วันศุกร์ที่ 23 พฤศจิกายน พ.ศ. 2555

จะเป็นของเทอคนเดียว (ตลอดไป)


เวลาที่เราได้อยู่ด้วยกัน..สั้น­จังเลยเนอะ..เทอว่ามั๊ยย
แต่อย่างน้อย ในช่วงระยะเวลาที่เราได้อยู่ด้ว­ยกัน
//เค้าได้ทำทุกอย่าง อย่างดีที่สุดแล้ว
//เค้าได้รักเทอเท่าที่ผู้หญิงค­นนึงจะรักได้แล้ว
//เค้าได้ดูแลเทอ.. ให้เทอทุกอย่างเท่าที่จะให้ได้แ­ล้
และเค้าก้รู้ ว่าเทอรับรู้มันแล้ว  ว่าเค้ารักเทอมากแค่ไหน
แต่...
แค่เทอ ไม่ได้รักเค้า และ เค้าต้งเสียใจ ก้แค่นั้นเอง T_T
อยากให้เทอรู้..คำว่ารักของเค้า จะเป็นของเทอคนเดียว (ตลอดไป)

วันจันทร์ที่ 19 พฤศจิกายน พ.ศ. 2555

วันข้างหน้าเธอ

วันข้างหน้าเธอจะอยู่อย่างอ้างว้างจริงๆเหรอ
แล้วบอกว่าจะรักกันเสมอไม่ลืมฉัน
ชะรอยว่ามีความทรงจำใหม่เข้าสักวัน
เรื่องราวของฉันก็คงจะเป็นเเค่นิทาน

ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร

นอนไม่หลับอีกแล้วนะ..
แม้ไม่ใช่สาระสำคัญ..สำหรับฉัน
แต่ใครบางคนเคยบอกว่าอย่าทำร้ายมัน
ร่างกายนั้น..ที่ฉันครอบครอง

ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร
ถึงจะหายใจต่อไป..อย่างไร้ความหม่นหมอง
ฉันรู้ว่าเธอกำลังเฝ้ามอง
รอส่งฉันไปตามครรลอง..ที่ควรมี

ฉันลืมเธอไม่ได้
เก็บความทรงจำไว้...ตรงใจนี้
คิดถึงคนดี
ที่วันนี้...เราต้องจากกัน

ตอนนี้ใกล้รุ่งฟ้าเริ่มสาง
ดูเหมือนเส้นทาง...ของเธอและฉัน
ถึงทางแยก...ที่อีกเส้นคือ ทางตัน
เส้นทางนั้น..ที่เธอสั่งห้ามฉัน . . อ ย่ า ต า ม ไ ป

ฉันก็ถามใจตัวเองแล้วไง

 ฉันก็ถามใจตัวเองแล้วไง
ลืมเธอได้ซะที่ไหนล่ะนี่
ก็อยากรู้เหมือนกันนะคนดี
จะลืมคนที่รักนี่ "ลืมยังไง"
    ถึงห่างไกลก็ไม่ได้ห่างเหินสักหน่อย
ยังรอ ยังคอย อยู่ตรงที่เก่า
ในความทรงจำยังมีคำว่าเรา
เมมโมรี่ถึงจะเน่าก็มีเธอคนเดียว
    เธออยู่ไกลทำอะไรฉันก็ไม่รู้
แต่ฉันรอเธออยู่ไม่ได้หวั่นไหว
เธอจะคิดยังไงก็ตามใจ
แต่รู้เอาไว้รักเธอคนเดียว

วันอังคารที่ 6 พฤศจิกายน พ.ศ. 2555

จะมีไหม


เคยมีใครบางคนผ่านมาแล้วเดินจากไป
ทิ้งร่องรอยในใจบาดแผลที่มันเจ็บช้ำ
เคยมีใครบางคนเข้ามาแล้วก็เลยผ่าน
ทิ้งความทรมานเจ็บช้ำเกินจะทน
เลยจะขอเพียงแค่ใครคนนึง
ที่จะไม่ทำให้เสียใจ
แต่จะรออีกนานสักเท่าไหร่
จะต้องรออีกนานแค่ไหนกว่าที่ฉันจะเจอ

จะมีไหมใครสักคน
จะมีไหมคนที่เขาไม่ทำให้ทุกข์ใจ
ไม่ต้องเสียใจ จะต้องรอถึงเมื่อไหร่
จะมีไหมใครเพียงสักคน
จะมีไหมคนที่อยู่กับฉันด้วยหัวใจ
จะต้องรออีกนานแค่ไหนกว่าที่ฉันจะเจอ

