วันจันทร์ที่ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2554
คนสองคนกับล่มหนึ่งคัน
คนสองคนกับล่มหนึ่งคัน
ยืนหัวเราะด้วยกันในวันที่ฟ้าฝนโหดร้าย
จำได้หรือเปล่า..เราผ่านเรื่องทุกข์สุขกันมามากมาย
และทุกอย่างมันช่างมีความหมายในความรู้สึกฉัน
แม้วันนี้จะเหลือร่มหนึ่งคันกับคนหนึ่งคน
แต่ฉันยังพร้อมยืนกลางฝนไ ม่เคยไหวหวั่น
แค่เสียงปลายสายที่เทอบอกว่า'คิดถึง'กัน
มันก็อบอุ่นเหมือนแสงตะวันที่สร้างความเชื่อมั่นให้ฉันตลอดไป
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น