"คนที่ไม่รู้จักกัน??

สิ่งที่ดีที่สุดคือการเป็นแฟน แต่ที่ทรมานที่สุดคือกลายเป็นคนที่ไม่รู้จักกัน
ช่วงที่ดีที่สุด......"ของความรัก" คือช่วงที่ ไม่ใช่แฟน "แต่กำลัง "จะเป็นแฟน"
ช่วงที่ ทรมานที่สุด --> คือช่วงที่เป็นแฟน >> "แต่กำลังจะ "กลายเป็น >"คนที่ไม่รู้จักกัน??

'' ก็เท่านั้น"

"ความรัก"ไม่ได้ทำให้ --> คนๆหนึ่งโง่"
อย่างที่ใครๆ --> ว่ากันแต่....."ค ว า ม รั ก '' ก็แค่ ?
เข้ามาทำให้คนๆหนึ่ง ....."เรียนรู้กับ" คำว่ายอ ม '' ก็เท่านั้น"

ขอกลับมา "เถอะนะหัวใจ ?

รักคนมีเจ้าของ -->ได้แต่มอง "ดูเวลา"
รักคนไร่ค่า --> เปลืองเวลา > "และเปลืองใจ !!
รักคน > หลายใจ...สิ่งที่ได้ >> "คือน้ำตา"
หากรักแล้ว >> เสียเวลา.. ขอกลับมา "เถอะนะหัวใจ ?

รักนั้น" เคยเป็นของเรา ?

แม้ว่าเราจะไปด้วยกันไม่ได้ แต่ฉันจะจำว่ารักนั้นเคยเป็นของเรา
อย่างน้อย...เราก็เคย "ได้ใช้วันเวลา"
อย่างน้อย --> "นาฬิกาหัวใจ "เคยตรงกัน
สุดท้ายแม้ว่า >> เราไม่ได้ "ไปด้วยกัน !!
แต่จะจำไว้....." ว่ารักนั้น" เคยเป็นของเรา ?

ฉันไม่ใช่

ฉันไม่ใช่ ทั้งหมด ของชีวิตเทอ

ไม่ใช่คน ในฝัน ที่เทอตามหา

และไม่ใช่ ความสุข ทุกเวลา

ไม่ใช่ฟ้า สวยงาม ยามเทอมอง

 ฉันไม่ใช่ ทุกสิ่ง ของชีวิตเทอ

ฉันเป็นแค่เพียง ยาพิษ ให้จิตหมอง

ฉันไม่ใช่ มือที่เทอจับ ประคับประคอง

ฉันไม่ใช่ของ ที่เทอนั้นต้องการ

เมื่ออกหัก ไม่เข้าใจ

...ฉันไม่เคย รู้สึกผิด ตอนคิดรัก

เมื่ออกหัก ไม่เข้าใจ ในเหตุผล

เมื่อรักร้าง มีแต่เศร้า เหงากังวล

ทำไมคน ที่ว่าใช่ ไม่เป็นเรา

เมื่อรักเธอ ทุ่มหัวใจ ให้ทั้งหมด

ไม่มีลด มีแต่เพิ่ม เติมไฟเผา

คิดว่าเธอ จะฟูมฟัก รักของเรา

มีแต่เศร้า ไร้ซึ่งสุข ทุกข์จาบัลย์

ไม่เข้าใจ ในรักนี้ ที่ทุ่มให้

ส่วนลึกใจ เธอเล่า เฝ้าไฝ่ฝัน

เธอแอบซ่อน หัวใจ ของใครกัน

รักของฉัน มันไร้ค่า ช่างน่าอาย..

เมื่อหัวใจไม่มีก็จงเอ่ยลา

เมื่อหัวใจไม่มีก็จงเอ่ยลา
คนเราย่อมเลือกสิ่งที่ดีกว่า . . . ไปเถอะนะ . . . ไปหาชีวิตใหม่
ฉันไม่อาจกักขัง และนั่งมองสายตาที่สิ้นหวังอย่างไม่รู้สึกอะไร
ปล่อยเธอ . . . แม้จะเจ็บเจียนตาย
แต่หากทำให้เธอยิ้มได้ . . . ฉันจะทำ



