วันเสาร์ที่ 30 มิถุนายน พ.ศ. 2555

เคยพูดคำๆ นั้นออกมา”

ขอบคุณกับคำว่า “รัก” ที่เธอเคยเอ่ยบอกฉันและยังทวนซ้ำคำนั้น

คำว่า “รัก” ที่เอ่ยออกจากปากเธอ ฉันรู้สึกดีจริงๆที่ได้ฟัง

ขอบคุณที่ยังยืนยันว่า “รัก” กันจริงๆ

เพียงแต่มีคำถามเฉยๆ ว่าที่บอกว่ารักมันยังเป็นเหมือนเคย เหมือนวันเก่าๆ

คือเราสองคนรักกัน เพราะความผูกพัน ห่วงใย เอื้ออาทรต่อกัน

“หรือที่เธอเอ่ยว่ารักฉัน ก็เพราะเธอเคยรัก เคยพูดคำๆ นั้นออกมา”

มีหนึ่งเรื่องที่อยากขอร้องเธอ หากความรู้สึกในใจเธอมันเปลี่ยนแปลงเป็นอย่างอื่น

ไม่ได้รัก ไม่ได้ผูกพันเหมือนที่ผ่านมาแล้ว

และอยากขอความรัก ขอคำว่ารักกลับคืน ก็อย่าฝืนบอกรักฉันเพราะเคยชิน

ช่วยตอกย้ำ สื่อความหมายตรงๆ บอก “ไม่รัก” ชัดๆ ให้ฉันเข้าใจเท่านั้น


และรับรองจากนี้ไปจะไม่ฝืนดึงดัน จะยอมรับฟัง และยอมเข้าใจความเป็นจริง

เพราะยังสับสนและสงสัย เธอช่วยโปรดบอกให้เข้าใจชัดเจนสักทีได้ไหม

อย่าปล่อยให้คนรักเธอต้องอยู่บนความไม่แน่ใจต่อไป

รู้ไหมว่ามันช่างเจ็บปวดใจเหลือเกิน

“อยากรู้ว่าเธอยังรักฉันจริงๆ หรือแค่เคยชินที่จะเอ่ยว่ารักกัน”

วันพฤหัสบดีที่ 28 มิถุนายน พ.ศ. 2555

ฉันไม่รู้ว่า "ทำไมต้องรอคุณ"

ฉันไม่รู้ว่าการรักใคร
ทำไมจึงสร้างความเจ็บปวดให้หัวใจได้อย่างนี้
ฉันรักคนที่ใช่ . . คนที่ทำให้รู้สึกดี
แล้วคุณรักใครคนดี . .. คนที่ทำหน้าที่ดูแลหัวใจ

ยังใช่ฉันหรือเปล่า? คนที่ฟ้าลิขิต
หรือเขี่ยฉันออกจากชีวิต . . . ไปอยู่ตรงไหน
ยังเป็นฉันคนเดิมที่หมั่นเติมเยื่อใย
หรือรอยอาทรถูกสั่นคลอนด้วยใคร . . จนเศษเยื่อใยก็ไม่มี

ฉันไม่รู้ว่า "ทำไมต้องรอคุณ"
ทั้งที่หมดสิทธิ์ลุ้น . . . แล้ววันนี้
ถึงคุณตั้งใจลา . . และมองไม่เห็นค่าฉัน . . สักนาที
"ความรัก" ซึ่งถูกความเจ็บปวดโจมตี . .. กลับไม่เคยถูกแทนที่ด้วยใคร~*

เจ้าเพื่อนตัวน้อย

 เจ้าตัวเล็กของฉัน พ่อเทอบอกฉันว่า เทอโตและ
คุยเก่งมากๆ ทุกๆวันพ่อเทอจะเล่า แต่เรื่องของเทอให้ฉันฟัง
ฉันเอง ดีใจนะที่ได้รู้จักเทอ ท่าทางเทอเป็นเด็กน่ารักนะ
ฉันไม่แปลกใจทำไมเทอ น่ารัก เพราะพ่อกับแม่เทอน่าตาดี
วันนี้รู้สึกไม่ดี และเบื่อมากๆ ขอโทษนะที่เอารูปเทอมาลงแบบไม่ได้ขอ
ฉันอยากมีเทอไว้ ในเวป ของฉันที่เรียกว่าส่วนตัว เวลาเหงาฉันจะมาตรงนี้เสมอ
ตอนนี้ฉัน ไม่มีใคร อย่างน้อย ฉันก็มีเทอเป็นเพื่อน คนสุดท้ายก็ยังดี

