วันศุกร์ที่ 28 กันยายน พ.ศ. 2555

ความรักชั่วคราว

ความรัก ไม่ใช่ความรู้สึก แต่เป็นความมุ่งมั่นของ
เราที่จะทำดีต่อคนที่เรารักอย่างไม่สิ้นสุด 
โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน และกระทำต่อไปไม่ว่า
ผลตอบแทนจะเป็นเช่นไร
ความรักชั่วคราว เป็นเหมือนสายลมที่ผ่านมาแล้วผ่านไป
 แต่รักที่เต็มใจ เป็นเหมือนต้นไม้ใหญ่

วันพุธที่ 26 กันยายน พ.ศ. 2555

ไม่ต้องให้อะไรฉันก็ได้

ไม่ต้องให้อะไรฉันก็ได้
ถ้าเธอตั้งใจเพียงเพื่อตอบแทนน้ำใจของฉัน
ฉันรู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่าถ้าจะรอมัน
เพราะสิ่งที่ให้เธอนั้น
มันมีความหมายสำคัญมากกว่าจะคืนกันด้วยสิ่งของใด
ถ้าเธอไม่มีความรู้สึกอะไรจะให้กัน
ก็ไม่จำเป็นต้องสร้างสรรค์สิ่งใดให้
เพราะที่ทำไปทุกอย่างนี้ก็เพื่อให้เธอรู้สึกดีๆในหัวใจ
แม้ไม่มีสิ่งตอบแทนอะไร ก็ยังจะเต็มใจทำเพื่อเธอ

ให้เธอเป็นแค่ใคร



ให้เธอเป็นแค่ใคร…บนพื้นโลก
แต่คือสายลมเย็นที่พัดโบก ..ยามอ่อนล้า
ให้คนอื่นมองเธอ…ใจด้านชา
แต่สำหรับฉัน….เธอคือคนที่มีค่า…ของหัวใจ
ไม่ต้องมองฉัน เหนือคนอื่น
ไม่ต้องหยิบยื่น อะไรมาให้
แต่ขอเป็นคน…ที่นอกใจ
ที่ข้างใน….มีแต่เธอ
เพราะเธอ ไม่ใช่คนสำคัญ
แต่ทุกคืนวัน…เป็นของเธอเสมอ
เ ป็ น เ พี ย ง แ ค่ ใ ค ร ที่ ผ่ า น ม า เ จ อ
แต่ชีวิต เป็นของเธอ…ทุกลมหายใจ


ขอบคุณ

ขอบคุณ --- ที่เคย “รัก” กัน ทั้งๆที่แอบมีใครอีกคน ขอบคุณ --- ที่เคย “ดูแล” กัน ทั้งๆที่ไม่ใช่ฉันคนเดียว ขอบคุณ --- ที่เคย “เป็นห่วง” ทั้งๆที่อีกคน เธอก็เป็นห่วง ขอบคุณ --- ที่เคย “บอกคิดถึง” ทั้งๆที่อยู่กับใครอีกคน ขอบคุณ --- ที่เธอเดินจากไปอย่าง “เย็นชา” เพราะ เธอเลือกอีกคน ขอบคุณ --- ที่ทำให้เป็นคน “อย่างเต็มตัว” ทั้งๆที่ตอนคบกัน ฉันมี “เขา” มาตลอด
ขอบคุณ...ที่เคย"รักกัน" ทั้งๆที่ฉันมีแต่เทอ ขอบคุณ... ที่เคย "ดูแล "กัน ทั้งๆที่ฉันไม่มีใคร ขอบคุณ... ที่เคย"ห่วงใย "แล้วมีใครอีกคน ขอบคุณ.... ความ"คิดถึง"ที่ทำให้ฉันสับสน ขอบคุณ.... ที่เดิน" ออกไป"ทั้งที่ฉันยังอบจน และ ขอบคุณ ที่ทำให้ฉันเป็นคน เกิดมาเพื่อรักเทอ

