รู้ไหมว่าการที่เรารอคอยที่จะพบใครสักคน
ที่เรารักโดยที่ไม่เคยเจอกันมาก่อนมันทรมานแค่ไหน…
บ้างครั้งคิดว่าการเหงาโดยที่ไม่มีใครนั้นเป็นทุกข์…
แต่เมื่อได้รู้จักกับใครสักคนหนึ่งที่ห่างไกลกันยิ่งเป็นทุกข๋กว่า
เพราะทุกๆนาทีที่รอคอยจะได้เจอกันนั้นมันช่างมีอะไรที่ทำให้เรา
ยิ่งรู้สึกว่าจะได้ใกล้…แต่เริ่มรู้สึกว่าห่างไกลกันจากการที่เธอ
เป็นอยู่และสิ่งที่ฉันเป็นนั้นเธอก็ไม่เคยเห็น…ความจริง
จากปากคนหาได่ยาก…คำพูดแต่ละอย่างทำให้คนเราคิด…
เรื่องจริงไม่จริงไม่อาจรู่ได้…เจอแล้วจะรับได้ไหม…
เจอแล้วจะทำยังไงต่อ…คิดแล้วก็ทุกข์ทั้งนั้น
ยิ่งต้องทำตัวเราเองให้ดูดีที่สุดเพื่อที่จะได้ให้เธอไม่ต้องอายใคร…
กับการที่จะคบใครสักคนที่สามารถจะทำให้เธอรักได้…
แต่สิ่งเหล่านั้นฉันจะเปลี่ยนให้เธอด้วยความรัก…
จะทนรอให้ได้เจอถึงแม้ว่าอาจจะพบกับความผิดหวัง…เหงา
ในตอนนี้ที่ไม่มีเธอฉันทดได้…เพื่อที่จะรอคอย
การพบเจอที่อาจจะเป็นทุกข๋กว่าก็ตาม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น