ถามห้าคำ . . . ตอบมาหนึ่งคำ
นั่งดูหนังขำขำ . . . แต่หันไปเห็นเธอร้องไห้
ทานข้าวได้น้อย . . . ต้องคอยทักบ่อยบ่อยว่าเป็นอะไร
ทุกคืนที่นอนหลับใหล . . .
เหมือนได้ยินเธอพูดถึงใคร...ที่ไม่ใช่ฉันนั่งเอง



มือที่จูงกัน . . . ไม่มีความรู้สึกอบอุ่น
สายตาที่เคยหวานละมุน . . . วันนี้เฉยชาดูไม่คุ้นเหมือนวันนั้นหมดใจแล้วใช่ไหม? . . . แค่เธอบอกกัน
อย่าทนอยู่ โดยที่ไม่รักฉัน . . .
บอกลาเถอะ . . . แค่สั้นสั้น . . . แล้วฉันจะไป

ขอโทษที่ให้คอยมาแสนนาน

ฉันจะเก็บความเป็นเราไม่ให้ไปไหน

เมื่อเธอพร้อมฉันก็พร้อมที่จะก้าวเดินไป

เรื่องที่คงค้างในหัวใจ. . .ก็ช่างมัน

แค่ไม่อยากเหลือเศษเสี้ยวความรู้สึก

ที่ติดอยู่ลึกลึกในส่วนใจส่วนนั้น

อยากใช้คำว่าเราโดยไม่เหลือเงาของวานวัน

อยากเก็บทุกความผูกพัน. .เพื่อใช้มันกับเธอ

ขอโทษที่ให้คอยมาแสนนาน

และขอบคุณทุกเวลาที่พ้นผ่านยังมีกันเสมอ

นับจากนาทีนี้. . .ทุกวินาทีที่จะเจอ

ฉันจะรักเพียงเธอ. .รักเธอตลอดไป. . .

ฉันไม่รู้ . . คุณกำลังคิดถึงใครอยู่

เวลาที่คุณมองฟ้า ~ หาดาว
แววตาคู่นั้นปวดร้าว . .. อ่อนไหว
ฉันไม่รู้ . . คุณกำลังคิดถึงใครอยู่ ~ ถึงร้าวใจ
ทุกครั้งที่แววตาคู่นั้นสั่นไหว . . . ความสดใสของหัวใจฉันก็หมดลง
. . . .
เหมือนว่า . . ฉันถูกพันธนาการความรู้สึกเอาไว้กับคุณ
เฝ้ารอเพดานฟ้าช่วงที่มีเงาความมืดมา . . หนุนส่ง
อยากช่วยมองหาดาว . . อยากเห็นรอยยิ้มพราว ~ ฉันได้แต่ปลง
เพราะคุณไม่เปิดใจพูดกับฉันตามตรง . . สักที
. . . .
ในความรักเล็ก ~ เล็ก ที่ฉันเก็บซ่อนไว้ลึก ~ ลึก
คุณคงไม่ทันนึก . .. ว่ามีคนตั้งใจมานั่งเหงาเป็นเพื่อนที่นี่
ความสุขของฉันเล็กน้อยเท่าดาวดวงริบหรี่
กำลังกะพริบว่าน้อยใจจังเลยคนดี . . เห็นไหม?

จ ะ ข อ ม อ บ มั น ไ ว้ . . . ใ น ใ จ คุ ณ

 
ฉันอยู่ตรงนี้...กับความรักใสใส
อย่าห่วงเลยนะ...ฉันไม่เป็นอะไร
ก็แค่เสียใจ....เพียงเพราะใครบางคน

อ ย า ก ใ ห้ โ ล ก นี้ . . ไ ม่ มี แ ส ง จ า ก ด ว ง จั น ท ร์
จะได้ไม่ต้องเหลียวหามัน...ให้ใจหม่น
อยากให้ฟ้าไม่มีดาว...จะได้ลืมเรื่องราวที่ทุกข์ทน
อยากให้ความสับสน...จางหายไปสักที

ฉั น ผิ ดเ อ ง . . ที่ ไ ด้ แ ต่ ม อ ง มั น
ไม่เคยใส่ใจคนที่ห่วงฉัน..อย่างเธอคนนี้
ฉันขอโทษ...อย่าโกรธเลยนะคนดี
ความคิดถึงที่ฉันมี...นับแต่นี้จะไม่แบ่งปันใคร