วันอังคารที่ 25 กันยายน พ.ศ. 2555

เคยไหมหละ

เคยถามตัวเองบ้างไหม...ว่า ทำไมเราต้องมี "ความรัก"
เคยถามตัวเองบ้างไหม...ว่าทำไมเราต้องรักคนๆ หนึ่งมากกว่าตัวเอง
เคยถามตัวเองบ้างไหม...ว่าทำไมเราต้องคิดถึงเค้าก่อน คนอื่นเสมอ
เคยถามตัวเองบ้างไหม...ว่าทำไมเราต้องแคร์เค้ามากกว่ าทุกสิ่ง
เคยถามตัวเองบ้างไหม...ว่าทำไมเราต้องรอคอยเค้า
เคยถามตัวเองบ้างไหม...ว่าทำไมเราต้องเสียใจเพราะเค้ าไม่รัก
เคยถามตัวเองบ้างไหม...ว่าทำไมเราต้องเสียน้ำตาเพราะ เรื่องของเค้า
เคยถามตัวเองบ้างไหม...ว่าทำไมเราต้องยิ้มได้ถ้าเค้า มีความสุข


วันจันทร์ที่ 24 กันยายน พ.ศ. 2555

"เสียใจ...เสียน้ำตา


"ความรู้สึกดีๆ"ที่มีให้ บางครั้งเขาก้อคง"ไม่ได้คิดอะไร­"มีแต่เราที่"เจ็บ"
เพาะ"แอบคิดไปไกล"สุดท้ายต้องมา­นั่ง
"เสียใจ...เสียน้ำตา

วันอาทิตย์ที่ 23 กันยายน พ.ศ. 2555

เทอมีค่าที่สุดในโลก

ไม่ได้รักเทอ.....เพราะไม่อาจรักใคร
ไม่ได้รักเทอ...... เพราะความเหงาใจแค่นี้
ไม่ได้รักเทอ
เพื่อต่อเติมความฝันที่ใคร ๆ อาจมี
แต่รัก...ที่เทอมีค่าที่สุดในโลกนี้สำหรับหัวใจ

วันศุกร์ที่ 21 กันยายน พ.ศ. 2555

โปรดรับรู้ว่า

ถึงแม้...ไม่ได้อยู่ข้างกาย..
แต่ให้รู้ไว้..ฉันจะอยู่ในหัวใจเธอเสมอ...
และแม้...ไม่อาจได้พบเจอ
โปรดรับรู้ว่า...เธออยู่ในห้วใจฉัน..ทุกเวลา..

เราเศร้านะ

ก็รู้ว่ามีแฟนแล้ว และก็รู้ว่าเค้าเป็นที่หนึ่งใจเธอ
ไม่ต้องพูดให้ให้ยิน มาตอกย้ำจะได้ไหม
เพราะเรารู้สึกแป๊บแป๊บในใจทุกครั้งเมื่อเธอเอ่ย
เราก็เพียงแค่แอบมองและแอบชอบเธอก็เท่านั้น
มิอาจที่จะกล้าเข้าไปให้วุ่นวายจิตใจเธอ
เราเศร้านะ แต่ก็ไม่โทษเธอ เพราะเราผิดเองที่ชอบเธอ..
เพียงฝ่ายเดียว

ความรักมักจะมาพร้อมกับเหตุผลเสมอ
และความรักมักจะมาพร้อมกับความผิดหวังเสมอ
แต่ก็ไม่ผิดหวังเสมอไปเช่นกัน..
สู้สู้..

หากเธอถาม ว่าทำไม ฉันจึงรัก

หากเธอถาม ว่าทำไม ฉันจึงรัก
ตอบด้วยใจ ที่แน่นหนัก ถึงเหตุผล
โลกใบนี้ ก็มีเธอ แค่หนึ่งคน
ที่ฉันค้น ที่ฉันหา มาแสนนาน

คนที่เป็น ทุกทุกอย่าง ของชีวิต
เพื่อนคู่คิด และความฝัน อันแสนหวาน
คือคนที่ อยากอยู่ด้วย นานเท่านาน
วันดีร้าย อยากจะผ่าน ไปกับเธอ

นี่ก็คือ เหตุและผล ทั้งหมดนี้
ที่ทำให้ ฉันเฝ้ารัก เธอเสมอ
รักทั้งหมด ที่มีนั้น ฉันให้เธอ
หวังว่าเธอ จะเข้าใจ และให้คืน

