วันศุกร์ที่ 28 มกราคม พ.ศ. 2554

วันสุดท้ายของกาลเวลา


ฉันอยากจะขอถอนคำสัญญาทั้งหมดที่เคยให้ไว้
ฉันเคยสัญญากับเธอไว้ว่าพรุ่งนี้เธอจะมีฉันเคียงข้างตลอดไป
แต่วันนี้ฉันไม่อาจทำเช่นนั้นได้....
เพราะพรุ่งนี้..ฉันอาจจะไม่ได้อยู่เคียงข้างเธออย่างเช่นวันนี้
ฉันไม่อาจรู้ได้ว่าพรุ่งนี้ฉันยังมีลมหายใจอยู่รึป่าว
เพราะวันพรุ่งนี้ไม่มีคำยืนยันใดๆให้มันใจว่า
ฉันยังคงมีลมหายใจอยู่
ฉันขอโทษเธอ...ถ้าหากฉันจำเป็นต้องผิดคำสัญญา
แต่วันนี้ฉันขอสัญญากับเธออีกครั้งว่า “ฉันจะรักเธอตลอดไป”
มันเป็นสิ่งเดียวที่ฉันสามารถยืนยันได้ว่ามันจะเป็นเช่นนี้
จนถึงวันสุดท้ายของกาลเวลา
ถึงแม้ลมหายใจของฉันจะหมดลง
แต่เธอรู้ไหมว่าเธอยังมีความรักของฉันอยู่
ความรักของฉันจะคอยเดินเคียงข้างเธอไม่ว่าที่ไหนเมื่อไหร่
ความรักของฉันจะอยู่ข้างๆเธอไม่ห่างหาย
ในขณะที่เธอเดินไปบนผิวทราย
เธอลองมองย้อนกลับไปดูซิ
ผืนทรายที่เธอเดินผ่านมาเมื่อสักครู่
เธอเห็นไหมว่านอกจากรอยเท้าของเธอแล้ว
ยังมีรอยเท้าของใครบางคนเดินเคียงข้างเธอ
ใช่! นั่นแหล่ะความรักของฉันยังอยู่ข้างเธอเสมอ
พร้อมที่จะก้าวเดินเคียงข้างเธอ
แม้ฉันจะจากเธอไปไกลแสนไกล
แต่ความรักของฉันยังคงอยู่เสมอไม่จากไปไหน
นี่คือคำสัญญาที่ฉันจะมอบให้เธอ
แม้วันพรุ่งนี้ฉันจะจากไปฉันก็จะไม่เสียใจไม่มีน้ำตา
เพราะวันสุดท้ายของฉันในวันนี้
ฉันมีความสุขที่สุดที่ได้รักเธอและจะรักเธอตลอดไป....
ปล. พรุ่งนี้เธออาจจะไม่ได้เห็นหน้าคนอย่างฉันอีกก็ได้



ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น