วันจันทร์ที่ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2553

ฉันเชื่อเธอ...จึงมีวันนี้


หัวใจของฉันไม่ใช่ก้อนหิน
ถูกความทุกข์กัดกิน...แทบว่างเปล่า
กว่าจะตื่นจากฝัน วันสีเทา
น้ำตาหยดแล้วหยดเล่า...ที่สังเวยไป
- - -
ฉันเชื่อเธอ...จึงมีวันนี้
ได้สูดหายใจอย่างเต็มที่...กับฟ้าวันใหม่
ความผูกพันถักทอ ก่อสายใย
เป็นโชคอันดีขนาดไหน.....ฉันดีใจ..ที่รักเธอ...คุณนะ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น