วันจันทร์ที่ 26 มีนาคม พ.ศ. 2555
"ค ว า ม รั ก ที่เรามีในวันนี้
"ค ว า ม รั ก ที่เรามีในวันนี้
อาจเป็นสิ่ ง ที่ ดี ที่ สุ ด ในชีวิต"
บางครั้งเราก็ไม่รู้ว่าความรักที่อยู่ในมือนั้นคือรักแท้
และคนที่อยู่เคียงข้างเรานั้นคือคนที่ใช่
จนถึงวันที่ความรักจากไปแล้ว
จึงได้รู้ตัวว่าคนที่เราเสียไปคือคนที่ดีที่สุด
แต่เวลาไม่อาจย้อนคืน
และอะไรก็ไม่อาจย้อนกลับไปแก้ไขอะไรได้อีก
จะรู้สึกตัวอีกครั้ง
ในชีวิตคนเรามีเรื่องราวมากมาย
ให้ต้องรู้สึกเสียดายอยู่บ่อยครั้ง
ความรักก็เป็นหนึ่งในนั้น
เมื่อเราทำอะไรโดยไม่นึกถึงใจของอีกฝ่าย
เรามักคิดเสมอว่า จะขอแก้ตัวใหม่ในครั้งหน้า
แต่พอเกิดเหตุการณ์ซ้ำๆนั้นขึ้นมาจริงๆ
เรากลับลืมปณิธานของเราไป
กว่าที่จะรู้สึกตัวอีกครั้ง
ก็เมื่อ ... คนรักได้เดินจากเราไปแล้ว
การมามัวนั่งเสียดายหรือนั่งนึกว่า
ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ เราจะไม่ทำอย่างนั้นอย่างนี้
จึงเป็นเรื่องสูญเปล่าที่ไม่ช่วยอะไรเลย
ดังนั้นเมื่อมีความรักก็จงรักด้วยความเข้าใจ
และทำหน้าที่ของคนรักให้ดีที่สุด
จะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจหรือเสียดายทีหลัง
วันพฤหัสบดีที่ 22 มีนาคม พ.ศ. 2555
ทำดีเท่าไหร่ก็ไม่ได้ใจเธอเลย
ขอถามอะไรเธอหน่อยได้ไหม
หากมีใครสักคนรักเธอมากกว่าที่รักตัวเอง...มากมาย
ทำทุกอย่างเพื่อเธอ...แม้เธอไม่เคยสนใจ
และไม่เคยยอมแพ้ต่ออุปสรรคใด-ใดที่หัวใจพานพบเจอ
หากเขาคนนั้นรักเธอมาก...มากกว่าชีวิต
และเธอเองก็เคยคิดเคยให้ความหวังอยู่เสมอ
แต่ระยะหลังเธอกลับบอก...บอกว่าเธอแค่พลั้งเผลอ
อยากให้เรื่องราวของเธอกับเขาคนนั้นจบกันเสียที
และถ้าคนนั้นที่รักเธอมาก...คือฉัน
คนที่เธอตัดสัมพันธ์และทิ้งกันไว้ตรงนี้
จบสิ้นแล้วทุกอย่าง...ทุกความรู้สึกที่เธอเคยมี
สุดท้ายก็เหลือแค่ฉันคนนี้...ที่ทำดีเท่าไหร่ก็ไม่ได้ใจเธอเลย
เธอจะลองคิดถึงเมื่อก่อนหน่อยได้ไหม
ลองคิดว่าใคร...ใครที่เธอบอกว่าเป็นคนคุ้นเคย
ก็จริงอยู่เราอาจจะไม่ได้คบกันอย่างเปิดเผย
....หากวันนี้ฉันขอกลับไปเป็นคนคุ้นเคยของเธออีกครั้งได้ไหมเธอ
เมื่อไหร่จะใช้คำว่า "เรา
เป็นได้แค่นี้สินะ...แค่คนขี้เหงา
ที่จมปรักอยู่กับความรักครั้งเก่า-เก่า...เมื่อเธอทิ้งไป
ก็ทำได้เพียงแค่นี้...แค่รอเธอคนดีของใจ
ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่...คำว่า "รอ" จะเปลี่ยนเป็นคำใหม่เป็นคำว่า "เรา" สักที
คำว่า "เรา" แค่สั้น-สั้น ง่าย-ง่าย
ไม่ต้องสะกดอะไรมากมาย...แต่เธอก็ยังไม่ยกให้ฉันคนนี้
ให้แต่คำว่า "รอ" แล้วก็ "รอ" นานหลายปี
