*~.แต่ปางก่อน.~*

รอคอยเธอมาแสนนาน ทรมานวิญญาณหนักหนา
ระทมอยู่ในอุรา แก้วกานดาฉันรอเธอผู้เดียว

เธอเอยแม้เราจากกันแสนไกล ชายใดดวงใจฉันไม่แลเหลียว
รักเธอแน่ใจจริงเชียว รักเธอผู้เดียวนิรันดร์

* แม้นมีอุปสรรคขวากหนาม ขอตามไม่ยอมพลัดพรากจากกัน
เกิดชาติไหนๆ ไม่ยอมห่างไกลกัน ดวงจิตผูกพันธ์ รักมั่นมีไว้เพียงเธอ

** คงเป็นรอยบุญมาหนุนนำ รอยกรรมรอยเกวียนหมุนเปลี่ยนเสมอ
ให้เราได้มาเจอะเจอ ฉันและเธอร่วมทุกข์ร่วมสุขสมดังรอคอย