล้าที่จะก้าวเดิน
แล้วเมื่อไรเล่าที่ชีวิตเราจะก้าวไป

จงมั่นใจในหัวใจของเราทั้งสอง...ทั้งของฉันและของเธอ
เพียงเชื่อเอาไว้ว่า...
สิ่งใดที่เป็นของเรา มันจะเป็นของเราเสมอ
หากการที่เธอเดินไปตามทางสายนั้นทำให้เธอพบใครที่"ใช่"กว่า
ก็โปรดจงเลือกเขา...อย่าลังเล
เพราะโอกาส...คือการค้นหาสิ่งที่ดีกว่าให้กับชีวิต


เหยียบดินคนละผืน


เหยียบดินคนละผืน แต่เรายังอยู่ร่วมฟ้า
ก้าวย่างไปตามทางคนละสาย แต่ยังคงเป็นโลกใบเดียวกัน
กายห่าง แต่ใจใกล้...
ไม่เห็นหน้า แต่เรายังอยู่ด้วยกันเสมอ...
แม้อนาคตจะมองไม่เห็น แต่ฉันรู้ได้ด้วยหัวใจฉัน
ไม่ว่าเส้นทางจะอยู่ห่างไกลกันแค่ไหน
เธอจะเป็นส่วนหนึ่งของหัวใจฉัน...เสมอไปรักคุณนะ



เคย มั๊ย ?


เคย มั๊ย ?

ที่ อยู่ๆ ก้อ เหงา อย่าง ที่ สุด

อยาก มี ใคร สัก คน เป็น เพื่อน

แต่..ก้อ ดึก มาก เหลือ เกิน แล้ว

จะ รบ กวน ใคร ได้ หล่ะ

เฮ้อ !

คิด แล้ว ก้อ เบื่อๆ

เปิด เพลง ฟัง ก้อ แล้ว กัน

แล้ว จะ ให้ เสียง ใคร ดี หล่ะ อยู่ เป็น เพื่อน

ใน คืน ที่ เหงา ที่ สุด..อย่าง เมื่อ คืน นี้


วันพฤหัสบดีที่ 27 มกราคม พ.ศ. 2554

ขอรักเธอภายในใจนะคนดี


ชั้นอ่อนล้าและอ่อนแรง
กับละคร ที่ต้องแสดงตบตาเธออย่างนั้น
ใบหน้าบอกเธอว่าแค่เพื่อนกัน
แต่ใจชั้นนั้นรักเธอมากมาย
เก็บมันเอาไว้จะดีกว่า
ชั้นกลัวว่าความสัมพันธ์จะจางหาย
ไม่อยากให้เธอตีตัวห่างไป
ขอรักเธอภายในใจนะคนดี

ถ้าเรารักเค้าจริงๆ แอบรักเพียงในใจ ไม่มีใครห้าม



คิดถึงเธออีกแล้วนะคนไกลตา


คิดถึงเธออีกแล้วนะคนไกลตา
ไม่รู้ว่าป่านนี้เธออยู่ที่ไหน
รู้ใหมนะว่ามีคนทางนี้คอยห่วงใย
ยังคงถามไถ่ฝากหัวใจไปกับดวงดาว

ฉันยังรอเธออยู่ตรงนี้
รอคนดีที่อาจเดินทางมาพร้อมกับใจที่เหน็บหนาว
อาจหลงทางมาเพื่อพบเจอกันบ้างเป็นครั้งคราว
เธอจะได้ไม่รู้สึกเหน็บหนาวเมื่อได้เจอกัน


ฉันยังคอยส่งกำลังไปให้เธอได้รับใหม
ฉันยังคงถักทอใจเก็บไว้เพื่อสานฝัน
ยังรอเธอกลับมาเพื่อพบเจอรอสักวัน
เมื่อถึงเวลาของวันนั้น..ฉันจะบอกว่า..รักเธอมากเพียงใด


