จะเข้าใจไหมนะ เราเข้าใจเขานะ ที่เขาเคยบอกเราว่า เขาไม่อยากให้เรารอ…
รู้…ว่าเขามีคนข้างๆกายอยุ่แล้ว เราก็ยังขอรอเขาเรื่อยๆ ไม่ได้รอว่าเขาจะเลิกกัน
เพียงแต่รอ เป็นวันที่เขาเหงา และไม่มีใคร แม้จะถึงวันนั้น ถึงเขาไม่มา
ก็ไม่เป็นไร และหากจริง คงไม่ขอให้คบกัน เพราะกลัวเธอเหงาเท่านั้น
เพียงอยากอยู่ข้าง ๆ อยากให้รุ้ว่ายังมีใครที่”รัก”เขานะ
กลัวที่สุด คือเขาจะเหงา กลัวเขาเป็นทุกข์ เท่านั้นจริง ๆ
สมมติหากเขาเลิกกับแฟนเขาขึ้นมา มาคบเรา ไม่เอาไม่อยากยืนข้าง ๆ
เพราะจากความสงสารหรือความเหงาของเขา แต่จะยืนข้างๆเป็นคนที่ยิ้มให้เสมอ
เคยคิดนะของสูงที่เล่น คงเป็นเขา แต่มันไม่ใช่
เขาที่เราได้เริ่มรู้จัก เขาที่เราเห็น ก็เป็นเหมือนคนทั่ว ๆ ไป
แต่ที่ว่าของสูง…ของมีค่า..คงเป็นใจเขา…ที่ได้แต่มองเท่านั้น
ถึงวันนี้จะรออย่างคนเหงา…หรือแม้แต่เหงาจนร้องไห้
แต่หากได้รุ้ว่าวันไหน เขาทุกข์ เขาเศร้า
เราคงยิ่งเศร้ากว่า เพราะสิ่งที่อยากรักษา คือรอยยิ้มที่ยังดูมีความสุข
ของคนรัก….ถึงเราจะไม่ใช่คนรักกัน…
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น