จ ะ ข อ ม อ บ มั น ไ ว้ . . . ใ น ใ จ คุ ณ
พร้อมรักกลิ่นอวลละมุน...ที่ส่งให้
จะเป็นคนดูแล...ยามใครเขารังแกให้น้อยใจ
จะแบ่งปันหัวไหล่...ให้เธอใช้เช็ดน้ำตา

ม า นั่ ง ข้ า ง ๆ กั น แ ล้ ว จั บ มื อ ฉั น น ะ ค น ดี
นับตั้งแต่วันนี้...จะไม่แล้วที่มองหา
ต่อให้ดาวร้อยพัน..หรือดวงจันทร์บนฟากฟ้า
ก็จะไม่มีค่า...เท่าหนึ่งความห่วงหาจากสองตา . ข อ ง เ ธ อ . .

กว่าจะถึงวันนั้นที่รอคอย

กว่าจะถึงวันนั้นที่รอคอย
หัวใจฉันคงเหงาหงอย . .. หรือเธอไม่คิดสงสาร
คนที่คิดถึงเธอ ~ คนที่ต้องเจอความร้าวราน
รอคอยให้เธอรักมานานแล้วคนดี
ฉันพร้อมดูแลเธอไปทั้งชีวิต
แค่ขอเศษความรักจากเธอสักนิด . .. ไม่ได้หรือแบบนี้
ทำไมต้องปล่อยให้รอจนกว่าเธอหายดี
ถ้าเขาเดินกลับมาในชีวิตของเธอตอนนี้ . .
ตอบมาสักคำซี . .. แล้วฉันจะอยู่ในฐานะอะไร~*

  

ขอเวลาให้หัวใจ

ฉันมองเห็นทุกความรู้สึก

ที่ซ่อนอยู่ลึกลึก. .จนเธอหวั่นไหว

เมื่อคราบความเหงามันยังรบเร้าในหัวใจ

ฉันจึงยังมิอาจก้าวต่อไปได้. .พร้อมพร้อมเธอ

ขอเวลาให้หัวใจลบเรื่องเก่าเก่า

จนกว่าคนเศร้าเศร้าหายพร่ำเพ้อ

เราจะก้าวไปด้วยกัน. .ท่ามทุกความฝันที่พล่าเบลอ

ขอแค่ให้คนเหงาละเมอลบเรื่องราวที่เคยเจอจนหมดไป

ฉันจะใช้ทั้งชีวิตที่เหลืออยู่

จับมือเคียงคู่เธอโดยไม่หวั่นไหว

อยากมอบทั้งชีวิตที่ไร้รอยสะกิดของหัวใจ

ขอเพียงเธอมอบโอกาสให้. .ฉันจะมอบรักไว้ตลอดกาล

รู้ ไ ห ม ว่ า แ ก ล้ ง ทำ

ฉั น ไ ม่ อ ย า ก เ ป็ น . . . ค น อ่ อ น แ อ . . .

แ ต่ ... ค ว า ม จ ริ ง ...

ที่ รั บ รู้ ว่ า เ ธ อ ไ ม่ แ ค ร์

. . . บ อ ก เ ล ย รั บ ไ ม่ ไ ห ว
ที่ ทำ เ ข้ ม แ ข็ ง

- - ค ว า ม จ ริ ง มั น ป ว ด ใ จ - -
ที่ เ ธ อ เ ห็ น ว่ า ยิ้ ม ไ ด้ . . .

+ + รู้ ไ ห ม ว่ า แ ก ล้ ง ทำ + + 

ไม่ รู้ ว่ า

ไม่ รู้ ว่ า มี -- เ ว ล า --

ที่ เ ห ลื อ นา น ซั ก เ ท่ า ไ ร ??

จะ พ อ ไ ด้ ใ ก ล้ ชิ ด "เ ธ อ"

... อี ก น า น ไ ห ม ??

ฟ้ า มั น ค ง เ ป ลี่ ย น สี

ห า ก ไ ม่ มี เ ธ อ ต่ อ ไ ป...

นี่หรือคือ สัญญา ...?

นี่หรือคือ สัญญา ...? 