"เรื่องรัก บังคับกันไม่ได้"


คนเราถ้ารักกันอยู่ดีๆ เมื่อฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดหมดรัก
อีกฝ่ายต้องอยากบังคับให้รักกันต่อไป
แต่ "เรื่องรัก บังคับกันไม่ได้"
ถ้าบังคับทั้งตัวและหัวใจเธอได้
จะบังคับให้เธอยังรักฉัน
ถ้าสามารถออกแบบความผูกพัน
จะทำทุกอย่าง ให้เธอไม่ห่างไกล
แต่ความจริงสิ่งที่เป็น
เราต่างบีบเค้นใครไม่ได้
จึงจำยอม ปล่อยเธอให้ไป
รับคำลาของเธอไว้ ทั้งที่หัวใจยังรักเธอ


เธอนะใจร้ายจริงๆ


ก็เราแอบมองเธอตั้งนาน
แอบมองเป็นประจำ แค่เห็นเธอข้างหลังยังจำได้
แล้ววันนี้ทำไม เธอถึงไปรักคนอื่น
รู้ไหมว่าเราเสียใจแค่ไหน เธอทำอย่างนี้กับเราได้ไง
เธอนะใจร้ายจริงๆ
。 ••。˚+..+。 ••。 。 ••。˚+..+。 ••。★


หากเธอพร้อมจะรับใคร..ไว้สักคน


หากเธอพร้อมจะรับใคร..ไว้สักคน
ขอเป็นคน คนนี้จะได้มั้ย
อยากเป็นคนที่เธอห่วงใย
ใช้เพียงเป็นคนไกลในสายตา
รับฉันไว้เถอะนะ..สักคน
คนที่พร้อมจะให้เธอได้คนหา
อย่าเพียงแค่มองแล้วผ่านตา
อยากให้เธอเห็นค่าความจริงใจ
อย่าหวั่นเกรงหากเธอคิดจะรักกัน
เพราะว่าฉันรู้ว่ารักค่ายิ่งใหญ่
จะถักทอร้อยรักด้วยห่วงใย
เพียงเปิดใจให้รักได้ทักทาย


ขอมอบให้เพื่อนต่างแดนทุกคน


แบกความจริงเดินทางตามสายลม
บอกสายลมว่าเธอท้อแท้
ผิดหวังและอ่อนแอ
แต่กลับแพ้ไม่ได้ในความเป็นจริง
เริ่มต้นสู่ใหม่ในวันพรุ่ง
วันที่มีสีรุ้งข้างเส้นขอบฟ้า
ดำเนินชีวิตตามกาลเวลา
แต่อย่าหมดศรัธาหากขอบฟ้ายังมีตะวัน



เพื่อน...คนนั้น..."ก็เธอไงละ" รัน


เพื่อน....ที่ต่างวัย ต่างอายุ
เพื่อน...คนนั้นเป็นเพื่อนทีดีแสนดีสำหรับฉัน
เพื่อน...คนนั้นเป็นเพื่อนที่ฉันไม่เคยเจอเหมือนเธอ
เพื่อน...คนนั้นถึงแม้ว่าจะไม่เคยรู้จักกันมาก่อน
เพื่อน...คนนั้นฉันขอโทษที่รบกวนในเวลาเธอไม่ว่าง(เพราะฉันมิได้เจตนา)
เพื่อน...คนนั้นต่อไปฉันจะรบกวนเธอให้น้อยลง
เพื่อน...คนนั้นเธอรู้มั้ย ฉันคิดว่าเธอเป็นเพื่อนยามครายเหง่า
เพื่อน...คนนั้นแต่เธอจงจะรู้ไว้ว่า ฉันจะจดจำเธอใว้ในใจตลอดไป...
ฉันอาจจะแปลกกว่าเพื่อนคนอื่นๆ แต่ฉันขอมอบความจริงใจให้เธอ
เพื่อน...คนนั้น..."ก็เธอไงละ" รัน
อยากบอกเธอว่า ขอบใจจริงๆ "เพื่อนที่แสนดีคนนััน"