เมื่อไหร่ล่ะคนดี...เมื่อไหร่จะใช้คำว่า "เรา" เสียที...ทำแบบนี้ฉันท้อใจ
กันและกัน
ฉันยังยืนรออยู่ตรงนี้...อย่างเหงา-เหงา
ยังรอเธอตรงที่เก่าไม่ไปไหน
ยังรอข่าวอยู่นะ...ยังรอเธอคนของใจ
ตอบกลับมาบ้างได้ไหม...อาจพอทำให้ยิ้มได้ทั้งน้ำตา
ทุกข้อความที่ส่งไปจะลงท้ายว่ารัก
ฟังดูอาจสั้นนัก...แต่คงไม่มีคำไหนจะควรค่า
ทุกความรู้สึกที่คอยส่งให้ตลอดเวลา
เธอได้รับบ้างหรือเปล่าหนา...อยากรู้จัง
ตอบกลับมาบ้างนะ...หากว่ามันไปถึง
ไม่ต้องใช้คำซึ้ง-ซึ้งหรอก...ฉันไม่ได้หวัง
แค่เธอตอบมาบ้าง...แค่นั้นหัวใจฉันคงมีพลัง
ให้เหมือนเก่าคราวหลังที่ยังมี...กันและกัน
ใครคนหนึ่งคนนั้น
กับรักที่ได้แค่แวะมา
กับรักที่ได้แค่แวะมาทายทักกัน
พอเริ่มที่จะผูกพันก็เลือนลางจางหาย
กับวันและคืนที่เคยเป็นสุขอย่างมากมาย
แต่สุดท้าย..ไม่นานก็จากลา
กับหัวใจที่เหลืออยู่แค่เศษเสี้ยว
ก้อนเลือดก้อนเดียวที่ต้องการมอบให้คนที่มีค่า
กับคนที่สำคัญที่มองเราผ่านทางหางตา
สุดท้ายก็แค่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป
หัวใจที่เหลืออยู่ในวันนี้
เตือนตัวเองอยู่ทุกที..ต้องอดทนอย่าหวั่นไหว
รักตัวเองให้มาก-มาก....ก่อนที่จะไม่เหลือหัวใจ
อย่าบังอาจไปรักใคร..ให้หัวใจต้องมีน้ำตา
วันจันทร์ที่ 12 มีนาคม พ.ศ. 2555
เป็นคนรู้ใจที่ไม่ใช่แฟน
แอบฝันเสียตั้งนาน
เมื่อคืนวัน ผันผ่าน เธอคงเห็นค่า
แต่สุดท้ายในแววตา
สิ่งที่เธอให้มา...คือความรู้สึกเย็นชา..ตอบแทน
คอยปลอบโยนยามเธอเหงา
คอยเป็นเพื่อนยามเธอเศร้า เฝ้าห่วงแหน
คอยเป็นเสาหลัก เป็นบ้านพัก ยามเธอหมดแรง
คอยแอบฝันเสียตั้งนาน
เมื่อคืนวัน ผันผ่าน เธอคงเห็นค่า
แต่สุดท้ายในแววตา
สิ่งที่เธอให้มา...คือความรู้สึกเย็นชา..ตอบแทน
คอยปลอบโยนยามเธอเหงา
คอยเป็นเพื่อนยามเธอเศร้า เฝ้าห่วงแหน
คอยเป็นเสาหลัก เป็นบ้านพัก ยามเธอหมดแรง
คอยแอบฝันเสียตั้งนาน
เมื่อคืนวัน ผันผ่าน เธอคงเห็นค่า
แต่สุดท้ายในแววตา
สิ่งที่เธอให้มา...คือความรู้สึกเย็นชา..ตอบแทน
คอยปลอบโยนยามเธอเหงา
คอยเป็นเพื่อนยามเธอเศร้า เฝ้าห่วงแหน
คอยเป็นเสาหลัก เป็นบ้านพัก ยามเธอหมดแรง
คอยเป็นคนรู้ใจที่ไม่ใช่แฟน ..สุดแสนทรมาน.. ..สุดแสนทรมาน..แต่สุดท้ายในแววตา
สิ่งที่เธอให้มา...คือความรู้สึกเย็นชา..ตอบแทน
คอยปลอบโยนยามเธอเหงา
คอยเป็นเพื่อนยามเธอเศร้า เฝ้าห่วงแหน
คอยเป็นเสาหลัก เป็นบ้านพัก ยามเธอหมดแรง
วันอาทิตย์ที่ 11 มีนาคม พ.ศ. 2555
มาตอกย้ำให้ใจยิ่งเจ็บ
ทั้งๆที่อยากจะรั้งเธอไว้
ไม่อยากเป็นเมียน้อยใคร
เมื่อมีเริ่มต้น...ก็ต้องมีตอนจบ
วันพฤหัสบดีที่ 8 มีนาคม พ.ศ. 2555
สุดท้ายก็ได้รับรู้ว่า ...
