วันจันทร์ที่ 26 มีนาคม พ.ศ. 2555

"ค ว า ม รั ก ที่เรามีในวันนี้


"ค ว า ม รั ก ที่เรามีในวันนี้

อาจเป็นสิ่ ง ที่ ดี ที่ สุ ด ในชีวิต"



บางครั้งเราก็ไม่รู้ว่าความรักที่อยู่ในมือนั้นคือรักแท้

และคนที่อยู่เคียงข้างเรานั้นคือคนที่ใช่

จนถึงวันที่ความรักจากไปแล้ว

จึงได้รู้ตัวว่าคนที่เราเสียไปคือคนที่ดีที่สุด

แต่เวลาไม่อาจย้อนคืน

และอะไรก็ไม่อาจย้อนกลับไปแก้ไขอะไรได้อีก

จะรู้สึกตัวอีกครั้ง


ในชีวิตคนเรามีเรื่องราวมากมาย
ให้ต้องรู้สึกเสียดายอยู่บ่อยครั้ง
ความรักก็เป็นหนึ่งในนั้น
เมื่อเราทำอะไรโดยไม่นึกถึงใจของอีกฝ่าย
เรามักคิดเสมอว่า จะขอแก้ตัวใหม่ในครั้งหน้า
แต่พอเกิดเหตุการณ์ซ้ำๆนั้นขึ้นมาจริงๆ
เรากลับลืมปณิธานของเราไป
กว่าที่จะรู้สึกตัวอีกครั้ง
ก็เมื่อ ... คนรักได้เดินจากเราไปแล้ว
การมามัวนั่งเสียดายหรือนั่งนึกว่า
ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ เราจะไม่ทำอย่างนั้นอย่างนี้
จึงเป็นเรื่องสูญเปล่าที่ไม่ช่วยอะไรเลย
ดังนั้นเมื่อมีความรักก็จงรักด้วยความเข้าใจ
และทำหน้าที่ของคนรักให้ดีที่สุด
จะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจหรือเสียดายทีหลัง


วันพฤหัสบดีที่ 22 มีนาคม พ.ศ. 2555

ทำดีเท่าไหร่ก็ไม่ได้ใจเธอเลย


ขอถามอะไรเธอหน่อยได้ไหม
หากมีใครสักคนรักเธอมากกว่าที่รักตัวเอง...มากมาย
ทำทุกอย่างเพื่อเธอ...แม้เธอไม่เคยสนใจ
และไม่เคยยอมแพ้ต่ออุปสรรคใด-ใดที่หัวใจพานพบเจอ

หากเขาคนนั้นรักเธอมาก...มากกว่าชีวิต
และเธอเองก็เคยคิดเคยให้ความหวังอยู่เสมอ
แต่ระยะหลังเธอกลับบอก...บอกว่าเธอแค่พลั้งเผลอ
อยากให้เรื่องราวของเธอกับเขาคนนั้นจบกันเสียที

และถ้าคนนั้นที่รักเธอมาก...คือฉัน
คนที่เธอตัดสัมพันธ์และทิ้งกันไว้ตรงนี้
จบสิ้นแล้วทุกอย่าง...ทุกความรู้สึกที่เธอเคยมี
สุดท้ายก็เหลือแค่ฉันคนนี้...ที่ทำดีเท่าไหร่ก็ไม่ได้ใจเธอเลย

เธอจะลองคิดถึงเมื่อก่อนหน่อยได้ไหม
ลองคิดว่าใคร...ใครที่เธอบอกว่าเป็นคนคุ้นเคย
ก็จริงอยู่เราอาจจะไม่ได้คบกันอย่างเปิดเผย
....หากวันนี้ฉันขอกลับไปเป็นคนคุ้นเคยของเธออีกครั้งได้ไหมเธอ

