วันอังคารที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2553

บอกว่ามาทุกวันก็อ่านซะ


เพราะเธอไม่เหมือนใคร
จึงทำให้ฉันหวั่นไหวเพียงนี้
พยายามจะห้ามหัวใจทุกนาที
ไม่ให้คิดมากมายไปกว่านี้ที่เป็นมา
เธอบอกไม่รักฉัน
เกินกว่าเพื่อนรักกันฉันไม่ว่า
แต่ขอได้ไหมอย่าหนีไปไกลสายตา
ทำให้ฉันรู้สึกว่าช่างไร้ค่าเสียเหลือเกิน
อย่าทำอย่างนี้ได้ไหม
อย่าทำเหมือนฉันเป็นใครต้องห่างเหิน
กี่นานแล้วที่เธอต้องแกล้งทำหมางเมิน
ปล่อยให้ฉันเดินอ้างว้างร้างไร้ใคร
ฉันพยายามทำใจไม่ให้รัก
แต่ยากนักจะหักใจอย่างไรไหว
เพียงแค่อยากเป็นเพื่อนเธอเสมอไป
แม้ว่าข้างกายเธอจะเป็นใครก็ตามที
อยากให้เธอได้รู้
ที่ฉันยังหายใจอยู่ทุกวันนี้
เพราะความเป็นเพื่อนเตือนให้คิดทุกวินาที
ว่ายังมีสายใยนี้ที่ผูกพัน

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น