วันจันทร์ที่ 2 กรกฎาคม พ.ศ. 2555

ผิดเองที่ไหวอ่อน

ครั้งแรก ที่ได้ รู้จักเธอ
ก็ไม่ได้เก็บ มาพร่ำเพ้อ อะไรนักหนา .....
เพียงรู้สึก ประทับใจ ในเววตา
กับลีลา ท่วงท่า ที่อ่อนโยน

แต่แล้ว หัวใจ ก็ไหวหวั่น
อยากจะหนี ความรู้สึกนั้น กลับไม่พ้น .......
จากวันที่ ได้คุยกับเธอ แค่เพียงหน
ความรู้สึก กระวายกระวน ก็เกิดขึ้นมา

คิดถึงเธอ ทุกครั้ง ที่รู้สึกเหงา
อยากจะเก็บ ทุกเรื่องราว ที่มีค่า ......
ให้เธอร่วม รับรู้ ทุกเวลา
อยากมีเธอ ในสายตา ทุกคืนวัน

แต่แล้ว ไม่นาน หัวใจก็ได้รู้
ว่าเธอมี ใครเคียงคู่ มีใครอยู่ ในความฝัน .....
เป็นความหมาย เป็น...คนสำคัญ
ที่คงมั่น ต่อกัน มาเนิ่นนาน

เลยได้ เอาแต่ ร้องไห้
ให้กับความ อ่อนไหว อย่างน่าสงสาร .....
สงสารหัวใจ ที่เป็นไป ด้วยร้าวราน
เจ็บใจความ ไหวหวาน ที่เกิดมี

เหมือนมาช้า เหมือนมาสาย
จึงมีสิทธิได้ รู้จักเธอ เพียงเท่านี้ .......
ทั้งที่เพิ่ง จะเริ่มต้น ความรู้สึกที่ดีๆ
แต่กลับเป็น วันที่ ต้องเสียน้ำตา

ผิดเองที่ไหวอ่อน
เลยต้องมา อาวรณ์ จนอ่อนล้า .......
แม้รักเธอ แค่ไหน ก็คง ไม่ได้เธอมา .....
ไม่มีสิทธิ จะไขว่คว้า แม้ว่าต้องการ!!!

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น