ไม่มีคำใดจะเอื้อนเอ่ย..

ไม่มีคำใดจะเอื้อนเอ่ย..

คนที่เคยผูกพันกำลังร้างลาห่างหาย

ยืนมองเธอก้าวจากออกไป

หัวใจร้าวรานสิ้นดี..

ตัดสินใจตะโกนร้องบอก..

คำหนึ่งที่ออกจากปากคนไร้ค่าคนนี้

ขอบคุณมากมาย..ทุกนาที

ขอบคุณคืนวันที่เคียงข้างกัน

เธอทำให้ฉันได้รู้..

ว่าการมีชีวิตอยู่ในความฝัน

ไม่ยั่งยืนไม่จีรังทั้งนั้น

ขอบคุณที่ทิ้งกันให้ฉันเลิกโง่ซะที