คงมืดมนหนทางอย่างที่ฝัน
วินาทีที่เคลื่อนเหมือนว่ามัน
แสนยาวนานผ่านวันนั้นช้าเกิน
รู้ทั้งรู้อยู่นั้นฉันคอยเก้อ
เพราะว่าเธอเปลี่ยนไปใจห่างเหิน
เส้นทางรักไร้แววแนวทางเดิน
เธอคงเมินหมดเยื่อมิเหลือใย
หวังรักเริ่มเติมฝันกันสานต่อ
คนที่รอท้อนักรักเฉไฉ
ความสัมพันธ์นั้นหยุดสะดุดไป
พบบางใครขั้นกลางระหว่างเรา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น