เมื่อไหร่จะใช้คำว่า "เรา


เป็นได้แค่นี้สินะ...แค่คนขี้เหงา
ที่จมปรักอยู่กับความรักครั้งเก่า-เก่า...เมื่อเธอทิ้งไป
ก็ทำได้เพียงแค่นี้...แค่รอเธอคนดีของใจ
ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่...คำว่า "รอ" จะเปลี่ยนเป็นคำใหม่เป็นคำว่า "เรา" สักที

คำว่า "เรา" แค่สั้น-สั้น ง่าย-ง่าย
ไม่ต้องสะกดอะไรมากมาย...แต่เธอก็ยังไม่ยกให้ฉันคนนี้
ให้แต่คำว่า "รอ" แล้วก็ "รอ" นานหลายปี
เมื่อไหร่ล่ะคนดี...เมื่อไหร่จะใช้คำว่า "เรา" เสียที...ทำแบบนี้ฉันท้อใจ

กันและกัน


ฉันยังยืนรออยู่ตรงนี้...อย่างเหงา-เหงา
ยังรอเธอตรงที่เก่าไม่ไปไหน
ยังรอข่าวอยู่นะ...ยังรอเธอคนของใจ
ตอบกลับมาบ้างได้ไหม...อาจพอทำให้ยิ้มได้ทั้งน้ำตา

ทุกข้อความที่ส่งไปจะลงท้ายว่ารัก
ฟังดูอาจสั้นนัก...แต่คงไม่มีคำไหนจะควรค่า
ทุกความรู้สึกที่คอยส่งให้ตลอดเวลา
เธอได้รับบ้างหรือเปล่าหนา...อยากรู้จัง

ตอบกลับมาบ้างนะ...หากว่ามันไปถึง
ไม่ต้องใช้คำซึ้ง-ซึ้งหรอก...ฉันไม่ได้หวัง
แค่เธอตอบมาบ้าง...แค่นั้นหัวใจฉันคงมีพลัง
ให้เหมือนเก่าคราวหลังที่ยังมี...กันและกัน

ใครคนหนึ่งคนนั้น


ใครคนหนึ่งคนนั้น
จะคิดถึงฉันคนนี้บ้างหรือเปล่า
จะคิดถึงกันบ้างไหมเมื่อเวลาที่เธอเหงา
จะห่วงคนทางนี้บ้างหรือเปล่า...สักเศษเสี้ยวของหัวใจ

ใครคนหนึ่งคนนี้
ยังคงเหมือนเดิมนะคนดี...เธอรับรู้บ้างหรือไม่
ยังเป็นห่วงเหมือนเดิมนะ..คนของใจ
ยังคงรออยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน..รอคนของใจกลับมา

กับรักที่ได้แค่แวะมา


กับรักที่ได้แค่แวะมาทายทักกัน
พอเริ่มที่จะผูกพันก็เลือนลางจางหาย
กับวันและคืนที่เคยเป็นสุขอย่างมากมาย
แต่สุดท้าย..ไม่นานก็จากลา

กับหัวใจที่เหลืออยู่แค่เศษเสี้ยว
ก้อนเลือดก้อนเดียวที่ต้องการมอบให้คนที่มีค่า
กับคนที่สำคัญที่มองเราผ่านทางหางตา
สุดท้ายก็แค่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป

หัวใจที่เหลืออยู่ในวันนี้
เตือนตัวเองอยู่ทุกที..ต้องอดทนอย่าหวั่นไหว
รักตัวเองให้มาก-มาก....ก่อนที่จะไม่เหลือหัวใจ
อย่าบังอาจไปรักใคร..ให้หัวใจต้องมีน้ำตา

วันจันทร์ที่ 12 มีนาคม พ.ศ. 2555

เป็นคนรู้ใจที่ไม่ใช่แฟน


แอบฝันเสียตั้งนาน
เมื่อคืนวัน ผันผ่าน เธอคงเห็นค่า
แต่สุดท้ายในแววตา
สิ่งที่เธอให้มา...คือความรู้สึกเย็นชา..ตอบแทน