ฉันขอถามแค่คำเดียว

เธอเคยเป็นแบบนี้หรือเปล่า
หวั่นไหวไปกับภาพฝันเก่า ~ เก่า . .. ไม่ไปไหน
เต็มใจใช้ชีวิตขาด~ ขาด เกิน ~ เกิน บนเส้นทางเดินของหัวใจ
ฝากความคิดถึงและบอกรักใคร . .. ผ่านเฟส

ทำตัวเหมือนคนเพ้อเจ้อ
ทั้งที่รู้ว่ารักแล้วต้องเก้อ . .. ก็ยังสุขใจกับภาพฝัน
เธอเคยเป็นไหม? . . การแอบรักใครมานานวัน
ทั้ง ~ ทั้งที่เขาไม่ต้องการ . . . สักนิดเดียว

เคยเข้าใจหัวอกของคน "แอบรักข้างเดียว" บ้างไหม?
ใช่ว่าเขาไม่อยากลบภาพเธอออกจากใจ . . และใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยว
ถ้าเธอเป็นคนที่ผูกเงื่อนรักไว้ ~ จนยากจะคลายเกลียว
ฉันขอถามแค่คำเดียว . .
เธอจะเลิกเอาใจไปยุ่งเกี่ยว . . . และใช้ชีวิตอยู่กับหัวใจแหว่งเสี้ยวอย่างไร~*

ไม่ต้องการให้ใครแทนที่เธอ

วันนี้สิ่งที่เป็นไป คือ ไม่มีใครซักคนเคียงข้าง
ไม่มีเลยซักครั้งที่หัวใจรู้สึกชื่นบาน
ไม่มีเลยสักคนมาร่วมสร้างฝันแบ่งปัน
มาร่วมยืนยันความรู้สึกของการมีใครซักคน
เพราะตั้งแต่วันที่เธอจากไปจนวันนี้
ก้อยังไม่มีใครมาแทนที่ ความรู้สึกนั้นได้
ไม่ใช่เพราะไม่มีใครเข้ามาสนใจ
แต่เพราะหัวใจยังไม่ต้องการให้ใครแทนที่เธอ