ทำไมเธอช่างใจร้าย
วันพุธที่ 7 มีนาคม พ.ศ. 2555
ผู้หญิงคนนี้..รักเธอ
ฉันคือใครในใจเธอ
ฉันคือใครในใจเธอ
เฝ้าถามตัวเองเสมอ...เมื่อหวั่นไหว
ไม่รู้ว่าเธอเห็นฉันเป็นอะไร
ถึงได้มีฉันไว้แค่ระบายทุกข์ที่มี
ตอนที่เธอทุกข์ร้อนหัวใจ
ก็เอามาโยนให้ฉันคนนี้
แต่พอสุขใจก็ทิ้งฉันไปทุกที
ไม่มีแม้แต่เยื่อใย
ฉันคือใครในใจเธอ
อย่าให้ฉันเพ้อเหมือนคนบ้าใบ้
บอกมาเถอะเมื่อเธอก็รู้อยู่แก่ใจ
อย่าทรมานฉันต่อไปอีกเลย
ฉันเป็นเพื่อนหรือแค่คนรู้จัก
หรือว่ารักก็ให้เธอเฉลย
อย่าอ้ำอึ้ง...ต่อไปอีกเลย
อย่าทำเฉยเมย..ถ้าไม่รักจะได้ทำใจ
วันจันทร์ที่ 5 มีนาคม พ.ศ. 2555
ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง
เมื่อใครบางคนได้เดินจากไป
เมื่อใครบางคนได้เดินจากไป
แต่ก็ไม่ใช่ว่าอานาคตจะหมดไปด้วยไม่
แม้เขาไม่เหลือซึ่งความรักที่เขาเคยให้
ก็ยังเหลือไว้ ซึ่งความหวังที่เราควรมี........
เพียงต้องผ่านวันนี้ไปให้ได้
เพื่อพบอานาคตอันสดใส ของวันพรุ่งนี้
เราจะรั้งให้คนไร้ใจอยู่ก็ไม่ใช่สิ่งที่ดี
ต่อให้....ก้มลงกราบ.... รักนี้ ก็ไม่คืนกลับมา.......
อย่าซ้ำเติมตัวเองด้วยการร้องให้
เพราะน้ำตา ไม่ใช่ การต่อรอง...... ให้เขาหวนหา
ควรยิ้มเข้าไว้ หยุดเสียใจให้เขาเวทนา
เรามีค่า เกินกว่าที่คร่ำครวญ .....แค่หนึ่งคนที่จากไป
แต่ก็ไม่ใช่ว่าอานาคตจะหมดไปด้วยไม่
แม้เขาไม่เหลือซึ่งความรักที่เขาเคยให้
ก็ยังเหลือไว้ ซึ่งความหวังที่เราควรมี........
