ชั่วชีวิตคิดถึงเกินหนึ่งครั้ง

เมื่อขอบฟ้าเปลี่ยนสีทีละนิด
ห้วงความคิดถึงกันเริ่มหวั่นไหว
โพ้นขอบฟ้ากั้นขวางหนทางไกล
เขาห่วงใครคราที่ฟ้าสีเทา


ชั่วชีวิตคิดถึงเกินหนึ่งครั้ง
ซ่อนแววหวังลึกในใจห่วงหา
เมื่อตะวันร่วงดับลับขอบฟ้า
เรารู้ว่ารอเก้อไม่เจอแล้ว.