~ไม่ขอเคียงข้างอย่างเป็นเพื่อน~

ฉันช่างโชคดีนี่กระไร
ได้แอบมองเธอใกล้ไกลอยู่เสมอ
ได้ติดตามความเคลื่อนไหวของเธอ
ไม่ใกล้ชิดเท่าคนของเธอแต่ฉันก็ดีใจ

ดีใจที่ได้รู้สึกเหงา
เพราะเวลาเศร้ามันทำให้คิดถึง
ต้องเก็บซ่อนไว้ลึกสุดห้วงคำนึง
แล้วก็รำพึงเธอเธออยู่คนเดียว

ในวันที่ฉันสุดเจ็บล้า
น้ำตาจะคอยรักษาให้หาย
แม้เธอจะไม่เคยมาปลอบใจ
แต่ฉันยังห่วงใยแม้ไร้สิทธ์ใดๆในเธอ