คอยปลอบโยนยามเธอเหงา
คอยเป็นเพื่อนยามเธอเศร้า เฝ้าห่วงแหน
คอยเป็นเสาหลัก เป็นบ้านพัก ยามเธอหมดแรง
คอย
แอบฝันเสียตั้งนาน
เมื่อคืนวัน ผันผ่าน เธอคงเห็นค่า
แต่สุดท้ายในแววตา
สิ่งที่เธอให้มา...คือความรู้สึกเย็นชา..ตอบแทน

คอยปลอบโยนยามเธอเหงา
คอยเป็นเพื่อนยามเธอเศร้า เฝ้าห่วงแหน
คอยเป็นเสาหลัก เป็นบ้านพัก ยามเธอหมดแรง
คอยเป็นคนรู้ใจที่ไม่ใช่แฟน ..สุดแสนทรมาน.. ..สุดแสนทรมาน..

วันอาทิตย์ที่ 11 มีนาคม พ.ศ. 2555

มาตอกย้ำให้ใจยิ่งเจ็บ


บางครั้งที่เฉยไม่ใช่ว่าไม่รุสึก

แต่ไม่นึกว่ามันจะง่ายขนาดนี้

ทิ้งฉันเพื่อไปรักคนอื่นอีกที

จะตอกย้ำด้วยคำดีๆเพื่ออะไร

มาตอกย้ำให้ใจยิ่งเจ็บ

หรืออยากให้เก็บเทอเอาไว้

ยุในความทรงจำตลอดไป

หรือทำเพื่ออะไรบอกที

ถึงแม้เวลาของเราจะไม่นาน

แต่ยังทรมานถึงวันนี้

เห็นเทอมีความสุขก้ออยากยินดี

แต่หัวใจดวงนี้ไม่แข็งพอ

ทั้งๆที่อยากจะรั้งเธอไว้


ทั้งๆที่อยากจะรั้งเธอไว้

ทั้งๆที่ไม่อยากให้เธอไปจากฉัน

ทั้งๆที่อยากให้เธออยู่ตรงนี้เคียงข้างกัน

ทั้งๆที่...ฉัน...รักเธอ...หมดใจ

แต่เหตุผลคือเธอหมดรักกัน

จะรั้งไว้แบบนั้นฉันทำไม่ได้

เธอหมดรักกัน...เหตุผลที่ฉันต้องปล่อยเธอไป

ถึงรั้งเธอไว้ได้...แต่หัวใจคงไม่มี

ไม่อยากเป็นเมียน้อยใคร


การเป็น"คนแรก" ของใครสักคนมันเป็นสิ่งที่ "ยิ่งใหญ่".
.. แต่การเป็น "คนสุดท้าย" ของใครสักคนมันเป็นสิ่งที่่ "มีค่า"

เมื่อมีเริ่มต้น...ก็ต้องมีตอนจบ


เมื่อมีเริ่มต้น...ก็ต้องมีตอนจ
เมื่อมีพบก็ต้องมีจาก..จนได้
เมื่อความรักไม่ใช่สิ่งสุดท้าย
เมื่อฉันจากไป..คงไม่ใช่สิ่งสำคัญ

เมื่อก่อนต้องอยู่อย่างไร้ตัวตน
ยังทนอยู่ได้แม้ไหวหวัน
แล้ววันนี้..หากจะไม่มีใครผูกพั
ต้องอยู่ให้ได้เช่นกัน..คงไม่ถึงตาย

วันพฤหัสบดีที่ 8 มีนาคม พ.ศ. 2555

สุดท้ายก็ได้รับรู้ว่า ...