วันพฤหัสบดีที่ 20 กันยายน พ.ศ. 2555

ห่างกันไม่กี่วัน

ห่างกันไม่กี่วัน
รู้ไหมว่าฉันคิดถึงเธอ
ยามนอนหลับฝันละเมอ
คิดแต่ว่าเธออยู่ข้างกาย
อยากให้เป็นจริงดั่งฝัน
ให้ทุก ๆ วันรักสมดังหมาย
จะรัก ๆ เธอมิคลาย
ตราบจนวันตายจากกัน


ไม่รู้จะเอ่ยว่าอะไร
ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร
ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม
ไม่รู้ว่าเป็นอะไรและทำไม
ใจจึงอยากจะบอกว่า คิดถึงเธอจัง

วันพุธที่ 19 กันยายน พ.ศ. 2555

ถึงเราจะไม่ใช่คนรักกัน…


จะเข้าใจไหมนะ เราเข้าใจเขานะ ที่เขาเคยบอกเราว่า เขาไม่อยากให้เรารอ…
รู้…ว่าเขามีคนข้างๆกายอยุ่แล้ว เราก็ยังขอรอเขาเรื่อยๆ ไม่ได้รอว่าเขาจะเลิกกัน
เพียงแต่รอ เป็นวันที่เขาเหงา และไม่มีใคร แม้จะถึงวันนั้น ถึงเขาไม่มา
ก็ไม่เป็นไร และหากจริง คงไม่ขอให้คบกัน เพราะกลัวเธอเหงาเท่านั้น
เพียงอยากอยู่ข้าง ๆ อยากให้รุ้ว่ายังมีใครที่”รัก”เขานะ
กลัวที่สุด คือเขาจะเหงา กลัวเขาเป็นทุกข์ เท่านั้นจริง ๆ
สมมติหากเขาเลิกกับแฟนเขาขึ้นมา มาคบเรา ไม่เอาไม่อยากยืนข้าง ๆ
เพราะจากความสงสารหรือความเหงาของเขา แต่จะยืนข้างๆเป็นคนที่ยิ้มให้เสมอ

เคยคิดนะของสูงที่เล่น คงเป็นเขา แต่มันไม่ใช่
เขาที่เราได้เริ่มรู้จัก เขาที่เราเห็น ก็เป็นเหมือนคนทั่ว ๆ ไป
แต่ที่ว่าของสูง…ของมีค่า..คงเป็นใจเขา…ที่ได้แต่มองเท่านั้น

ถึงวันนี้จะรออย่างคนเหงา…หรือแม้แต่เหงาจนร้องไห้
แต่หากได้รุ้ว่าวันไหน เขาทุกข์ เขาเศร้า
เราคงยิ่งเศร้ากว่า เพราะสิ่งที่อยากรักษา คือรอยยิ้มที่ยังดูมีความสุข
ของคนรัก….ถึงเราจะไม่ใช่คนรักกัน…

ได้ไหม ,, ถ้าเทอไม่รัก


ได้ไหม ,, ถ้าเทอไม่รัก ไม่มีใจ และ มีใครที่เทอรักแล้ว
 ช่วยปล่อยมือฉันไปสักที .... ได้ไหม ?!?!?!
ปล่อยมือฉันแล้วจากไปซะเทอ เข้าใจแล้วว่าเทอไม่รักกัน 
ก๊ยอมรับว่ามันคงถึงวัน ที่ชีวิตของฉัน.... "ไม่เหลือเทอ" (( ไม่เหลือใคร )

สำหรับความรักที่ผ่านไป


ดีใจที่วันนี้ 

อย่างน้อยก็มีคนดีๆคนนึงเดินผ่านเข้ามาในชีวิต
ไม่ใช่สิ...เราไปเดินผ่านชีวิตของเค้ามากกว่า

คิดไปแล้วคงไม่ต่างอะไรจากคนๆนึง ที่เดินเหงามาคนเดียว
จู่ๆก็เห็นบ้านอยู่หลังนึง ... อืม..สวยดีนะ ท่าทางเจ้าของบ้านจะใจดี

..ก็เลยลองเข้าไปเคาะๆดู
เจ้าของบ้านเค้าก็ออกมาเปิดประตูต้อนรับ
พาเข้าไปในบ้าน หาน้ำมาให้ดื่มแก้กระหาย
พาไปนั่งพักบนเก้าอี้อุ่นๆ

หาข้าวมาให้กิน
เปิดหนังสนุกๆให้ดู
เปิดแอร์ให้รู้สึกเย็นๆหลังจากที่เหนื่อยและร้อนกับแดด