เพียงต้องผ่านวันนี้ไปให้ได้
เพื่อพบอานาคตอันสดใส ของวันพรุ่งนี้
เราจะรั้งให้คนไร้ใจอยู่ก็ไม่ใช่สิ่งที่ดี
ต่อให้....ก้มลงกราบ.... รักนี้ ก็ไม่คืนกลับมา.......
อย่าซ้ำเติมตัวเองด้วยการร้องให้
เพราะน้ำตา ไม่ใช่ การต่อรอง...... ให้เขาหวนหา
ควรยิ้มเข้าไว้ หยุดเสียใจให้เขาเวทนา
เรามีค่า เกินกว่าที่คร่ำครวญ .....แค่หนึ่งคนที่จากไป
แม้สุดท้าย ใจนี้
แม้สุดท้าย ใจนี้ จะต้องเจ็บ
ก็จะเก็บ ความทรงจำ นี้เอาไว้
แม้สุดท้าย วันนี้ ไม่เหลือใคร
แต่หัวใจ ยังมีเธอ เสมอมา
จะไม่ขอ ให้เธอ กลับมารัก
แค่มาทัก เวลา ที่เจอหน้า
แม้พบเจอ เธอจะมอง เพียงหางตา
ยังดีกว่า เธอหลบหน้า ไม่มาเจอ จะต้องเจ็บ
ก็จะเก็บ ความทรงจำ นี้เอาไว้
แม้สุดท้าย วันนี้ ไม่เหลือใคร
แต่หัวใจ ยังมีเธอ เสมอมา
จะไม่ขอ ให้เธอ กลับมารัก
แค่มาทัก เวลา ที่เจอหน้า
แม้พบเจอ เธอจะมอง เพียงหางตา
ยังดีกว่า เธอหลบหน้า ไม่มาเจอ
วันอาทิตย์ที่ 4 มีนาคม พ.ศ. 2555
"ค ว า ม รั ก ที่เรามีในวันนี้
สงสาร...หัวใจ
คงบอกไม่ได้ถึงส่วนลึก
ก็ไม่รู้จะบอกอะไรเธอได้
ความรู้สึกมากมายนั้นล้นปรี่
ค่าแห่งความชื่นชมและยินดี
มันมีมากเกินเก็บกัก - เกินหักใจ
คงบอกไม่ได้ถึงส่วนลึก
ว่ารู้สึกลึกลึกนั้นแค่ไหน
เพียงแต่รู้ว่าหมดหัวใจ
ลึกซึ้งเกินกว่าใคร ที่ผ่านมา
อย่าให้เอื้อนเอ่ย - อีกเลยนะ
เพราะเธออาจจะไม่สนใจ - ไม่เห็นค่า
แค่ทุกสิ่งที่ผ่านไปแล้วผ่านมา
คุณค่าและความหมายอาจไม่มี
ก็ขอเก็บเอาไว้ในใจ
ว่ารู้สึกมากมายอย่างไร - ถึงล้นปรี่
ขอแค่ได้บอกเธอไว้ - ในวันนี้
ว่ายินดีที่ได้รัก - รู้จักเธอ
วันศุกร์ที่ 2 มีนาคม พ.ศ. 2555
เธอเลือกเขาแล้วปล่อยมือฉัน
"ส่วนเกิน"
"ส่วนเกิน" คือสิ่งที่ใครๆไม่ต้องการ
มันช่างเกะกะน่ารำคาญใช่ไหม
แล้วยิ่งเป็นส่วนเกินของหัวใจ
มันจะยิ่งไร้ค่ามากมายจริงๆ
คำว่า เรา คือ "เขากับเธอ"
คนที่เพ้อเจ้อก็คือฉัน
ไม่มี ไม่เหลืออีกแล้วความผูกพัน
หมดซึ่งความสำคัญของฉันกับเธอ
รักเธอมากมายแต่ไร้ค่า
แค่หางตาที่เธอแลเหลียว
ทุ่มเททั้งใจ..สุดท้ายเจ็บช้ำคนเดียว
หัวใจเปล่าเปลี่ยว..ท่วมน้ำตา
ขอปล่อยวาง ในฐานะคนที่เจ็บ
วันพฤหัสบดีที่ 1 มีนาคม พ.ศ. 2555
รักเธอจน ไม่อาจรักใคร
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)