วันเสาร์ที่ 13 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2553

คนสองคนกับล่มหนึ่งคัน


คนสองคนกับล่มหนึ่งคัน

ยืนหัวเราะด้วยกันในวันฟ้าโหดร้าย

จำได้หรือเปล่า...เราผ่านเรื่องสุขทุกข์กันมากมาย

และทุกอย่างมันช่างมีความหมาย...ในความรู้สึกฉัน

.........................................................


แม้นวันนี้จะเหลือล่มแค่หนึ่งค้นกับคนหนึ่งคน

แต่ฉันยังพร้อมยืนกลางฝนไม่เคยไหวหวั่น

แค่เสียงปลายสายที่เทอบอก...คิดถึงกัน...

มันก็อบอุ่นเหมือนแสงตะวัน..

ที่สร้างความเชื่อมั้นให้ฉันตลอดไป

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น