สุดท้ายก็ได้รับรู้ว่า ...
ทุกอย่างที่ผ่านมา ... เป็นเพียงฝัน
เรา ... ไม่ใช่คนสำคัญ
เธอ ... แกล้งรักไปวัน-วัน ฆ่าเวลา

น้ำตา ... หยดสุดท้าย
กำลังจะแห้งหาย ... ไปช้า-ช้า
ทุกอย่างที่ผ่านมา
อยากขอบคุณ ค น ด้ า น ช า ไร้หัวใจ

ทำไมเธอช่างใจร้าย


สนุกมากใช่ไหม...
กับการทำร้ายใจของฉัน
เสแสร้งแกล้งทำเป็นรักกัน
มองผ่านความผูกพันที่มั่นคง

ทำไมเธอช่างใจร้าย
สร้างฝันแล้วทำลายให้หลง
คิดว่ารักนี้จะมั่นคง
กลับพังลง...เพราะเธอแกล้งรักกัน

วันพุธที่ 7 มีนาคม พ.ศ. 2555

ผู้หญิงคนนี้..รักเธอ


ฉันคือใคร...สำหรับใจเธอนั้น
จากที่เรารู้จักกัน...จนวันนี้
ทุกอย่างที่ทำให้ไป..เธอรับรู้ไหมคนดี
ว่าฉันคือใคร...สำหรับใจเธอนั้น
จากที่เรารู้จักกัน...จนวันนี้
ทุกอย่างที่ทำให้ไป..เธอรับรู้ไหมคนดี
ว่าผู้หญิงคนนี้..รักเธอ

ฉันคือใครในใจเธอ


ฉันคือใครในใจเธอ
เฝ้าถามตัวเองเสมอ...เมื่อหวั่นไหว
ไม่รู้ว่าเธอเห็นฉันเป็นอะไร
ถึงได้มีฉันไว้แค่ระบายทุกข์ที่มี

ตอนที่เธอทุกข์ร้อนหัวใจ
ก็เอามาโยนให้ฉันคนนี้
แต่พอสุขใจก็ทิ้งฉันไปทุกที
ไม่มีแม้แต่เยื่อใย

ฉันคือใครในใจเธอ
อย่าให้ฉันเพ้อเหมือนคนบ้าใบ้
บอกมาเถอะเมื่อเธอก็รู้อยู่แก่ใจ
อย่าทรมานฉันต่อไปอีกเลย

ฉันเป็นเพื่อนหรือแค่คนรู้จัก
หรือว่ารักก็ให้เธอเฉลย
อย่าอ้ำอึ้ง...ต่อไปอีกเลย
อย่าทำเฉยเมย..ถ้าไม่รักจะได้ทำใจ

วันจันทร์ที่ 5 มีนาคม พ.ศ. 2555

ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง


ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง

แม้จะทำให้เจ็บบ้างเป็นบางหน

เพราะฉันรู้ดีในความรูสึกของคน

ที่ไม่รักแล้วจะรั้งไว้ทำไม

ใครว่าเวลาเปลี่ยนใจคน ไม่ใช่เพราะคนเหรอ ?? ที่เปลี่นใจ

รักเธอ เธอคนนี้ ทุกอย่างที่มี...ยินดีจะให้

เพราะความรัก...ที่กลั่นออกมาจากหัวใจ

คือการมอบให้...แม้ไม่ได้อะไรกลับคืน

เมื่อใครบางคนได้เดินจากไป


เมื่อใครบางคนได้เดินจากไป
แต่ก็ไม่ใช่ว่าอานาคตจะหมดไปด้วยไม่
แม้เขาไม่เหลือซึ่งความรักที่เขาเคยให้
ก็ยังเหลือไว้ ซึ่งความหวังที่เราควรมี........

เพียงต้องผ่านวันนี้ไปให้ได้
เพื่อพบอานาคตอันสดใส ของวันพรุ่งนี้
เราจะรั้งให้คนไร้ใจอยู่ก็ไม่ใช่สิ่งที่ดี
ต่อให้....ก้มลงกราบ.... รักนี้ ก็ไม่คืนกลับมา.......