ที่โดนมันเผามาตลอดตอนเดินอยู่ข้างนอกคนเดียว
อ่านหนังสือให้ฟังและนั่งอยู่เป็นเพื่อน
เลยรู้สึกว่า... บ้านหลังนี้อบอุ่นจัง เจ้าของใจดีเนอะ...
..ขออยู่ด้วยคนได้มั๊ยล่ะ


แต่เอาเข้าจริงๆ เจ้าของบ้าน..เค้าก็มีคนอยู่ด้วยแล้ว
ห้องนอนในบ้าน ไม่มีเหลือให้ใครเข้ามาอยู่แล้วในวันนี้
ทำได้อย่างดีที่สุด คือแวะมาเยี่ยมกันบ้าง เวลาที่เหงาๆไม่มีใครเท่านั้นเอง

ก็เลยต้องยอมรับ
ลุกขึ้นจากเก้าอี้อุ่นๆตัวนั้น
ปิดแอร์ให้เค้า แล้วก็ปิดหนังสนุกๆเรื่องนั้น

ทั้งที่ในใจอยากอยู่ต่อเพื่อดูตอนจบของเรื่องใจจะขาด
ขอบอกขอบใจในความมีน้ำใจของเค้าที่ทำให้เรารู้สึกดีขึ้นได้ขนาดนี้


ยิ้ม .. ยอมรับ

...แล้วก็เดินจากไป
โดยหวังไว้ว่า ในวันนึง
คงมีโอกาสได้เดินผ่านบ้านซักหลัง
ที่เจ้าของบ้านเค้าจะใจดีพอ
ที่จะรับเราเข้าไปอยู่ด้วย
จนจะได้ดูตอนจบของหนังซักเรื่องนึง
ก็เท่านั้นเอง

สำหรับความรักที่ผ่านไป 

วันอังคารที่ 18 กันยายน พ.ศ. 2555

"เธอเป็นคนดีมากนะ.."

"เธอเป็นคนดีมากนะ.."
คำนี้ฉันควรจะได้ยินด้วยใหม
เมื่อคนแสนดี...กลับไม่ใช่คนที่เธอคิดมีใจ
ความดีเอาชนะทุกสิ่งได้ คงยกเว้นใช่ไหมกับใจบางคน

"คนแสนดี" คำนี้ดีเกินไปหรือเปล่า
ถึงได้ทำให้รักเรา จบลงอย่างไร้เหตุผล
ถ้าการได้เป็นคนแสนดี แต่ไม่เคยมีใครสักคน
ฉันก็ขอลองเป็นคนเลวสักหน เผื่อจะชนะคนไม่มีหัวใจ

ไม่ใช่คนเลวในสันดาน
แต่เพราะความทรมาน มันทำให้ฉันหวั่นไหว
อยู่โดยไม่มีเธอ...ฉันก็ไม่รู้ว่าจะเป็นคนดีไปเพื่ออะไร
ฆ่าฉันให้ตายตรงนี้เลยได้ไหม...
ไม่อยากอยู่ต่อไปเหมือนที่เป็น

จะไม่ลืมเพื่อนคนนี้ชั่วชีวิต

เพื่อนช่วยเพื่อนตลอดไปได้เสมอ
เพื่อนจะเผลอเพื่อนจะพลาดซักแค่ไหน
ความเป็นมิตรยังติดอยู่คู่แรงใจ
ให้ก้าวไปในสิ่งที่ต้องการ
เพื่อนจะทุกข์เสียน้ำตาและร้องไห้
ความห่วงใยที่มีนั้นยังคอยสาน
ประกอบใจของเพื่อนนี้ที่ร้าวราน
พาพ้นผ่านความทุกข์ช้ำที่ค้ำใจ
แม้เวลาเนิ่นนานผ่านจากนี้
แต่สิ่งดีจะยังอยู่ไม่หวั่นไหว
ถึงเวลาจะผ่านนานเท่าไร
แต่จิตใจมีเพื่อนตลอดมา
จะไม่ลืมเพื่อนคนนี้ชั่วชีวิต
อยู่เป็นมิตรคอยดูแลและรักษา
ให้ความรักคงอยู่ตลอดเวลา
มิตรภาพจะล้ำค่าตลอดไป