เจ็บที่เธอทำร้ายใจฉัน


เจ็บที่เธอทำร้ายใจฉัน
เจ็บที่เธอไม่รักกัน ปล่อยฉันเหงา
เจ็บที่เธอทิ้งไปไม่เหลือแม้เพียงเงา
เจ็บที่ยังคงคิดถึงเธอ
★ 。 ••。★˚+..+。 ••。★
คิดถึงเธอแม้เธอไม่เคยรัก
คิดถึงเธอแม้เธอจะไปกับเขา
คิดถึงเธอแม้เธอไม่ใช่ของเรา
แต่ความทรงจำครั้งเก่าไม่เคยลืม
★ 。 ••。★˚+..+。 ••。★
ไม่ขอร้องให้เธอนั้นกลับมา
ขอเพียงแค่บางเวลาที่ฉันเหงา
ได้มีเธออยู่ในความทรงจำ รักของเรา
ฉันจะได้รู้ว่าเคยรักเธอหมดใจ
★ 。 ••。★˚+..+。 ••。★


เมื่อใจได้รัก


คงเป็นความรัก
เมื่อหัวใจอยากต้อนรับใครสักคน
ด้วยยินดีและเต็มใจไม่สับสน
หรือซ้อนกลหลอกลวงให้เข้ามา
เมื่อเกิดความรัก
คงประจักษ์ในใจยามโหยหา
อยากพบอยากชิดใกล้ตลอดเวลา
แม้ได้เพียงสบตาห่างห่างก็ยังดี
นี่แหละความรัก
คงยากนักจะหลีกหนี
เมื่อเผลอไผลเพียงเสี้ยววินาที
ความรักจะโจมตีเข้ามา
เมื่อใจได้รัก
จงตระหนักให้ซึ้งพึงรักษา
รวมสองใจประสานไว้ทุกครา
มองให้เห็นถึงคุณค่าของกันและกัน


แสนท้อ แสนเหนื่อย



แสนท้อ แสนเหนื่อย กับความรัก
จึงอยากพักหัวใจ...นี้สักหน
ทั้งที่ต้องพยายาม และอดทน
ล้าเสียจน หมดแรง จะแย่งใคร

。 ••。˚+..+。 ••。 。 ••。˚+..+。 ••。★


รักกันง่ายเลิกกันง่ายนั้นจริงหรือ


เคยได้ยิน.หลายคนพูดกันว่า
รักกันง่าย เลิกกันง่าย นั้นจริงหรือ
มาวันหนึ่ง จึงได้พบเจอกับเธอ
ใจจึงเผลอ รักเธอ...อย่างง่ายดาย
★ 。 ••。★˚+..+。 ••。★★ 。 ••。★˚+..+。 ••。★
มาวันนี้ จึงได้รู้ถึงความจริง
เหมือนกับสิ่งที่ได้ฟัง ในวันก่อน
ว่าความรัก.เป็นอะไร ที่ไม่แน่นอน
ใจขาดรอน เมื่อรัก...ทำช้ำใจ



เคยสัญญาว่าจะรัก ไม่เสื่อมคลาย


ฟ้าคืนนี้แสนเศร้า และเหงานัก
เหมือนความรักของเราที่เลือนหาย
เคยสัญญาว่าจะรัก ไม่เสื่อมคลาย
แต่กลับกลาย ทำเหมือน...ลืมเลือนกัน

★ 。 ••。★˚+..+。 ••。★★ 。 ••。★˚+..+。 ••。★

แสนเสียดายวันเวลา...ที่ผันผ่าน
มันเนิ่นนานเหลือเกิน เธอกับฉัน
ที่เคยรัก เคยผูกพัน กันนานวัน
กลับแปรผัน...เป็นเพียงแค่อดีตไป