อย่าซ้ำเติมตัวเองด้วยการร้องให้
เพราะน้ำตา ไม่ใช่ การต่อรอง...... ให้เขาหวนหา
ควรยิ้มเข้าไว้ หยุดเสียใจให้เขาเวทนา
เรามีค่า เกินกว่าที่คร่ำครวญ .....แค่หนึ่งคนที่จากไป

แม้สุดท้าย ใจนี้


แม้สุดท้าย ใจนี้ จะต้องเจ็บ
ก็จะเก็บ ความทรงจำ นี้เอาไว้
แม้สุดท้าย วันนี้ ไม่เหลือใคร
แต่หัวใจ ยังมีเธอ เสมอมา

จะไม่ขอ ให้เธอ กลับมารัก
แค่มาทัก เวลา ที่เจอหน้า
แม้พบเจอ เธอจะมอง เพียงหางตา
ยังดีกว่า เธอหลบหน้า ไม่มาเจอ
จะต้องเจ็บ
ก็จะเก็บ ความทรงจำ นี้เอาไว้
แม้สุดท้าย วันนี้ ไม่เหลือใคร
แต่หัวใจ ยังมีเธอ เสมอมา

จะไม่ขอ ให้เธอ กลับมารัก
แค่มาทัก เวลา ที่เจอหน้า
แม้พบเจอ เธอจะมอง เพียงหางตา
ยังดีกว่า เธอหลบหน้า ไม่มาเจอ

ไม่ได้หายไปไหนยังแอบมองจ้องเธออยู่
ขอแค่รู้เธอสบายดีไหม
ที่ไม่อาจมาให้เห็น..กลัวช้ำใจ
เมื่อเธอเมินหน้าใส่..อย่างชาเย็น

กลัวรับไม่ไหว..กับน้ำตา
ถ้าต้องไหลรินออกมาให้เธอเห็น
ต้องหลบหน้าหลบตา ด้วยความจำเป็น
ยากเย็นเหลือเกิน...คนเสียใจ

วันอาทิตย์ที่ 4 มีนาคม พ.ศ. 2555

"ค ว า ม รั ก ที่เรามีในวันนี้


"ค ว า ม รั ก ที่เรามีในวันนี้

อาจเป็นสิ่ ง ที่ ดี ที่ สุ ด ในชีวิต"



บางครั้งเราก็ไม่รู้ว่าความรักที่อยู่ในมือนั้นคือรักแท้

และคนที่อยู่เคียงข้างเรานั้นคือคนที่ใช่

จนถึงวันที่ความรักจากไปแล้ว

จึงได้รู้ตัวว่าคนที่เราเสียไปคือคนที่ดีที่สุด

แต่เวลาไม่อาจย้อนคืน

และอะไรก็ไม่อาจย้อนกลับไปแก้ไขอะไรได้อีก

สงสาร...หัวใจ


สุดท้าย..ก็ได้แค่เจ็บ
เพราะมัวเก็บแต่เรื่องราวที่ผ่าน
อยากจะลบเลือนเรื่องวันวาน
อาจจะใช้เวลาเนิ่นนาน..แต่อยากลืม

สงสาร...หัวใจ
ที่มัวแต่หลงไหลได้ปลื้ม
เพียงเวลาน้อยนิดที่เขาให้ยืม
อยากจะลืม..แต่กลับจำ

คงบอกไม่ได้ถึงส่วนลึก


ก็ไม่รู้จะบอกอะไรเธอได้
ความรู้สึกมากมายนั้นล้นปรี่
ค่าแห่งความชื่นชมและยินดี
มันมีมากเกินเก็บกัก - เกินหักใจ


คงบอกไม่ได้ถึงส่วนลึก
ว่ารู้สึกลึกลึกนั้นแค่ไหน
เพียงแต่รู้ว่าหมดหัวใจ
ลึกซึ้งเกินกว่าใคร ที่ผ่านมา




อย่าให้เอื้อนเอ่ย - อีกเลยนะ
เพราะเธออาจจะไม่สนใจ - ไม่เห็นค่า
แค่ทุกสิ่งที่ผ่านไปแล้วผ่านมา
คุณค่าและความหมายอาจไม่มี


