...ใบไม้..ปลิวหล่น...
พร้อม-พร้อมกับใจบางคน...ลับหาย
เพียงคำธรรมดา...กลับทำให้เสียน้ำตา...มายมาย..
แค่คำสั้น-สั้นว่า
'หมดใจ'...คนฟังใจสลาย...มีน้ำตา
...ทิ้งไว้เพียง...ความทรงจำ...
และบาดแผลที่เจ็บช้ำ...เกินรักษา..
หันหลังเดินจากไป...ทิ้งอีกคนร่ำไห้...กับคำลา
สุดทางรักคือน้ำตา...และการตอกย้ำให้รู้ว่า...ไม่เหลือใคร...
วันจันทร์ที่ 9 กรกฎาคม พ.ศ. 2555
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น