ไหนว่าจะ อยู่เคียง เพียงคำกล่าว
ทุกเรื่องราว แค่หลอก บอกให้ฝัน
คิดว่าจะ ยืนยง ตรงคืนวัน
พอไม่นาน โศกศัลย์ หวั่นทุกที

ไหนว่าจะ เป็นเพื่อน เตือนยามท้อ
คงเฝ้ารอ โดดเดี่ยว เทียวหลีกหนี
เฝ้าจดจำ สิ่งปัน อันเคยมี
เหลือเพียงนี้ ภาพลวง ว่าห่วงเธอ

ประโยคสุดท้าย

วันก่อน ได้อ่านการ์ตูนสั้นเรื่องหนึ่ง
ประโยคสุดท้ายในการ์ตูนบอกไว้ว่า
" ความผูกพันระหว่างเราสองคน ไม่ว่าผลมันจะออกมาเป็นยังไง 
มันก็คงมีความหมายมากพอ สำหรับเรา " .....
(ใช่สินะ)

สิ่งที่เรา - ควบคุมได้ ... คือ 'หัวใจของเรา'
สิ่งที่เรา - รับรู้ได้ ... คือ 'หัวใจของเรา'
แค่วันนี้ เรารู้ว่าหัวใจเรา ' รัก ' ใครก็พอ
สิ่งที่อยู่นอกเหนือจากนี้ ...'ช่างมันเถอะ'

เคยรู้สึกบ้างไหม

เคยรู้สึกบ้างไหม

วันที่ใจเหงานักหนา

เดินตามกาลเวลา

ไม่รู้ว่า...ทางไหนดี

สิ่งที่ต้องเผชิญ

เจ็บเหลือเกินในตอนนี้

เจอรักไม่คงที่

ชํ้าชีวี...สุดทานทน

ใจนะใจ

บอกว่าไม่รักดีกว่าไหมคนดี
รู้ตัวดีว่าฉันควรยืนตรงไหน
ในเมื่อเธอไม่รักไม่ใส่ใจ
จะพูดมากอีกทำไมให้เสียเวลา


ฉันมันไม่ดีพอก็เข้าใจ
ยิ่งเดินยิ่งไกลยิ่งไม่น่าค้นหา
ฉันอาจเป็นแค่เศษฝุ่นที่บังตา
แม้อยู่ต่อหน้า...เธอก็ไม่เคยมองเห็นเลย

ฉันอยู่ตรงนี้ ฉันเจ็บเพียงไหน

ฉันอยู่ตรงนี้ เธอได้ยินไหม
คนที่เธอเคย ทำให้เขารู้จักรัก
ฉันอยู่ตรงนี้ เห็นอยู่บ้างไหม
คนที่เธอเคยทอดทิ้งเขาไปให้ช้ำเดียวดาย

เมื่อวันเวลาผ่านเลย หัวใจคนจะเปลี่ยนไป
แต่เธอรู้บ้างไหม ทำไมฉันมีแต่เธอ

เพราะยังรักถึงยังรอ เพราะยังเจ็บถึงยังรอ
ใจยังเฝ้าแต่ขอ ให้เธอย้อนคืนมา
หัวใจแสนทรมาน ต้องการให้เธอมาเช็ดน้ำตา
อยู่กับฉันเพื่อทดแทนวันเวลา อย่าพรากกันอีกเลย

ฉันอยู่ตรงนี้ ฉันเจ็บเพียงไหน
รู้สึกอย่างไร ที่เห็นฉันเป็นแบบนี้
ฉันอยู่ตรงนี้ หนาวเหน็บแค่ไหน
ถ้าหากเธอรู้ จะทิ้งฉันไปอีกไหมคนดี

เมื่อวันเวลาผ่านเลย หัวใจคนจะเปลี่ยนไป
แต่เธอรู้บ้างไหม ทำไมฉันมีแต่เธอ

เพราะยังรักถึงยังรอ เพราะยังเจ็บถึงยังรอ
ใจยังเฝ้าแต่ขอ ให้เธอย้อนคืนมา
หัวใจแสนทรมาน ต้องการให้เธอมาเช็ดน้ำตา
อยู่กับฉันเพื่อทดแทนวันเวลา อย่าพรากกันอีกเลย

