วันอาทิตย์ที่ 22 สิงหาคม พ.ศ. 2553

ไม่รู้...ว่าเธออยู่ที่ใด


ไม่รู้...ว่าเธออยู่ที่ใด
อาจจะแสนไกล สุดปลายฝัน
เมื่อปลายทางเรา..ต่างกัน
ฉันคงไม่ห้ามเมื่อเธอนั้น ...จากไป


สิ่งที่ทำได้คือต่อสู้
และเฝ้ารอเธออยู่ อย่างอ่อนไหว
เผื่อเธอผ่านมาทางนี้บ้าง... อย่างใจ
จะได้รับรู้ว่ามีใคร... ทำเพื่อเธอ

อาจจะเหงาและเดียวดาย
อาจจะดูงมงาย ในการพร่ำเพ้อ
แต่การที่... ฉั น รั ก เ ธ อ
ฉันคิดเสมอว่า...ถูกแล้วที่ทำ


แม้ในวันนี้เราจะไกลห่าง
และมีความอ้างว้าง คอยตอกย้ำ
แต่ทุกเรื่องราวความทรงจำ
ยิ่งทำให้ฉัน... มั่นคง


จะมีชีวิตเพื่อ... รั ก เ ธ อ
ไม่ใช่แค่พลั้งเผลอ และไม่มีวันลืมหลง
ไม่ว่า..นานแค่ไหน จะซื่อตรง
สุดลมหายใจจะมั่นคง... แน่นอน


"รอ" อย่างมีความหวัง
เธอยังคงเป็นพลัง เหมือนก่อน
อดีต~อนาคต ยังอาทร
ความรักในบทกลอน คือ... ~ สัญญา

ไม่ว่าใครบอกว่า..งมงาย
ยอมเดียวดาย กว่าจะเจอคนที่..ตามหา
แต่ฉันไม่เสียใจกับวันเวลา
เพราะฉันคิดว่ามันคุ้มค่า..........
..........ที่ "ฉันรักเธอ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น