ชีวิตอยู่เพียงลำพังอย่างวันนี้

เคยหรือไม่คิดสิ่งใดแบบเล่นเล่น
ไม่กำหนดในกฎเกณฑ์ของความคิด
ว่าถ้าถึงวันจำพราก..แล้วดวงจิต
อยากจะฝากความนึกคิด..ถึงใครกัน

ในตอนนี้เหมือนหัวใจคล้ายจะนิ่ง
ไม่ยึดติดกับหลายสิ่งเหมือนก่อนนั้น
ได้มาพบสุดท้ายพรากต้องจากกัน
ก็ถือว่าเป็นของขวัญในชีวี

จึ่งไม่ขอฝากอะรัยกับใครใคร
ให้เป็นสายผูกพันใด..ในวิถี
หากฝากคำฝากทรงจำ..เราที่มี
อาจส่งผลกับฅนที่..รับฝากเรา

ชีวิตอยู่เพียงลำพังอย่างวันนี้
กับคำว่า"อภัย"ที่ไม่สูญเปล่า
หากสิ้นแล้วลมหายใจ..นรมน
คำอยากกล่าวคงคำนี้ "อโหสิกรรม"