วันเสาร์ที่ 12 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

ผู้ชายหนึ่งคน...กับหนึ่งหยดน้ำตา


หนึ่งความรู้สึกปวดร้าว
กับหนึ่งเรื่องราวที่ทำให้เศร้าปร่วนปร่า
ผู้ชายหนึ่งคน...กับหนึ่งหยดน้ำตา
และอีกหนึ่งความรู้สึกมีค่า..ที่เสียไป

จะเสียใจ..เสียน้ำตา..ก็เท่านั้น
แต่เสียความผูกพันที่มีให้กันมันหวั่นไหว
จะเสียสิ่งมีค่า..เสียน้ำตา..ก็เสียไป
เพราะยังเจ็บไม่เท่ากับเสียใจ..ที่เสียเธอ

..เจ็บแล้วต้องจำ..
เจ็บแล้วต้องย้ำให้ยิ่งจำอยู่เสมอ
หากมีเจ็บ..อีกกี่ครั้งที่ต้องเจอ
จะต้องไม่เจ็บเพราะเธอ..แน่นอน



ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น