วันพุธที่ 26 มกราคม พ.ศ. 2554

กาลครั้งหนึ่ง ของชีวิต เคยมีรัก


กาลครั้งหนึ่ง ของชีวิต เคยมีรัก

มาทายทัก ให้ใจสุข สนุกสนาน

แต่ใยเจ้า อยู่กับเรา ได้ไม่นาน

ไม่ทนทาน ไม่จีรัง ไม่ยั่งยืน

เพราะมีรัก ต้องเข้าใจ ให้ลึกซึ้ง

ต้องคำนึง ถึงในจิต มิใช่ฝืน

เมื่อรักเป็น กายใจ ก็หวานชื่น

ทั้งหลับตื่น ลืมตา พาสุขใจ

เพราะคำ"รัก" ยากเข้าใจ อย่างถ่องแท้

และที่แน่ เมื่อรักลา น้ำตาไหล

ทุกข์เข้ามา ความสุข ก็จากไกล

ขอตัดใจ จากความรัก ไม่ยั่งยืน



เขา...ก็มีเธอที่รักเขาทั้งหัวใจ


ฉัน....ต้องอยู่อย่างทนเหงาใจมาเสมอ

เธอ ก็คงต้องไปเป็นแฟนของเขา

ฉัน....นั่งยิ้มให้กับการเป็นเพื่อนของเรา

คนอย่างฉันเป็นไม่ได้อย่างเขา ก็เข้าใจ

ฉัน....เฝ้าคอยแอบรักเธออยู่อย่างนี้

เธอคนดี มีเขาฉัน....มีความเหงาเป็นเพื่อนคอยเตือนหัวใจ

ว่าฉันเป็นใคร อยู่ในฐานะอะไรของใจเธอ

ฉัน....พยายามทำให้ดีกว่าเขา

แต่เขา....ก็ยังดีกว่าเสมอ

ฉัน....ทำเท่าไหร่ ก็ไม่อยู่ในใจเธอ

เขา...ก็มีเธอที่รักเขาทั้งหัวใจ


ไม่เคยถูกรัก....ไม่เคยถูกเลือก....แต่เคย เสียน้ำตา



วันอังคารที่ 25 มกราคม พ.ศ. 2554

วันนี้ไม่มีแล้ว…ไม่มีเธอ


ฉันกับเธอเคยอยู่ใกล้กันไม่เคยห่าง
ไม่เคยรู้สึกอ้างว้าง…เดียวดาย…เงียบเหงา
เวลาข้ามถนนเธอก็จูงมือจับแขนเบาๆ
เวลาเศร้ายังมีเธอคอยปลอบใจเรื่อยมา
แต่วันนี้ไม่มีแล้ว…ไม่มีเธอ
สิ่งที่พบเจอจึงมีแต่ความเศร้าความเหว่ว้า
เสียงหัวเราะ…รอยยิ้มกลับกลายเป็นน้ำตา
ในวันที่ฉันต้องยอมรับว่า “จากนี้ไม่มีเธอ”



ฉันเป็นใครกันแน่ในสายตานาย


นายหมดรักหรือฉันหมดประโยชน์
มันคือประโยคที่ฉันอยากถาม
ฉันเป็นฝุ่นเถ้าละอองที่ลอยติดตาม
หรือเป็นคนรักบางยามที่คิดถึงกัน
ฉันเป็นใครกันแน่ในสายตานาย
เป็นอสุรกายที่นายไม่อยากฝัน
เป็นเทพธิดานางฟ้าในบางวัน
หรือเป็นคนที่เดินผ่านกันที่นายไม่สนใจ