วันอาทิตย์ที่ 16 กันยายน พ.ศ. 2555

ไม่น่าเชื่อเลย

ไม่น่าเชื่อเลยนะว่าเวลาเล็กน้อยที่ผ่านมา..จะทำให้รักเธอได้ขนาดนี้
แม้ความผูกพันอาจไม่มากเท่าใครที่เขามี
แต่ยืนยันจากความรู้สึกข้างในนี้..ว่ารักเธอกว่าใคร

วันศุกร์ที่ 14 กันยายน พ.ศ. 2555

.ฉันไม่เคยคิดจะลืมคุณ...

ฉันไม่เคยคิดจะลืมคุณ...
ถึงแม้ว่าการจดจำคุณไว้..จะนำมาซึ่งความเจ็บปวดในบางครั้ง
ฉันยังชื่นชมและศรัทธาคุณเสมอ...
เหมือนวันแรกฉันได้พบคุณ..และรักคุณในเวลาต่อมา
ฉันเคารพการตัดสินใจของคุณ...
ถึงแม้ว่ามันจะทำให้ฉันเจ็บปวดปางตาย..จนถึงวันนี้
**
ฉันเข้าใจที่คุณเลือก...
ที่จะตัดฉัน..ออกไปจากทางเดินของชีวิต
ฉันไม่ปฏิเสธ..ว่าฉันเสียใจ..ฉันเจ็บปวด..
ฉันกลืนน้ำตาแทนน้ำ..ฉันร้องไห้คิดถึงคุณทุกวัน
โหยหา..และยังรอคอยคุณอยู่เสมอ...
**
ถ้าฉันสามารถทำให้วันเวลาย้อนกลับไปได้..
ฉันก็จะยังยืนยัน...ว่าฉันจะเลือกรักคุณเหมือนเดิม
สิ่งเดียวเท่านั้น..ที่ฉันอยากแก้ไข
คือการดูแล..รักษาหัวใจของคุณให้ดีกว่านี้
เพื่อไม่ให้คุณ...บอกลาและเดินจากฉันไป...
ถึงแม้ว่าการจดจำคุณไว้..จะนำมาซึ่งความเจ็บปวดในบางครั้ง
ฉันยังชื่นชมและศรัทธาคุณเสมอ...
เหมือนวันแรกฉันได้พบคุณ..และรักคุณในเวลาต่อมา
ฉันเคารพการตัดสินใจของคุณ...
ถึงแม้ว่ามันจะทำให้ฉันเจ็บปวดปางตาย..จนถึงวันนี้
**
ฉันเข้าใจที่คุณเลือก...
ที่จะตัดฉัน..ออกไปจากทางเดินของชีวิต
ฉันไม่ปฏิเสธ..ว่าฉันเสียใจ..ฉันเจ็บปวด..
ฉันกลืนน้ำตาแทนน้ำ..ฉันร้องไห้คิดถึงคุณทุกวัน
โหยหา..และยังรอคอยคุณอยู่เสมอ...
**
ถ้าฉันสามารถทำให้วันเวลาย้อนกลับไปได้..
ฉันก็จะยังยืนยัน...ว่าฉันจะเลือกรักคุณเหมือนเดิม
สิ่งเดียวเท่านั้น..ที่ฉันอยากแก้ไข
คือการดูแล..รักษาหัวใจของคุณให้ดีกว่านี้
เพื่อไม่ให้คุณ...บอกลาและเดินจากฉันไป...

ทุกวันนี้มีค่ากับเธอไหม

ทุกวันนี้มีค่ากับเธอไหม
ฉันเป็นใครฐานะไหนแค่อยากรู้
ไม่อยากนั่งถอนใจอย่างหดหู่
ไม่รู้ตัวว่าเป็นใคร...ในสายตา
แค่บอกมาว่าเป็นใครก็แค่นั้น
คนสำคัญหรือคนไกลไม่มีค่า
อยู่อย่างคนเลื่อนลอยไร้เวลา
อย่าดีกว่าโปรดบอกมาพร้อมเข้าใจ

ฉันทำทุกอย่างเพื่อเธอได้

ฉันทำทุกอย่างเพื่อเธอได้
ขณะที่เธอไม่เคยทำอะไรเพื่อฉัน
ขอเถอะคนดี...ขอวันนี้สักวัน
สองอย่างที่ขอให้ทำเพื่อฉัน
คืนชีวิตมาให้กัน...แล้วจากไป

รู้แค่ใจวันนี้ มีเพียงเธอ.

