ใครเขา ก็คงรู้.. ฉันมันดูไม่ใส่ใจ
ไม่ชอบจริงจังกับใคร อยากตามใจตัวฉันเอง
ไม่เหงา ไม่อยากซึ้ง.. ถึงคนเดียวก็อยู่ได้
ฉันบ้าทำงานจะตาย แบ่งเวลาไปให้ใครคงไม่พอ..
แต่ไม่รู้เป็นเพราะอะไร.. ถ้าได้ดูหนังรักดีๆ
พอถึงฉาก บอกรักกันทุกที.. ฉันต้องร้องไห้...
น้ำตาก็ไหล.. ไม่เข้าใจสักที
จะมัวมาซึ้งอะไร.. มาเศร้าทำไมหนอเรา
หรือใจดวงนี้.. มันต้องการรักใคร
ที่แท้ส่วนลึกในใจมันเหงา... เหลือเกิน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น