คำถามหนึ่งที่อยากถาม

คำถามหนึ่งที่อยากถาม แต่รู้ว่าถามไป คำตอบที่ได้ก็เหมือนตัวเองตอบ
ว่าเราจะรักกันนานแค่ไหน ตราบที่ยังรักกันอยู่ คำตอบก็คงรักให้นานที่สุด
ไม่มีทางรักคนอื่นอีก..



....แต่ความจริง เมื่อเวลาผ่านไป ความรักมักอ่อนแรง และถึงบทสุดท้ายคล้ายๆ กัน
คำถามและคำตอบในวันนี้ จึงเป็นคำตอบสุดท้ายไม่ได้ เมื่อสัจธรรมอย่างหนึ่งที่ต้องยอมรับ
คือเวลาเปลี่ยน ทุกอย่างเปลี่ยน ความรักจะเปลี่ยนตามหรือไม่ ไม่มีใครล่วงรู้..



....รู้แต่วันนี้ ควรมอบความรักให้แก่กัน ให้มากที่สุด เท่าที่จะมอบให้ได้
ทำทุกอย่างให้สุดหัวใจ..... ...เก็บคำถามว่า เราจะรักกันนานแค่ไหนไว้ข้างใน 
อย่าหวาดกลัวว่ารักจะจบ ถ้าทุกๆวันเราทำสิ่งดีๆ ให้แก่กัน 
เอื้ออาทร ใส่ใจดูแล และซื่อสัตย์
สิ่งเหล่านี้มีค่ากับความรักมากที่สุด...



รักกันนานแค่ไหน ไม่สำคัญเท่าวันนี้ เรารักกันสุดหัวใจหรือเปล่า 
เราถ่ายทอดความรักให้กันเต็มที่หรือยัง..

....อย่าเก็บสิ่งที่ดีที่สุดไว้รอวันข้างหน้า เมื่อเราต่างไม่รู้ว่า
วันข้างหน้าจะมาถึงหรือเปล่า และทางเดินแห่งรักจะยาวนานแค่ไหน...



อย่ามัวตั้งคำถามที่รู้คำตอบ แต่ควรตอบทุกคำถามที่หัวใจเรียกร้อง
และทำสิ่งที่หัวใจเรียกร้องเสียแต่วันนี้... ....เพราะสิ่งที่เราอยากถาม สิ่งที่เราอยากรู้ เรารู้อยู่แล้ว ด้วยเวลาที่ผ่านไป 
นั่นแหล่ะคือคำตอบสุดท้าย...