วันพุธที่ 29 กันยายน พ.ศ. 2553

ขอเป็นคนสุดท้ายที่นึกถึง


แม้นไม่อาจเป็นเจ้าของครองหัวใจ

แต่ขอเป็นคนสุดท้ายที่นึกถึง

แม้นไม่อาจมีความหมายเป็นที่1

แต่ก้อซึ้งในรักมั่นที่ฉันเป็น

อาจเป็นลมที่แผ่วเบาคอยพัดผ่าน

จะอยู่เป็นสารธารที่ใสเย็น

คอยดับทุกข์ในใจให้กระเด็น

แม้นจะเป็นแค่นั้นฉันก็ยอม

อาจเป็นแค่ตัวอักษรที่เลือนลาง

เป็นหมอกควันจางจางคอยห้อมล้อม

อาจไม่เห็นความดีแต่จำยอม

เพราะฉันพร้อมทำเพื่อเธอเสมอใจ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น