เดินคนเดียวลำพังอยู่ไปแค่เพียงวันๆ
เหมือนจะไม่มีวันจะเจอกับคนนั้น
รอเพียงใครสักคนมาใช้ชีวิตร่วมกัน
แค่เพียงคนคนนึงมาเติมเต็มชีวิต
ฉันจะขอเพียงแค่ใครคนนึง
ที่จะไม่ทำให้เสียใจ แต่จะรออีกนานสักเท่าไหร่
จะต้องรออีกนานแค่ไหนกว่าที่ฉันจะเจอ

หากว่าฉันนั้นได้พบเจอ จะไม่ทำให้เขาเสียน้ำตา
และไม่ทำให้เขาต้องจากไป

วันอาทิตย์ที่ 4 พฤศจิกายน พ.ศ. 2555

ไม่มีอะไรที่อยู่กับเราตลอดชีวิต

ไม่มีอะไรที่อยู่กับเราตลอดชีวิต
ทุกอย่างมันก็รอเวลาจากเราไปทั้งนั้น

เชื่อ ว่าถ้าชีวิตคนเราไม่ยึดติด ไม่ต้องแขวนชีวิตไว้กับความคาดหวัง เวลาที่เราสูญเสีย หรือเวลาที่เราต้องเจอกับความล้มเหลว เราคงมีภูมิต้านทานมากพอที่จะเอาไว้ต่อสู้กับความท้อแท้ อย่าคิดว่าสูญเสียแล้วชีวิตจะต้องเป็นศูนย์ เพราะว่าเรานับหนึ่งใหม่ได้เสมอหากเราคิดที่จะนับซะอย่าง ไม่มีอะไรบนโลกที่น่ากลัว และไม่จำเป็นต้องกลัวกับความเป็นจรองของชีวิต

มีพบก็ต้องมีจาก มีได้ก็ต้องมีเสีย
และมีสุขก็ต้องมีทุกข์เป็นสัจธรรม

เมือ่ ไรที่เราได้รู้จักสัมผัส และได้เรียนรู้กับชีวิตทั้งสองด้าน เมื่อนั้นเราจะไม่รู้สึกเสียดายหากเราได้มีโอกาสล้มทั้งยืน แต่เราจะเสียใจไปตลอดชีวิตหากเราไม่สามารถก้าวข้ามความล้มเหลวที่ผ่านเข้ามา ได้

วันเสาร์ที่ 3 พฤศจิกายน พ.ศ. 2555

ความรักของฉัน


ความรักของฉันก็มีเท่านี้แหละ

ฉันไม่มั่นใจว่าฉันจะรักเธอตลอดไป
แต่ฉันจะรักเธอให้มากที่สุดเท่าที่ฉันจะรักใครคนหนึ่งได้

ความรักของฉันไม่ใช่ความรักที่ไม่หวังผลตอบแทน
เพราะมันเป็นความรักที่ต้องการความรักของเธอตอบแทน

ฉันไม่มั่นใจว่าฉันจะดูแลเธอได้ดีกว่าใครๆ
แต่ฉันจะดูแลเธอมากกว่าที่ฉันดูแลตัวฉันเอง

ฉันไม่คิดว่าฉันจะอยู่กับเธอตลอดเวลา
แต่ทุกครั้งที่เธอเสียใจฉันคิดว่าฉันจะอยู่เคียงข้างเธอ

ฉันไม่มั่นใจว่าฉันจะไม่ทำให้เธอร้องไห้
แต่ฉันมั่นใจว่าฉันจะทำให้เธอยิ้มได้

ฉันคงจะไม่บอกรักเธอทุกวัน
แต่ฉันนั้นจะรักเธอทุกวินาที

ฉันจะไม่ขอให้เธอฝันดีทุกคืน
เพราะฉันไม่รู้ว่าฝันดีของเธอจะมีฉันอยู่ในนั้นด้วยรึเปล่า
แต่ถ้าคืนไหนที่เธอฝันร้าย
ฉันจะเข้าไปช่วยเธอในฝันเสมอ

ความรักของฉันมันคงไม่มีค่าอะไร
ถ้าหากว่าเธอไม่สนใจมัน

ความรักของคนอื่นที่ให้ฉันก็ไม่มีค่าอะไร
เพราะว่ามันไม่ได้มาจากเธอ

ฉันไม่ได้ต้องการให้คนรักของฉันดีเลิศเลออะไรมากมาย
ฉันขอแค่คนที่ฉันรักนั้นคิดถึงฉันมากกว่าที่เขาคิดถึงคนอื่น
และฉันก็คิดถึงเค้ามากกว่าที่ฉันคิดถึงคนอื่นเช่นกัน

ความรักของฉันไม่ได้มีมากมายล้นฟ้า
เพราะความรักของฉันนั้นมีเพียงพอสำหรับเธอคนเดียว