หากความคิดถึงนั้นฆ่าคนได้ ไม่รู้ต้องตายกี่ครั้งกี่ครา
เพราะไม่อาจฝืนต่อใจ ในยามที่ไกลห่างตา
บ่อยครั้งที่กดเบอร์หาเธอคงไม่ว่านะเธอ
เหนื่อยจากงานเหงื่อรินไหลหยด ยังไม่ลดความคิดถึงเธอ
ไม่รู้ต้องทำไงดี ร้อยแปดวิธีไม่เจอ
หากเป็นไปได้นะเออ ก็อยากลองทำอย่างนี้...
* อยากเอาความคิดถึงไปขึงไว้รอบขอบฟ้า
ไว้เมื่อเธอมองมาจะได้จ้องตาทุกที
ข้ามฝันในวันต่อไป เติมใจสองดวงเรานี้
ด้วยรอยยิ้มที่มี ที่ลอยอยู่เต็มฟ้านั้น
คิดถึงเหลือเกินหัวใจ ไม่รู้เมื่อไรจะได้เจอกัน
เคยเป็นอย่างนี้บ้างไหม เหมือนจะขาดใจตรงนั้น
เพราะไม่มีภูมิคุ้มกันความคิดถึงเลย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น