ในที่ตรงนี้ ณ ปัจจุบัน
ไม่อะไรสามารถทำร้ายจิตใจเราได้
หากว่าเราไม่หวนกลับไปนึกถึงอดีต
บางครั้ง อะไรหลายๆอย่างก็สามารถ
เรียกความเดียวดายในวันนั้นกลับคืนมาได้
เพราะสายฝนที่เทมาวันนี้ มันทำให้ใจคิดถึงเธอ
ในดวงดาวเหว่ว้าไร้จุดหมาย มีเพียงเงาข้างกายในความเหงา
เหม่อมองฟ้าน้ำตาไหลมาบางเบา เมื่อไม่มีเธอคนเก่าข้างๆกาย
ขาดเธอไปแล้วจะทำเช่นไร ในเมื่อใจยังไม่พร้อมจะหวั่นไหว
ท้องฟ้ามืดมาไม่เหลือใคร มีเพียงใจเปล่าเปลี่ยวทรมาณ
ทำได้เพียงใจอ่อนล้าแสนท้อ เพียงเฝ้ารอความหวังที่เลือนหาย
อยู่ตรงนี้ในฐานะที่เป็นอะไรไม่มากมาย
เป็นเเค่คนสุดท้ายที่เธอจำ ไม่รู้ว่าความรักเจ็บแบบนี้
ในหน้าที่ของฉันท้อหวั่นไหว เลือกแล้วที่จะเฝ้ารอเธอตลอดไป
ต่อให้ใจของเธอเลือกลืมกันหมดหัวใจ
คนบางคน มักจะยังคงจดจำสิ่งที่เจ็บปวดที่สุด
แต่สำหรับบางคนเลือกที่จะจดจำแต่ภาพความทรงจำที่สวยงาม
และอยู่กับปัจจุบันอย่างมีความสุข แล้วเหตุใด
ฉันจึงต้องเป็นคนนั้นที่รับเอาเเต่ความเจ็บปวดไว้กับตัวเอง
ด้วยเล่า เพราะว่า รัก มัน... ใหญ่มากน่ะสิ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น