วันนี้นึกครื้ม

วันนี้นึกครื้มมาอ่านกระทู้เก่าๆที่ตัวเองตั้งไว้
ทำไมความรักแรกๆมันสวยงามจัง
ต่างฝ่ายต่างมอบสิ่งที่ดีให้แก่กัน
เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดในชีวิต....
แต่พอเวลาผ่านไปทุกอย่างเริ่มลงตัว
จากคนที่ไม่ได้รักก็เกิดความผูกพันธ์กัน
เกิดความรักและรักมากจนเต็มหัวใจ
สิ่งดีเหล่านั้นที่เคยพบเจอก็หายไป
เหลือแต่การต้องทำให้อีกฝ่ายสบายใจ
เพื่อรักษาความรักของเราที่มีเอาไว้
จากที่คนไม่เคยมีความสำคัญอะไรกับเรา
กลายเป็นคนที่เราแคร์ที่สุดในชีวิต
เป็นคนที่เราร้องไห้ได้กับเรื่องเล็กๆน้อยๆ
ทั้งๆถ้าเป็นคนอื่นๆในโลกมาทำกับเรา
คงไม่มีผลอะไรต่อเราเลยซักนิด
ความรักนี่แปลกนะ ทำให้คนเข้มแข็งที่สุด
กลายเป็นคนอ่อนแอที่สุดได้
ทุกครั้งที่ฉันร้องไห้...เธอบอกว่าไม่ไว้ใจเธอ
อย่างที่เคยบอกว่าไม่เคยไม่ไว้ใจ
แค่มีความรู้สึกว่ากลัวที่จะเสียความรักไป
เพราะฉันเองคิดมาเสมอว่า....
คนอย่างฉันไม่มีอะไรดีพอสำหรับใคร
แล้วเธอละเธอไม่เคยแสดงอะไรเลย
มันเป็นเพราะว่าเธอไว้ใจฉัน หรือว่า....
เธอไม่เคยมีความรู้สึกแบบคนรักกับฉันกันแน่
เคยรู้สึกเจ็บกับความเฉยชาของคนบ้างมั๊ย
มันเจ็บนะ...เจ็บตรงที่เราเทใจไปหมดแล้ว
แต่กำลังรู้สึกถึงความรักที่สวนทาง
สิ่งที่เคยมีให้...ความอบอุ่นของความรัก
ที่เคยมีมาให้กันเสมอที่ฉันสามารถรู้สึกได้
มันเริ่มจางลงทุกที...หัวใจนี่ก้อแปลก
รักเต็มหัวใจได้แต่ทำให้รักน้อยลงไม่ได้
บางครั้งอยากรักเธอให้น้อยลง
แต่ทำไม่มันเป็นฉันที่เจ็บเองทุกที....
ทั้งๆที่ได้คุยกันทุกวันก็ยังเหมือนมีหมอกบางๆมากั้นความรู้สึกของเราสองคนเอาไว้
เธอบอกว่าทุกอย่างไม่มีอะไรแน่นอน
เธอเตรียมใจไว้แล้วถ้าวันนึงฉันจะไปจากเธอ
ส่วนตัวฉันแค่คิดว่าถ้าพรุ่งนี้ไม่มีคำว่าเราแล้ว
ฉันคงไม่รู้จะทำยังไง.....เพราะแค่คิด
มันก็ทำให้มีน้ำตาได้แล้ว
แต่สิ่งที่ฉันพยายามทำสิ่งที่ฉันแสดงออกกลับ
เป็นเรื่องที่ทำให้เธอเหนื่อยใจและปวดหัวเสมอ
งี่เง่ามากใช่มั๊ยคนอย่างฉัน
งี่เง่ากับคนที่ทุ่มเทให้ที่สุดในชีวิต
งี่เง่ากับคนแรกของชีวิต.....
ผิดมากใช่มั๊ยที่ฉันรู้สึกรักมากขนาดนี้
ไม่รู้ว่าความรักที่เธอให้ฉันมีแค่ไหน
จะน้อยกว่าที่เธอเคยให้กับใครๆมาหรือเปล่า
แต่ขอแค่อย่างเดียว...อย่ารักฉันน้อยลงนะ

ให้ใจอย่างเสแสร้ง

ภาพสองเราตอนเดินด้วยกัน
เหมือนว่าเธอกับฉัน เป็นคนรักกันรู้ไหม
คนภายนอกเค้ามองมา ~ ต่างก็คิดว่า "เธอให้ใจ"
จนฉันก็รู้สึกเคลิ้มไป . .. กับท่าทีที่เธอใช้แสดง

ความจริงแล้วเธอไม่คิดอะไร
ฉันแค่เป็นใคร . .. ที่เธอ "ให้ใจอย่างเสแสร้ง"
เป็นคนฆ่าเวลา ~ ที่ถูกเธอดึงมาร่วมแสดง
เพียงเพื่อลองใจและกลั่นแกล้ง . .. คนของเธอ

ฉันเจ็บเป็นนะรู้ไหม
อย่าทำอย่างนี้ถ้าไม่มีใจ . .. อย่าหลอกใช้คนที่รักเธอมาเสมอ
อย่าให้ใจเฉพาะตอนเหงา ~ อย่าดึงฉันมาแทนที่เขา . . อีกนะเธอ
เพราะสุดท้ายเป็นฉันที่ต้องน้ำตาเอ่อ . .
ตอนที่เขาและเธอ . .. คืนดีกัน~* 

แม้รู้ว่าไม่ได้อะไร....ตอบแทน

...เพียงคน...ธรรมดา...
ที่เธอใช้ฆ่าเวลา...ในวันเหงา
วันเธอเหว่ว้า....จึงพอจะมีค่า...ใช้คำว่าเรา
วันที่เธอเหน็บหนาว..ถึงใช้ฉันแทนเงา....ของใคร

....เพียงคน...ธรรมดา...
ที่แอบซ่อนคราบน้ำตา...ความอ่อนไหว
แม้รู้ว่าไร้ค่า...รู้ว่าทุกสายคา...เธอมีใคร...
ยังยอมให้หัวใจถูกทำร้าย...แม้รู้ว่าไม่ได้อะไร....ตอบแทน

