อย่าใจหายไปนักเลย

อย่าใจหายไปนักเลย

หากในวันหนึ่งวันใด
ที่มีเหตุต้องทำให้ห่าง

จากคนที่เธอรักสุดหัวใจ
อย่ากลัวว่าความรัก

จะไม่แข็งแรงพอ

ที่จะโบกบินข้ามฟ้าไกล
แต่จงเชื่อมั่นในความรู้สึกดี ๆ
ของความทรงจำ

ช่วงหนึ่งที่เคยเกิดขึ้น
เพราะ ... มันจะเป็นสิ่งเดียว

ที่จะประทับตรึงในหัวใจของเรา
หากรักครั้งหนึ่งของเธอนั้น
คือ ... การถอนลมหายใจ

หมดไปกับการเพ้อรอ
ด้วยความคิดถึง

ผ่านระยะเวลาที่แสนนาน
และ ระยะทางที่แสนไกล
โดยเธอไม่อาจแม้คาดหวัน

ถึงความรักที่จีรังในหนึ่งนาทีข้างหน้าว่า
ความห่างไกล... จะทำให้
คนบางคน ใจบางใจ

ยังคงซื่อตรง คงมั่น หรือผันเปลี่ยนไป
.... หากกล้ารัก ก็ต้องกล้ารอ
ไม่ว่าวันนึงที่เขากลับมา

เพื่อพบสบตา หรือ เอ่ยลาจากไป
ไม่มีสิ่งใดที่สามารถเป็นของเราได้ตลอดชีวิต ...