ถ้าหากว่า"หัวใจ"ของคนเรา"พูดได้"ก็คงจะดีสินะ
ฉันจะได้ถามมันว่า"จริงๆแล้วเทอรู้สึกยังไง"
ที่"เขา"เอาตัวเองไปหายใจห่างไกลกันแบบนี้
ที่ฉันยังบอกตัวเองว่า"ไม่เป็นไร"
แท้จริงแล้ว...มัน"เป็นไร"หรือป่าว
ถ้าไม่อย่างนั้น..
ทำไมฉันถึงรู้สึกหวั่นไหวไปกับคำพูดคำนั้น..
"ไม่มีว้นไหนที่ไม่คิดถึง"
ถ้าไม่อย่างนั้น..ทำไมฉันถึงตั้งคำถามนี้กับตัวเองทุกคืน
"เมื่อไหร่เทอจะกลับมา?"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น