วันเสาร์ที่ 6 ตุลาคม พ.ศ. 2555

ในวันที่เฝ้าถามตัวเอง

คนรักของเขา ?
คนรักของฉัน ?
คนรักของใคร ?
--- 
ปาดน้ำตาให้พอมองเห็นทางข้างหน้าเสียหน่อย 
อย่างน้อยจะได้รู้ว่า ที่ที่เรายืนอยู่นี้ คือตำแหน่งไหน จะได้เล่นให้ถูกตำแหน่ง


หากของตาย จะร้องให้เสียให้พอ
เมื่อร้องให้แล้วต้องจบ เหมือนกับความเจ็บ ที่ควรจะมีจุดพอ
อย่าลืมวงเล็บบอกด้วยตัวเองด้วยว่า .. อดทนแต่พองาม อย่าให้เกินคำว่าความรัก
ถ้ามากกว่านั้น มันจะเป็นคำอื่น .. เช่น คำว่า "โง่เรื้อรัง"
เจ็บแค่ครั้งนี้ เพื่อที่จะได้ไม่ต้องโง่อีกต่อไป
หรือจะเจ็บต่อไป และแกล้งโง่ต่อไป ??

ไม่รักไม่ว่า แต่อย่าทำเหมือนคนโง่
ถึงความจริงมันจะ dark แต่ก็พูดมาเถอะ พูดมาเลย
ไม่ต้องกลัวเราเจ็บหรอก เพราะเจ็บอยู่แล้ว
การพยายามเข้าใจ คนที่ทำร้ายให้ใจเราเจ็บ
ไม่ได้ทำให้เรา เจ็บน้อยลง ..มีแต่เจ็บซ้ำๆ

คนรัก มีไว้ให้รักกัน ไม่ได้ให้ทำร้ายกัน
อย่ากลัวการเลิกรา จนต้องทนกับคนที่ทำให้เราเจ็บ
อยู่คนเดียว ไม่ใช่โรคร้าย..ไม่ต้องกลัว
ทนเจ็บนิดเดียว เดี๋ยวก็หายดี ^^
ในวันที่เฝ้าถามตัวเองว่า "อยู่คนเดียวได้ไหม?"
อย่าลืมว่า .. ซื้อตัวหนังที่เดียว เขาก็ขาย
สั่งข้าวมากินคนเดียว เขาก็ทำให้
จะเดินคนเดียว ก็ไม่มีใครมาชี้หน้าด่าว่าโสด
ข้ามถนนคนเดียว ก็ไม่มีรถคันไหนพุ่งชนหรอก

จากวันที่เรา .. เคยเป็นคนเดียวในใจ แต่มาวันนี้
คนรักของฉัน คนรักของใคร?


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น