เพราะยังรักถึงยังรอ เพราะยังเจ็บถึงยังรอ
ใจยังเฝ้าแต่ขอ ให้เธอย้อนคืนมา
หัวใจแสนทรมาน ต้องการให้เธอมาเช็ดน้ำตา
อยู่กับฉัน เพื่อทดแทนวันเวลา อย่าพรากกันอีกเลย

ย้ำกับใจไว้ว่าอย่าเผลอจิต

ย้ำกับใจไว้ว่าอย่าเผลอจิต
ไม่มีสิทธิ์ชิดใกล้ให้ใจเผลอ
เพราะต่างคนหนทางต่างใจเออ
เราไม่ควรคู่เธออย่าเผลอใจ
เขามีคู่ชู้ชื่นยืนเคียงข้าง
อย่าคิดสร้างรักสามเศร้าเข้าแทนที่
เจ็บเพียงเราเท่านั้นนั่นแหละดี
เป็นจุดสุดหยุดที่ดีนักเอย.

ถึงรู้ว่าไม่มีค่ายังอยากรัก

รักทำไมรักไปด้วยใจรัก

ถึงอกหักอยากจะรักอยากเห็นหน้า

รักเพราะรักไร้เหตุผลไร้มารยา

ถึงรู้ว่าไม่มีค่ายังอยากรัก

บนโลกนี้

บนโลกนี้ มีมากมาย หลายชีวิต
หมู่มวลมิตร หญิงชาย ได้สังสรรค์
แต่เหตุใด ครามีรัก เข้าสักวัน
ต้องมีอัน มองแค่เธอ เพียงคนเดียว

วันเก่าก่อนที่อ่อนล้า

วันเก่าก่อนที่อ่อนล้า
กลับมีคุณค่าเมื่อพบเธอในวันนี้
รักเธอมากเกินจะเอ่ยวจี
ความฝันที่มีพบคำตอบเพียงพบเธอเพราะเธอที่ก้าวเข้ามา
ปลอบใจอ่อนล้าให้กลับสดใส
ปัดเป่าความอ้างว้างด้วยอุ่นไอ
มอบใจหมายรักและภักดี

ไม่ว่าอะไร ทำให้เรา มาพบกัน

ไม่ว่าอะไร ทำให้เรา มาพบกัน
แต่ฉันก็นึก ขอบคุณ สิ่งนั้นเสมอ
ที่ทำให้ ได้รู้จัก ได้พบเจอ
และได้รับความเมตตา จากเธอ กลับมา
ได้เจอวัน ที่ดี ในชีวิต
ที่วันนี้ ไม่มีสิทธิ์ จะไขว่คว้า
และไม่ว่าอะไร จะทำให้เรา ต้องจากลา
ถ้าทำให้ ชีวิต เธอดีกว่า
ฉันยังอยาก บอกเธอว่า..."ขอบคุณ"...

จริงเหรอ …?

เมื่อก่อนฉันไม่เข้าใจหรอกว่า …
ความเหงาจะทำให้เราอบอุ่นได้อย่างไร?


แปลกนะ... ที่ใครพูดกันว่า …
เมื่อห่างไกลเราจะรักอีกคนหนึ่งมากขึ้นอีกเท่าทวี
จริงเหรอ …?
ทำไมฉันไม่เข้าใจ



เมื่อก่อนก็ได้แต่นึกเกลียดกลัวที่ต้องไกล
แต่พอเอาเข้าจริงๆ ความไกลต่างหาก
…ที่สอนให้เราได้คิดอะไรมากมาย
และความคิดถึงต่างหากที่ทำให้เรียนรู้ว่า
…ความรักมีค่าแค่ไหน



เพราะเมื่อเราเจ็บปวดที่ต้องไกลห่าง
เมื่อนั้นคงรู้ว่า …เวลาที่อยู่ใกล้กันมีค่ามากมาย
และเมื่อต้องอ้างว้างในวันเหงา …
เราคงเรียนรู้ที่จะดูแลความรัก ให้ยั่งยืนยาวอย่างไร




นั่นแหละความเหงาที่อบอุ่น ที่เขาว่ากันไว้
และวันข้างหน้า …ฉันคงไม่กลัวที่ต้องเหงาอีกต่อไปคงอ้าแขนรับอย่างเต็มใจ …ที่จะคิดถึงกัน