วันอังคารที่ 26 มิถุนายน พ.ศ. 2555

รักมากเหลือเกิน...รู้บ้างไหม


รู้นะ...ไม่ใช่ไม่รู้
เธอมีคนของเธออยู่...และเธอรักเขามากแค่ไหน
ฉันผิดเองที่ไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจ
ก็แล้วจะให้ทำยังไง...เพราะฉันห้ามหัวใจของฉันเองไม่ได้แล้วคนดี

รักมากเหลือเกิน...รู้บ้างไหม
มากจนทนจะไม่ไหวแล้วกับความปวดร้าวในวันนี้
กำลังใจก็เริ่มหดหายไปทุกที
สัมผัสได้บ้างไหมคนดี...หรือเธอไม่เคยที่จะใส่ใจกัน

ขอฉันพักอยู่ตรง


ข อ ฉั น อ ยู่ ต ร ง นี้ เ ถ อ ะ น ะ
ขาดมุมนี้ไปซะ...ฉันก็ไม่รู้จะไปอยู่ที่ตรงไหน
มีเพียงแค่ที่ตรงนี้...ที่พอจะให้ที่พักใจ
ในยามที่ฉันคนนี้ไม่มีใครที่จะห่วงใยดูแลกัน

ขอฉันพักอยู่ตรงนี้อีกสักหน่อย
เพื่อที่จะได้ปลดปล่อยความเหงาจากหัวใจฉัน
เถอะนะ...ขอร้องอย่าได้พลักไสไล่ส่งกัน
เพราะมีเพียงตรงนี้เท่านั้น...ที่ฉันจะได้ระบายความใน

วันอาทิตย์ที่ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2555

เพราะรักเป็นเรื่องของหัวใจ

เพราะรักเป็นเรื่องของหัวใจ
บังคับไม่ได้ แม้แต่ในฝัน
คงไม่บังอาจ.. ขอให้เธอมารักกัน
แ ค่ ไ ด้ คิ ด ถึ ง เ ธ อ ทุ ก วั น . . . .
. . . . . เ ท่ า นั้ น . . ม า ก ก็ พ อ



แม้เป็นรักที่ไม่มีวันสมหวัง
แต่ฉันก็ยัง ไม่เคยท้อ
มี ค น ใ ห้ รั ก ก็ ดี พ อ
แค่นี้ก็..อบอุ่นหัวใจ


เป็นเรื่องที่ไม่เคยเป็นจริง
แต่ทุก - ทุกสิ่ง ก็ยังหวานไหว
ก็เศร้าบ้าตามประสา ..แต่อิ่มใจ
ฉั น จ ะ รั ก เ ธ อ ต ล อ ด ไ ป . . สั ญ ญ า

พยายามสักแค่ไหน

พยายามสักแค่ไหน
ที่จะดึงหัวใจเธอมาอยู่ตรงนี้
ทำทุกอย่างเพื่อเรียกร้อง ความสนใจที่มี
โดยลดทอนตัวตนนี้ ..... ก็ยอมที่จะทำ


เพื่ออะไร .... รู้ไหม
เพราะคำว่ารักไง ทำให้งมงายแบบน่าขำ
ทุกอย่าง ที่คิดว่าไม่น่าจะต้องทำ
แต่เพราะรักคลอบงำ ทำได้ทุกวิธี


เมื่อรักอยู่เหนือเหตุผล
ทำให้หนึ่งคน เสียตัวตนที่มี
ปิดหูปิดตา ลดลอนแม้คำว่า ศักดิ์ศรี
แต่เพื่อรักนี้ ไม่แปลกที่.... จะทำได้


อะไร ๆ ที่ไม่เคยเป็นจริง
เมื่อทุกสิ่ง ล้วนหลอกจากที่ตัวเองสร้างไว้
จะเรียกหา ..รักแท้ ... จากก้นบึ้งของหัวใจ
ก็หาไม่ได้ .. เพราะ นั่น...แค่เราคาดหวัง
จากตัวของเราเอง

ทั้งที่รักเธอมากขนาดนั้น...

