เพราะฉันไม่กล้า

เพราะฉันไม่กล้า
วุ่นวายไปเองอย่างนี้ยังดีเสียกว่า ได้ยินเธอ
บอกมาว่าฉันไม่ใช่
กลัวเผลอไปสบตา แล้วรับรู้ว่า เธอไม่มีใจ
กลัวเผลอจับมือเธอไว้ กลัวเผลอทำอะไรที่
เขาไม่ทำกัน
เพราะบางทีเราก็เหมือนคนรัก
แต่บางครั้งก็เหมือนเป็นคนรู้จัก เป็นแค่ที่พัก ก็
เพียงเท่านั้น
ไม่มีคำนิยาม ไม่มีคำจำกัดความ ไม่มีความ
สำคัญ
จึงได้แต่คิด คิดอยู่ทุกวัน และได้แต่ฝัน ไม่
กล้าพยายาม
เพราะเหมือนฉันยืนอยู่กลางถนน
ไม่มีใครเคียงข้างสักคน มีเพียงความสับสน
และจมอยู่กับคำถาม
"เราเป็นอะไรกัน" ฉันควรพูดไป ควรกล้าเปิดใจ
และพยายาม
หรือถนนสายนี้ ฉันไม่ควรข้าม ไม่ว่าจะเพราะ
อะไรก็ตาม ฉันควรเดินกลับไป