เธอกับฉันอยู่ห่างกัน..
มีขอบฟ้าขวางกั้นให้ไกลห่าง
ไม่มีเวลาดูแล...ทำได้แค่ห่วงใยบาง-บาง
ทุกก้าวย่างยังห่วงหาและอาทร
เธอคงต้องเหนื่อยหน่อยนะ
ที่ยืนยันว่าจะรักคนอย่างฉัน...ไม่ทอดถอน
ทุกถ้อยคำที่บอกว่าห่วงหาอาวรณ์
ทุกคำนั้นมีค่าแน่นอน..สำหรับหัวใจ
เหนื่อยหน่อยนะ..ที่รักคนธรรมดาอย่างฉัน
ที่ต้องบอกอย่างนั้น..เพราะกลัวเธอหวั่นไหว
ฉันเองยังไม่พร้อมจะดูแลใคร
แค่คนธรรมดา..ที่ยังไปไม่ถึงฝันของตัวเอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น