ครั้งหนึ่งในเกาหลี

ฉันก็แค่ผู้หญิงบ้าๆคนหนึ่งที่บ้าตามผู้ชายไปถึงเกาหลี
เพราะคิดว่าฉันรักแท้ในโลกอินตเน็ตมันมีอยู่จริงเวลานั้นช่างมีความสุข
สะเหลือเกินได้เจอคนที่เรารักฝนตกเดินกลางล่ม
กอดคอกันไปวันเกิดเป่าเค็กผ่านเน็ตช้างมีความสุขสะ
เหลือเกินนรมน นั้งรถไกลแสนไกลก้ไม่เคยบ่น
เพราะความรัก มันเข้าตา จนมือสนิดมองไม่ออกว่า
ที่ทำอยู่นิมันผัวชาวบ้านเค้า มีความสุขบนความทุกข์
ของคนอื่น และแล้ววันหนึ่งวันก็เป็นกรรมของเรา
ที่ต้องเจอ แบบที่เมียเค้าเจอ รู้สึกสงสารเมียเค้าและ
สงสารตัวเอง และคิดไปด้วย เออนะ กรรมมันมีจริง
แต่ทำไม มันตามเราได้ไวจังเลย เราเจ็บไหมเจ็บ
เจ็บที่เค้าไม่ได้รักเรา เค้าไม่ได้รักเมียเค้าลูกเค้า
แต่เค้า...รักตัวเอง...รักจนลืมนึกไปว่า เมียอยู่ด้วยกันมา
ลำบากกันมา ขนาดไหนลืมหมด ลืมไปว่า เมียอีกคน
กำลังทำไร อยู่ที่ไหน ในขนาดที่ตัวเองมีความสุขแต่อีกคน
อยู่โรงพยาบาล ในขนาดที่ตัวเองมีความสุขแต่อีกคนทางบ้าน
ห่วงขนาดไหน ไม่เคยรู้เลย เอาเถิดนะ ทุกอย่างฉันผิดเอง
ไม่โทษใคร แต่ขอให้คุณเจอสิ่งดีดีเจอคนที่คิดว่าดีกว่าฉัน
ดีกว่าเมียคุณทางบ้าน แค่นี้หละที่ฉันอยากจะบอกคุณ