ทั้งที่รักเธอมากขนาดนั้น...
วินาทีนี้ฉัน.. กลับไม่สามารถมีเธอได้
คนโง่เง่า ทีปล่อยให้เธอจากไป
วินาทีนี้หัวใจ.. แทบสลายเป็นธุลี


เธอไม่ใช่คนของฉันอีกแล้ว
หัวใจเบาแผ่ว ยังไม่ชินกับเรื่องนี้
ยั ง คิ ด ถึ ง แ ต่ เ ธ อ ทุ ก วิ น า ที
แต่แสร้งทำท่าที.. เ ห มื อ น ไ ม่ มี อ ะ ไ ร


ฉันอยู่กับเธอได้เพียงเท่านี้...
จบแล้ว.. เรื่องราวดี - ดีที่หวั่นไหว
ผู้หญิงไร้ค่า ที่หลอกตัวเองว่า ไ ม่ เ ป็ น ไ ร
ตอนนี้..แค่เธอเดินจากไป.........
........ก็กลั้นน้ำตาไม่ไหว และร้องไห้ออกมา..


โลกของฉัน ช่างแสนเงียบเหงา
กลับคืนมาว่างเปล่า แ ล ะ ไ ม่ มี่ ค่ า
กลับมาได้ไหม? ฉันอยากให้เธอกลับมา
ไ ด้ แ ต่ ภ า ว น า . . ท ว่ า . . ไ ม่ เ ค ย เ ป็ น จ ริ ง

วันจันทร์ที่ 18 มิถุนายน พ.ศ. 2555

หัวใจที่เหลืออยู่ในวันนี้


กับรักที่ได้แค่แวะมาทายทักกัน
พอเริ่มที่จะผูกพันก็เลือนลางจางหาย
กับวันและคืนที่เคยเป็นสุขอย่างมากมาย
แต่สุดท้าย..ไม่นานก็จากลา

กับหัวใจที่เหลืออยู่แค่เศษเสี้ยว
ก้อนเลือดก้อนเดียวที่ต้องการมอบให้คนที่มีค่า
กับคนที่สำคัญที่มองเราผ่านทางหางตา
สุดท้ายก็แค่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป

หัวใจที่เหลืออยู่ในวันนี้
เตือนตัวเองอยู่ทุกที..ต้องอดทนอย่าหวั่นไหว
รักตัวเองให้มาก-มาก....ก่อนที่จะไม่เหลือหัวใจ
อย่าบังอาจไปรักใคร..ให้หัวใจต้องมีน้ำตา

อะไรคือ....ความจริง


คุณ(เคย)สงสัยอะไรบ้างไหม?
 ในวันหนึ่งเรามีเรื่องที่ต้องพบเจอมากมาย
 ทั้งเรื่องที่เราอยากเจอและไม่อยากเจอ
 มันมักมาพร้อมๆกันในเวลาที่ไล่เลี่ยกัน
 และคุณ(เคย)สงสัยอีกไหม?
 ว่าอะไรคือ....ความจริง ความจริงที่เราสัมผัสได้
ความจริงที่เรารู้สึกได้ ความจริงมีความรู้สึกมากมาย
 ที่มีอยู่ในใจเราทุกคนแต่ฉันกลับรู้สึกถึงความเสียใจ
ว่าทำไมเทอไม่รู้เลยว่าฉันรู้สึกดีกับเทอ..ฉันจริงใจกับเทอแค่ไหน
ทำไมเทอไม่มองตรงนั้น..ทำไมเทอมองแค่ฉันเป็นคนเหงา
และต้องการใครต่อใคร..มันไม่ใช่แบบนั้นได้โปรดเข้าใจด้วย

จะรอ

คนบางคนเกิดมาเพื่อที่จะเป็นคนที่รอคอยหรือปล่าว?
สำหรับฉันการรอคอยเป็นสิ่งที่ทุกข์และก้อทรมานมาก
บางครั้งมันทุกข์และทรมานซะจนเกินที่จะทนได้
เห็นใจฉันบ้างอย่าทิ้งให้ฉันต้องรอคอยอยู่อย่างนี้
บางครั้งการแค่ได้ยินเสียง ได้เห็นรูปถ่าย 
ได้เคาะคีย์บอร์ดพูดคุย ถึงแม้เรื่องที่พูดคุยนั้นมันจะเป็นเรื่อง
ที่ทำให้ฉันต้องเจ็บปวดทรมาน แต่ฉันก้อรู้สึกได้ว่าฉันมีความสุขกับมัน
ถึงแม้ความสุขที่ว่านั้นมันจะปะปนมากับความทุกข์
และทรมานในภายหลังก้อตามคนที่ไม่เคยรอคอยใคร
คงจะไม่เคยรับรู้หรอกว่ามันทุกข์และทรมานขนาดใหน
ได้โปรดเถอะได้โปรดอย่าปล่อยให้ฉัน
ต้องทุกข์ทรมานกับการรอคอยอย่างนี้เลย
ฉันก้อได้แต่หวังว่าเธอคงรับรู้ และได้อ่านเจอ(คงไม่สนใจอ่าน)ความรู้สึกนี้
ถึงแม้ว่ามันจะเป็นไปไม่ได้ก้อตาม
..........รอ รอ รอ ฉันคงทำได้แค่รอเธออยู่ที่เดิม..ง่วงก็รออิอิอิอิจะรอ