ฉันต้องการเธอ


ถ้าถามว่าชอบเธอใช่ไหม
ก็จะตอบว่า “ใช่” อย่างเปิดเผย
แต่ถ้าถามว่ารักหรือเปล่า หรือไม่เลย
เอ่อ…ฉันยังไม่เคยบอกรักใคร
ก็ไม่เชิงเขิน แต่ใจมันยังไม่แน่
เธอคือคนที่ฉันแคร์ และรู้สึกอ่อนไหว
หากคำว่า “รัก” ควรเป็นคำจริงจังของใจ
เธอรอได้ไหม ฉันคงจะพูดได้เมื่อถึงเวลา
วันนี้ เอาแค่คำว่า “ชอบ” ไปก่อน
และสิ่งที่แน่นอน คือเธอมีค่า
ไม่ว่าชีวิตจะยิ้มหัวเราะ ร้องไห้มีน้ำตา
ฉันยังไม่บอกรัก… แต่จะบอกว่าทุกช่วงเวลา ฉันต้องการเธอ


ฉันผิดเอง ที่หวั่นไหว


เราก็เป็น แค่เพื่อนกัน ฉันรู้ดี

แต่ทำไม ฉันชอบเธอ มากกว่าเพื่อน

ฉันผิดเอง ที่หวั่นไหว ง่ายเกินไป

ขอโทษนะ ที่ฉันนั้น มันรักเธอ มากขึ้นทุกนาที

ฉันจะเก็บ ความรู้สึกนี้ ไว้แค่ในใจ ฉันสัญญา



ฉันจะพยายามเข้าใจ


โกหกกันทำไม บอกกันตรง-ตรง ก็ได้
หากความสำคัญของฉันหมดไป
หากความเข้าใจของเราน้อยลง
เมื่อเธอต้องการเขามากกว่า
ไม่ว่าเธอจะบ้าหรือว่าหลง ถึงฉันรั้งเธอไว้
ยังไงเธอก็คงลาไป.. เพราะฉะนั้นบอกกันตรง-ตรง
ฉันจะพยายามเข้าใจ ไม่กีดกัน



ไม่สงสารเหรอคนที่มันรักเธอ


กับเหตุการณ์เลวร้ายหลายร้อยเรื่อง
ทำให้ใจขุ่นเคืองและอ่อนล้า
ไม่ได้อยากให้มันไหลหลอกน้ำตา
แต่มันมากเกินกว่าจะอดทน
ฉันก็เป็นแค่คนหนึ่งเท่านั้น
เธอจะเห็นใครสำคัญฉันไม่สน
แต่อย่าสร้างความวุ่นวายมากมายจน
ฉันหมดแรงอดทนในตัวเธอ
เพียงเท่านี้ก็เหนื่อยมากพอแล้ว
น้ำตารินล้นแก้วสม่ำเสมอ
ไม่สงสารเหรอคนที่มันรักเธอ
สิ่งตอบแทนที่มันเจอคือน้ำตา



อย่าทำให้หวั่นไหว


ฉันไม่ยินดีหรอกนะ… กับคำว่าตัวแทน
ถ้าคิดแค่จะมาเดินควงแขน… ก็อย่าทำให้หวั่นไหว
รักแท้เท่านั้น… ที่ฉันจะมอบให้ทั้งหัวใจ
ถ้าเหงาเพราะไม่มีใคร… ได้โปรดอย่าเข้าใกล้ฉันเลย