ก็ขอเก็บเอาไว้ในใจ
ว่ารู้สึกมากมายอย่างไร - ถึงล้นปรี่
ขอแค่ได้บอกเธอไว้ - ในวันนี้
ว่ายินดีที่ได้รัก - รู้จักเธอ

วันศุกร์ที่ 2 มีนาคม พ.ศ. 2555

เธอเลือกเขาแล้วปล่อยมือฉัน


ยังเฝ้า ยังรอ ยังคิดถึง
ยังคิดคำนึง ถึงแม้เธอจะนิ่งเฉย
ไม่เคยสนใจ ไม่แคร์กันเลย
ไม่เอ่ย คำพูดใดใด

เธอเลือกเขาแล้วปล่อยมือฉัน
บอกว่าสักวันคงลืมเธอได้
ฉันนั้นเข็มแข็งกว่าเขามากมาย
เธอรู้ได้ยังไง จะตายอยู่แล้วคนดี

เธอยัดเยียด ให้ฉันเป็นส่วนเกิน
แล้วเธอเองก็เดินหนี
สะใจมากไหมคนดี
ที่ทำให้ผู้หญิงคนนี้เสียน้ำตา

"ส่วนเกิน"


"ส่วนเกิน" คือสิ่งที่ใครๆไม่ต้องการ
มันช่างเกะกะน่ารำคาญใช่ไหม
แล้วยิ่งเป็นส่วนเกินของหัวใจ
มันจะยิ่งไร้ค่ามากมายจริงๆ
คำว่า เรา คือ "เขากับเธอ"
คนที่เพ้อเจ้อก็คือฉัน
ไม่มี ไม่เหลืออีกแล้วความผูกพัน
หมดซึ่งความสำคัญของฉันกับเธอ
รักเธอมากมายแต่ไร้ค่า
แค่หางตาที่เธอแลเหลียว
ทุ่มเททั้งใจ..สุดท้ายเจ็บช้ำคนเดียว
หัวใจเปล่าเปลี่ยว..ท่วมน้ำตา

ขอปล่อยวาง ในฐานะคนที่เจ็บ


กลบเกลื่อนตัวเอง เสียดิบดี
ว่าหมดสิ้นเธอเสียทีในหัวใจ
แต่แอบเก็บร้อยเรื่องราวไว้มากมาย
สุดท้ายตัดไม่ขาดในสัมพันธ์

ขอปล่อยวาง ในฐานะคนที่เจ็บ
จึงขอเก็บเธออิงไว้ แค่ฝัน
ให้กาลเวลา ช่วยลบลืมความผูกพัน
แค่สักวัน หวังความทรงจำให้เหลือแค่เศษธุลี

วันพฤหัสบดีที่ 1 มีนาคม พ.ศ. 2555


...ฉันไม่รู้ว่าเพราะอะไร
ทำไมในหัวใจยังคงเฝ้าถาม
ในห้วงคิดยังยึดติดทุกข้อความ
เป็นดั่งหนามที่ทิ่มแทงหัวใจ...

...หรือเป็นเพราะว่ายังมีเธอ
หรือเป็นฉันที่เฝ้าฝันละเมอใช่หรือไม่
ทำไมนะยังคงไม่ลืมคนที่จากไป
หรือจะเก็บเอาไว้ให้เป็น...ความทรงจำ...

รักเธอจน ไม่อาจรักใคร


มีความสุข ถ้าเธอยิ้ม
แต่น้ำตาเรื่อปริ่ม หากเธอร้องไห้
หัวเราะ หากเธอกำลังสุขใจ
และห่วงใย หากเธอต้องการใครสักคน

ไร้ตัวตนให้เธอเห็น
เป็นเช่นละอองจากสายฝน
แต่อบอุ่น มากกว่าใครหลายคน
และที่สำคัญ.........
...........คือรักเธอจน ไม่อาจรักใคร