ฉันไม่มีความรักอันยิ่งใหญ่
มีก็แต่ความจริงใจให้เสมอ
รักของฉันไร้ซึ่งสิ่งปรนเปรอ
มีให้เธอแค่นี้ ตรงที่ใจ
ฉันไม่อาจตามใจได้ทุกอย่าง
แต่จะอยู่เคียงข้างวันอ่อนไหว
ฉันไม่รู้พรุ่งนี้เป็นอย่างไร
รู้แค่ใจวันนี้ มีเพียงเธอ.............

เป็นช่องสุดท้ายของฉันก็พอ

จะรักฉันหรือไม่ก็ช่าง
จะรักบ้างไม่รักบ้างฉันไม่สน
จะทำอะไรกับใครสักกี่คน
จำเป็นหรอ...ต้องเดือดร้อน...ทุรนทุราย

ไม่สนหรอกไม่ว่าอะไร
สำคัญที่หัวใจ...ที่เธอแบ่งไว้หลากหลาย
มีฉันบ้างไหมในจำนวนช่องที่มากมาย
ขอสักช่องที่ปิดตาย...เป็นช่องสุดท้ายของฉันก็พอ

หากว่าเธอยอมเปิด..ใจสักนิด

ตีดัมมี้.. ที่ว่ายาก
ยังไม่มากเท่าเข้าไป.. หัวใจเธอ
ปล่อยให้ฉันคิดถึง.. สุดจะเพ้อ
เพราะว่าเธอยังไม่ยอม.. จะเปิดทาง

หากว่าเธอยอมเปิด..ใจสักนิด
อย่าไปคิดยึดติด..ที่เคยเจอ
ฉันคนนี้แม้ไม่ได้..ดีเลิศเธอ
แต่เพื่อเธอฉันยอมทำ..ไม่หวั่นเกรง

เมื่อทุกคนมีทางเลือกที่จะรัก

เมื่อทุกคนมีทางเลือกที่จะรัก
ให้จมปรักอยู่กับฉันคงไม่ไหว
มีทางเลือกที่ดีก็เดินจากไป
ไม่เหลือใครแต่ก็ไม่เคยเกลียดเธอ

ชีวิตนี้จะจดจำจนวันตาย

หากไม่รักก็ขอบอกความจริงเถิด
ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้นในพรุ่งนี้
ขอแค่ฉันยังมีในเสี้ยวนาที
ชีวิตนี้จะจดจำจนวันตาย

วันพฤหัสบดีที่ 13 กันยายน พ.ศ. 2555

โปรดรับรู้ว่า

ถึงแม้...ไม่ได้อยู่ข้างกาย..
แต่ให้รู้ไว้..ฉันจะอยู่ในหัวใจเธอเสมอ...
และแม้...ไม่อาจได้พบเจอ
โปรดรับรู้ว่า...เธออยู่ในห้วใจฉัน..ทุกเวลา..

โปรดรับรู้ว่า

ถึงแม้...ไม่ได้อยู่ข้างกาย..
แต่ให้รู้ไว้..ฉันจะอยู่ในหัวใจเธอเสมอ...
และแม้...ไม่อาจได้พบเจอ
โปรดรับรู้ว่า...เธออยู่ในห้วใจฉัน..ทุกเวลา..

น้ำตาที่ไหล จะทำให้เธอรู้บ้างไหม

ทำได้แต่เพียงยิ้มให้ เวลาเธอมองมา
ทั้งที่ฉันอยากเดินเข้าไปหาเวลาที่คิดถึง
แต่รู้หรือเปล่า...ว่าฉันเป็นได้แค่คนที่เธอไม่รักคนนึง
ทั้งที่อยากจะลึกซึ้ง มากกว่าคำว่าเพื่อนกัน

เป็นคนที่อยู่เคียงข้าง ที่ยืนอยู่นอกหัวใจ
น้ำตาที่ไหล จะทำให้เธอรู้บ้างไหมว่าหัวใจฉันไหวสั่น
เมื่อเธอไม่เคยมองดู...เหมือนที่ฉันไม่เคยบอกว่าผูกพัน
ความรู้สึกจึงถูกปิดกั้น...เพราะหัวใจดวงนั้นของเธอมันถูกปิดตาย