ถ้าไม่รักกันจริง อย่าหลอกกันเลยดีกว่า



เมื่อใครสักคนพูดคำว่ารัก…


คำว่ารักคำเดียวกัน… อาจมีความหมายต่างกัน

หากความรู้สึกของคนที่พูดมานั้นต่างกัน

เมื่อใครสักคนพูดคำว่ารัก…

ด้วยตวามรู้สึกที่แท้จริงของตัวเอง

คำๆนี้ก็จะกลายเป็นคำที่มีพลังที่ยิ่งใหญ่

แปลเปลี่ยนคืนวันที่หัวใจเศร้าหมองให้เป็นวันที่สดใส

คำว่ารักคำเดียวกัน…

เพียงแค่ไม่ได้ถูกเปล่งออกมาจากที่เดียวกัน…

ก็มีความหมายต่างกันมากมายเหลือเกิน

เมื่อเราจำเป็นต้องพูด…เราต้องคิดเสมอว่า…

คำๆนี้มีอิทธิพลต่อคนฟังมากมายเสมอ

จงใช้เวลาเพื่อคิดให้ดี ให้มั่นคงก่อนที่จะพูด

เมื่อต้องบอกรักใครสักคน

อย่าพูดออกจากปาก….. ให้พูดออกจากหัวใจ


คนมาช้า…ไม่อยากเป็นมือที่สาม


เธอบอกว่า…ฉันมาทีหลัง

ไม่มีสิทธิ์พูดคำว่ารักให้เขาฟัง ไม่มีสิทธิ์ตะโกนดังๆว่ารักแค่ไหน

เธอบอกว่า…เขารักเธอก่อน และคนใจร้าวรอนต้องเป็นฝ่ายไป

ไม่มีสิทธิ์จับมือเขาไว้ ไม่มีสิทธิ์ห่วงใยหรืออะไรก็ตาม

และคนมาช้า ไม่มีสิทธิ์สบตาหรือส่งยิ้มให้

คนมาช้าห้ามใส่ใจ ต่อให้เขาเป็นอะไร ก็อย่าถาม

คนมาช้า สุดท้ายต้องอกหัก ไม่ว่าจะรักเท่าไหร่ก็ตาม

เพราะคนมาช้า…ไม่อยากเป็นมือที่สาม จึงได้แต่ห้าม ห้ามใจตัวเอง


เธออยากให้ฉันเข้าใจ


เธอไม่กล้าทิ้งเขา
แต่ก็ไม่อยากให้รักของเราต้องสั่นไหว
คนมาก่อนคือฉัน ร่วมทุกร่วมสุขกันจนเข้าใจ
ส่วนเขาคือคนห่วงใย ดูแลเอาใจใส่เธอตลอดมา

เธออยากให้ฉันเข้าใจ
เธอรักฉันกว่าใคร ส่วนเขาก็ยังห่วงหา
ไม่กล้าตัดสินใจ เลยมีคนต้องหวั่นไหวตลอดมา
ไม่อยากให้ใครเสียน้ำตา จึงเหนี่ยวรั้งเวลากันต่อไป

ฉันเข้าใจทุกอย่างที่เธอทำ
แต่คงทนเจ็บซ้ำๆ ต่อไปไม่ไหว
มันคงดีกว่า ถ้าจะมีคนกล้าตัดสินใจ
แล้วเธอคงไม่ว่าอะไร
ถ้าคนที่มาก่อนใคร จะขอเลือกไปเอง


ใช้ชีวิตอยู่กับความเหงา


เริ่มต้นวันใหม่กับหัวใจดวงเก่า
ซึ่งฉันจะใช้ชีวิตอยู่กับความเหงานั้นให้ได้
ก็ต่อจากนั้จะไม่มีเธอเคียงข้างกาย
เพราะสุดท้ายเธอก็เริ่มต้นชีวิตใหม่เหมือนกัน
แต่ชีวิตเธอ คือการไม่มีฉันอีกต่อไป
จะให้ฉันทำยังไงนอกจากหยุดหัวใจไว้แค่นั้น
เมื่อชีวิตต้องพลิกด้านสุดสายป่านระหว่างกัน
ฉันคงทำได้แต่ภาวนาให้คืน-วัน พ้นผ่านไป


คงมีฉันร้องไห้คนเดียว


เคยรักกันแค่ไหน . . . แต่สุดท้ายก็ต้องจบ
เมื่อความรักของเราติดลบ . . . ฝืนคบก็ร้าวไหว
สิ่งที่คุณเอาไปจากฉัน . . .นอกจากความฝันก็คือหัวใจ
แค่นึกถึงขึ้นมาทีไร . . .
คนที่หวั่นไหว . . . คงมีฉันร้องไห้คนเดียว

