มีคน 2 คนเป็นเพื่อนซี้กัน..ต่างร่วมเดินทาง
ไปในทะเลทรายด้วยกัน…ระหว่างทาง…เกิดโต้เถียงขัดแย้ง
ไม่เข้าใจกัน เพื่อนคนหนึ่ง…พลั้งลงมือ…ตบหน้าอีกฝ่าย
คนถูกทำร้าย…เจ็บปวด…แต่ไม่เอ่ยวาจา… กลับเขียนลงบนผืน ทราย
ว่า “วันนี้…ฉันถูกเพื่อนรักตบหน้า”พวกเขายังคงเดินทางต่อ…กระทั่งถึงแหล่งน้ำ
พวกเขาตัดสินใจอาบน้ำ…ชำระกาย…พลันคนที่ถูกตบหน้ากลับจมน้ำ…เพื่อนอีกคน
ไม่รั้งรอ…เ ข้าช่วยชีวิต คนรอดตาย…ยังคงไม่เอ่ยวาจา…กลับสลักลง
ไปบนหินใหญ่… ‘วันนี้…เพื่อนรักช่วยชีวิตฉัน ไว้’อีกคนไม่เข้าใจ…ถาม ว่า…
‘เมื่อถูกฉันตบหน้า…เธอเขียนลงทราย…แล้วทำไมเมื่อครู่…ต้องสลักบนหิน’
อีกคนยิ้มพราย…กล่าว ตอบ ‘ เมื่อถูกเพื่อนรักทำร้าย…เราควรเขียนมันไว้บนทราย
ซึ่งสายลมแห่งการให้อภัย…จะทำหน้าที่พัดผ่าน…ลบ ล้างไม่
เหลือแต่เมื่อมีสิ่งที่ดีมากมาย… บังเกิดเราควรสลักไว้บนก้อนหิน
แห่งความทรงจำในหัวใจ… ซึ่งจะไม่มีสายลมแรงเพียงใด…ลบล้างทำลาย
ไปในทะเลทรายด้วยกัน…ระหว่างทาง…เกิดโต้เถียงขัดแย้ง
ไม่เข้าใจกัน เพื่อนคนหนึ่ง…พลั้งลงมือ…ตบหน้าอีกฝ่าย
คนถูกทำร้าย…เจ็บปวด…แต่ไม่เอ่ยวาจา… กลับเขียนลงบนผืน ทราย
ว่า “วันนี้…ฉันถูกเพื่อนรักตบหน้า”พวกเขายังคงเดินทางต่อ…กระทั่งถึงแหล่งน้ำ
พวกเขาตัดสินใจอาบน้ำ…ชำระกาย…พลันคนที่ถูกตบหน้ากลับจมน้ำ…เพื่อนอีกคน
ไม่รั้งรอ…เ ข้าช่วยชีวิต คนรอดตาย…ยังคงไม่เอ่ยวาจา…กลับสลักลง
ไปบนหินใหญ่… ‘วันนี้…เพื่อนรักช่วยชีวิตฉัน ไว้’อีกคนไม่เข้าใจ…ถาม ว่า…
‘เมื่อถูกฉันตบหน้า…เธอเขียนลงทราย…แล้วทำไมเมื่อครู่…ต้องสลักบนหิน’
อีกคนยิ้มพราย…กล่าว ตอบ ‘ เมื่อถูกเพื่อนรักทำร้าย…เราควรเขียนมันไว้บนทราย
ซึ่งสายลมแห่งการให้อภัย…จะทำหน้าที่พัดผ่าน…ลบ ล้างไม่
เหลือแต่เมื่อมีสิ่งที่ดีมากมาย… บังเกิดเราควรสลักไว้บนก้อนหิน
แห่งความทรงจำในหัวใจ… ซึ่งจะไม่มีสายลมแรงเพียงใด…ลบล้างทำลาย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น