คนรักคือคนที่พร้อมจะเป็นทุกสิ่งทุกอย่างของกันและกัน
เป็น คู่ชีวิตร่วมทุกข์ร่วมสุขกัน
ไปตราบจนชีวิตจะหาไม่ โดยเฉพาะในทางกฎหมาย
เมื่อ ผ่านการจดทะเบียนสมรสแล้ว
ถือว่าคนสองคนนั้นเป็นบุคคลคนเดียวกันเลยที เดียว
แล้วที่จะเป็นเช่น
นั้นได้แสดงว่าจะต้องใช้เวลาเรียนรู้
จน เข้าใจซึ่งกันและกันเป็นอย่างดีมา แล้ว
ซึ่งในขณะที่ความรักยังสดใส
คงไม่มีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งคิดว่าเป็นการสูญเสียหรือ
สิ้นเปลืองเวลาแต่อย่าง ใด
แต่ทว่าวันหนึ่งเมื่อสัมพันธภาพขาดสะบั้น
ลง จะมีใครคิดบ้างไหมว่า
ช่วงเวลาที่ได้เรียนรู้ซึ่งกันและกันจนรู้จักกัน อย่างลึกซึ้งนั้น
จะเป็นช่วงเวลาที่สูญเสียไปโดยเปล่าประโยชน์
หาก เขาไม่เหมาะที่จะ
เป็นคนรักของเราจริง ๆ
ก็น่าจะยังพอคบหาสมาคมเป็น
เพื่อนฝูงกันต่อไปได้ไหมเพราะเราต่างก็ได้ใช้เวลา
ศึกษาตัวตนกันมาแล้ว ระยะหนึ่ง
ทุกวันนี้
หลายคนเฝ้าเสาะหาเพื่อนใหม่
ผู้คน จำนวนมากเลือกหา
วิธีการที่จะได้พบได้รู้จักผู้คนใหม่ ๆ
เพื่อมาเป็น เพื่อน ทั้ง ๆ
ที่เมื่อรู้จักกันแล้วก็ต้อง
มาศึกษาเรียนรู้กันอีกตั้ง มากมาย
แล้ว
คนที่เราได้เรียนรู้แล้ว
แถมยังเคยคิดหรือ
เตรียมการเอาไว้ว่าเขาจะเป็น
คนที่เราจะใช้ชีวิตคู่ร่วม
ทุกข์ร่วมสุขกัน ไปตลอดชีวิตล่ะ
เราจะทิ้งเขาไปเหมือนขยะ
ที่ไม่มีคุณค่าใด ๆ เลยหรือ
เดี๋ยว นี้แม้แต่ขยะก็ยังนำกลับมา
รีไซเคิลทำประโยชน์อื่นได้
เลย นับประสาอะไรกับคนคนหนึ่ง
แถมยังเป็นคนที่เรา
เคยรู้จักลึกซึ้งเป็นอย่าง ดีด้วย
การสูญเสียเขา
จากความเป็นคนรัก
อาจจะเป็นความสูญเสียที่ ยิ่งใหญ่
แต่การทิ้งเขาไปเปล่า ๆ
น่าจะถือเป็นความสูญเสียที่มากมายพอ
สมควรสำหรับคนที่รู้จักกันอย่างดีแล้ว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น