วันเสาร์ที่ 16 มิถุนายน พ.ศ. 2555

ความผูกพัน...ก็เหมือนกับความรัก

ความผูกพัน...ก็เหมือนกับความรัก...
หรืออาจจะเป็นผลพวงที่มาจากความรัก
หากเรารักใครคนใดคนหนึ่งมาก
เราก็จะรู้สึกว่าผูกพันมาก แต่ความผูกพันที่ว่า...
ไม่ได้หมายถึงการหยุดตัวเอง ไว้กับสิ่งนั้นๆ

วันพฤหัสบดีที่ 14 มิถุนายน พ.ศ. 2555

เคย! “สำคัญ”

เคย! “สำคัญ” … แต่ตอนนี้ มันไม่ใช่ !
เคย! ” สนใจ ” .. แต่ตอนนี้ ทำอะไร “เธอไม่สน”
เคย! ” สนิท ” … แต่ตอนนี้ เหมือน “ไม่มีตัวตน”
เคย! ” สุขใจ ” .. แต่ตอนนี้ ต้อง “สับสน” ???..
กับการ “เปลี่ยนไป” > ของคนที่ “เคยรักกัน” ♥ ~

ไม่อยากให้ “เรื่องน้อยนิด”

ที่ “งอน” . . . ไม่ได้แปลว่า “โกรธ”
“ขอโทษ” …. ไม่ได้แปลว่า “ผิด”
ที่ “ยอม” . . . ไม่ได้แปลว่า “ไม่คิด”
แต่ เพราะ …. ไม่อยากให้ “เรื่องน้อยนิด” > มาเป็นพิษ! กับ “รักเรา” ♥ ~

ฉันเองที่ผิดคำสัญญา

ถ้าความรักที่มีเป็นเพียงหน้าที่ที่เธอต้องทำ

เพียงเพื่อคอยเตือนย้ำ ไม่ให้ฉันต้องหวั่นไหว
แค่รักษาภาพพจน์ แต่ต้องสะกดความรู้สึกข้างใน
เอาความดีบังหน้า กลบเกลื่อนความทรมานใจที่เธอมี
อย่าฝืนทน ปล่อยมือฉันแล้วเดินจากไป
มันคงยังไม่สาย หากจะบอกลากันไปในตอนนี้
ให้ระหว่างเรา . . . ได้หลุดพ้นจากโซ่พันธนาการซะที
ให้เธอได้ก้าวไปค้นหาคนที่ดี คนที่คู่ควรกับหัวใจ
แล้วโปรดรู้ไว้ว่า . . . ฉันเองที่ผิดคำสัญญา
จะขอทดแทนความเจ็บปวดด้วยหยดน้ำตา แห่งความหมองไหม้
เมื่อในวันนั้นเธอไม่ยินดี จะก้าวเข้ามาพร้อมหัวใจ
วันนี้ . . . ฉันก็จะรับผิดชอบทุกอย่างด้วยการก้าวออกกไปจากชีวิตเธอ

วันอังคารที่ 12 มิถุนายน พ.ศ. 2555

คนชั่วคราว

ถึงแม้เธอจะมีใคร ถึงแม้เธอไม่มีใจ
แต่ฉันยังอยากจะใช้เวลาที่มี กับเธอ
ถึงแม้ว่าเธอไม่รัก ถึงแม้จะเกิดอะไร
แต่ฉันยินดีจะรับ เพราะคนมันรักจริง

ทั้งๆ ที่รู้ว่าเธอไม่เคยสนใจ อยู่กับฉันแค่วันเหงาใจ
เจ็บแค่ไหนฉันยอมเป็นทางผ่าน ของเธอ

หากวันใดที่เธอจะรักใคร และวันใดที่เธอไม่ต้องการ
จะไม่ยื้อและจะไม่ถาม ให้เธอรำคาญหรือกวนใจอีก
แค่รักข้างเดียวเท่านั้น ฉันเข้าใจฐานะตัวเองดี
เป็นได้เท่านี้จริงๆ แค่คนชั่วคราว