เคยคิดว่าคุณมีค่า . . .
จึงยอมใช้ใจแลกมาเพื่อเติมฝัน
ทุ่มเทลงไป . . .หวังได้เป็นคนสำคัญ
แต่ก็เปล่าประโยชน์ทั้งนั้น . . .มันไม่จริง

ฉันให้ . . .คุณรับ แต่กลับไม่ตอบสนอง
ที่หวังว่าจะครอบครอง . . .เป็นเจ้าของทุกสิ่ง
สลายลงในพริบตา . . .ไม่เหลือคุณค่าให้แอบมอง
คุณจึงไม่ต่างอะไรจากปลิง . . .
ดูดความรักฉันทิ้ง . . .อิ่มก็ไป



วันจันทร์ที่ 24 มกราคม พ.ศ. 2554

ก็ไม่ได้อยากจะเป็นตัวจริงของเธอ


ก็ไม่ได้อยากจะเป็นตัวจริงของเธอ
แค่อยากเจอหน้าเธอแล้วก็อมยิ้มอยู่อย่างนั้น
แค่ได้แอบรักเธอก็สุขใจทั้งคืนวัน
แม้เธอนั้นมองฉันเหมือนคนอื่นทั่วไป
แต่ฉันก็จะรักเธออย่างเงียบเงียบ
ให้ใจเย็นเฉียบดังสนั่นหวั่นไหว
เพราะฉันรักเธออย่างไม่หวังสิ่งตอบแทนใดใด
และจะรักเธออย่างนี้ตลอดไปไม่เปลี่ยนแปลง


ลืมฉันหมดใจแล้วใช่ไหมคนดี


ลืมฉันหมดใจแล้วใช่ไหมคนดี

เธอเห็นอะไรในผู้หญิงคนนี้ ที่ยังยืนอยู่ตรงหน้าเป็นแค่คนอื่น

เป็นคนคุ้นเคยหรือไม่สำคัญกับเธอเลยในสายตา

แต่สำหรับฉันเธอรู้ไหมว่า… ผู้ชายที่ทิ้งฉันไว้กับน้ำตายังคงสำคัญ


อยากให้เธอคนนี้รู้เอาไว้


โปรดอย่าคิดว่าไม่มีคนเข้าใจ รู้ได้ไงว่าตัวฉันนั้นไม่สน
คนคนนี้จะอยู่และยอมทน เคียงข้างคนอย่างเธอตลอดไป…
อยากให้เธอคนนี้รู้เอาไว้ แม้ห่างไกลสักเพียงใดยังห่วงหา
ยังคอยเฝ้าคอยดูทุกเวลา และจะมาหาเธอเมื่อต้องการ…


อยากให้ทุกๆนาทีมีแต่ฉันกับเธอ


“เธอรู้สึกเหมือนกันบ้างหรือเปล่า..
ว่ามันเหงา..เวลาที่เราไม่ได้อยู่ใกล้ๆ
เธอได้ยินบ้างหรือเปล่า..เสียงของหัวใจ
ที่บางคนได้ส่งมาให้…ถึงใจเธอ
อยากเจอกันอีกครั้งเหมือนฉันไหม..
อยากให้มีแต่กันในหัวใจอยู่เสมอ
อยากให้ทุกๆนาทีมีแต่ฉันกับเธอ
อยากจะเจอกันทุกวัน…
คิดถึงกันก่อนนอนบ้างหรือเปล่า
รู้สึกไหมว่าบางทีก็เหงาและไหวหวั่น
ได้ยินหรือเปล่าถึงคำว่า”รัก”ที่ฉันส่งไปให้ทุกวัน
และรู้ไหมว่าคนที่หัวใจเขามีแต่เธอคนเดียวเท่านั้น
…คือฉันเอง…”