เมื่อไหร่ฉันจะหายเหงา
จากการที่ลืมวันเก่าๆ ของเราไม่เคยได้
เมื่อไหร่จะเลิกมีน้ำตา...ที่ต้องปวดปร่าเพราะคิดถึงใคร
หรือว่าวันนั้นจะมีได้...จะต้องเป็นวันที่ลมหายใจฉันไม่มี

มันเกิดอะไรขึ้นกับรักของเรา

มันเกิดอะไรขึ้นกับรักของเรา
ผู้ชายคนเดิมที่เคยบอกว่ารักฉันนั้นเค้าอยู่ที่ไหน
วันนี้ฉันเห็นเพียงคนๆหนึ่งเปลี่ยนแปลงไป
ไม่เลย...ไม่..ฉันไม่รู้จักเธอ
คนๆนั้นที่เคยเดินจูงมือฉัน
เธอเอาตัวตนของคนนั้นไปไว้ที่ไหน
ผู้ชายคนหนี่งที่พร่ำบอกรักฉันอยู่เรื่อยไป
วันนี้เค้าอยู่ไหนช่วยบอกที
รึ......เธอมีคนใหม่...
จึงเปลี่ยนไปไม่เหมือนเก่า
รึ...ฉันคิดมากไปเองกับเรื่องของเรา
แต่ความจริงคือวันนี้.....เธอไม่เหมือนเก่า
ไม่ใช่คนๆเดิมที่เคยบอกว่ารักกัน

แอบรักคัยที่เขาไม่รักเรา

เป็นอีกวันที่ได้พบเขา
แต่ก้อเปนเพียงเงาให้เขาเหน
ได้แอบมองในมุมที่เขาเปน
แค่ได้เหนเท่านั้นก้อสุขใจ
ถ้าบอกไปก้อกลัวเขาจะรู้
เลยทำได้แค่แอบดูอย่างหวั่นไหว
นั้นก้เพราะความจำเปนของหัวใจ
แอบรักคัยที่เขาไม่รักเรา

เธอจะรู้บ้างรึป่าว

เธอจะรู้บ้างรึป่าว
ว่าใครเขา..รักเธออยู่ตรงนี้
มีแต่เธอ ในทุกๆนาที
ก็ฉันคนนี้ นี่ไง..ที่รักเธอ♥

บอกลาฉันอย่าหวั่นไหว

บอกลาฉันอย่าหวั่นไหว
เธอมาเพื่อตัดใจอย่าสงสาร
รีบพูดแล้วรีบไปเพราะคนฟังทรมาน
บอกมาด้วยว่านานแล้วแสนนานที่หลอกกัน
ทุกคำย้ำให้เจ็บให้บาดลึก
ทุกความรู้สึดไม่ต้องนึกที่เคยสงสาร
มองข้ามไปแม้ฉันจะเจ็บก็ตาม
ยิ่งอยู่ยิ่งร้าวราน
โปรดมองข้ามคนที่เธอไม่ตองการได้ใจ

มาทีหลังก็ใช่ว่า..ไม่มีหัวใจ

ไม่ได้อยากเป็นคน...มาทีหลัง
อยากจะตะโกน ดัง-ดัง ..ฉันเลือกไม่ได้
มาทีหลังก้ใช่ว่า..ไม่มีหัวใจ
หากเลือกได้จะเป็นคนแรก....และคนสุดท้าย
----------ของเธอ-----------

เค้าคือคนที่สำคัญ

ก็รู้ เค้าคือคนที่สำคัญ ก็รู้ฉันมันเป็นคนแค่สำรอง
ก็รู้ไม่มีสิทธิ์ แต่ก็เผลอคิดทุกที ว่าเธอยินดี จะมีใจ
แต่…รอเท่าไหร่ ๆ เธอก็ไม่มีใจ จะให้ฉันเป็นที่หนึ่งสักที
เฮ้อ… เรื่องเศร้า ๆ ของคนมาทีหลังก็เป็นแบบนี้แหละ
เอ้า… ใครเคยมีความรู้สึกแบบนี้เหมือนฉันบ้างไหม?