แม้ไม่ใช่สาระสำคัญ..สำหรับฉัน
แต่ใครบางคนเคยบอกว่าอย่าทำร้ายมัน
ร่างกายนั้น..ที่ฉันครอบครอง
ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร
ถึงจะหายใจต่อไป..อย่างไร้ความหม่นหมอง
ฉันรู้ว่าเธอกำลังเฝ้ามอง
รอส่งฉันไปตามครรลอง..ที่ควรมี
ฉันลืมเธอไม่ได้
เก็บความทรงจำไว้...ตรงใจนี้
คิดถึงคนดี
ที่วันนี้...เราต้องจากกัน
ตอนนี้ใกล้รุ่งฟ้าเริ่มสาง
ดูเหมือนเส้นทาง...ของเธอและฉัน
ถึงทางแยก...ที่อีกเส้นคือ ทางตัน
เส้นทางนั้น..ที่เธอสั่งห้ามฉัน . . อ ย่ า ต า ม ไ ป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น