ฉันรู้ไม่ใช่ตัวจริง ฉันรู้ว่าไม่มีทาง
ถึงแม้ว่าต่อให้ฉันทำดีกับเธอแค่ไหน
เมื่อถึงเวลาต้องทิ้ง ให้รู้อย่าห่วงไม่เป็นไร
ตัวฉันยินดีจะรับเพราะคนมันรักจริง 

อย่าให้ความรักทำร้ายเรา

ไม่ผิดอะไร...ที่เราจะทุ่มความรักจนหมดใจ
ให้กับใครคนหนึ่งในวันนี้
แต่อย่าลืมว่า.......
ถ้าหากทุกอย่างไม่ได้จบลงอย่างที่เราวาดหวัง
หัวใจของเรานี่แหละ.........
ที่จะต้องเจ็บปวดทรมานมากที่สุด

คนที่เราคบอยู่ตอนนี้

คนที่เราคบอยู่ตอนนี้ รักนักรักหนาในตอนนี้
ก็อาจเป็นแค่คนที่จะจากเราไปในวันหนึ่งข้างหน้าก็ได้
เวลามักทำให้หลายสิ่งหลายอย่าง
เปลี่ยนแปลงไปได้เสมอ
แม้กระทั่งความรักและหัวใจคนก็เช่นกัน
ความรักที่ดูหวานชื่นและแสนจะมีความสุขในวันนี้
วันหนึ่งอาจเปลี่ยนเป็นรักที่เต็มไปด้วยความทุกข์
และความอึดอัด
คนรักที่น่ารักและแสนดีของเราคนนี้
วันหนึ่งอาจเปลี่ยนเป็นคนที่เห็นแก่ตัว
และไม่เข้าใจเราเลยก็ได้

แล้วมันก็จะผ่านไป

ในช่วงเวลาแห่งความเจ็บ ใครจะทนเก็บความรู้สึกนั้นไว้ได้
ได้แต่รอให้มันผ่านไป อย่างช้าช้าจนเจียนตายในสักวัน
ใครๆ ต่างบอกเลือกเอาเจ็บสั้น กับ เจ็บนานหัวใจมีไว้เพื่อเจ็บอย่างนั้นหรือ
ความสุขทำไมมันผ่านเข้ามาหาเราเร็วนัก
แต่ความทุกข์กว่าจะผ่านคืนวันแต่ละนาทีแสนยากเย็น
“ในคืนที่ฉันนอนไม่หลับ”
ครุ่นคิดอยู่กับตัวเองในทุกๆวัน
มีแต่ ความว่างเปล่า และ ความเหงา เป็นเพื่อนข้างกาย
พร้อมน้ำตาที่ไหลรินออกมาช้าๆ
ทรมานจากความคิดในเรื่องราวในหัวใจ
ความน้อยเนื้อต่ำใจกับเรื่องที่เจอ
ความเคว้งคว้างโดดเดี่ยว
แม้ฉันจะยิ้มต่อหน้าใครๆ แต่ข้างในเจ็บเจียนตายก็ไม่ให้ใครได้รับรู้
และวันนี้ฉันก็คิดแค่เพียงว่า
แล้วมันก็จะผ่านไป
S! Radio
เขาสูงกับปีกนก
เพลง รักฉันไปได้ยังไง
ศิลปิน ป๊อก วิชาญ
อัลบั้ม เขาสูงกับปีกนก
ดูเนื้อเพลงคัดลอกโค้ดเพลงนี้

ฉันทำอย่างดีที่สุดแล้ว

 ฉันทำวันนี้อย่างเต็มที่ และทำดีสุดฝีมือเสมอ
ไม่เพียงแต่ทำอย่างดี แต่ฉันทำอย่างดีที่สุด
เพื่อที่จะได้ไม่มาคดภายหลังว่า ถ้าฉันทำดีกว่านี้จะเป็นอย่างไร
ผลของทุกสิ่งที่ฉันทำ...ถือเป็นที่สุด
เพราะฉันทำอย่างดีที่สุดแล้ว
ฉันจะไม่มีวันเสียใจกับการตัดสินใจทุกครั้งของฉัน
เพราะฉันได้ตัดสินใจดีที่สุดแล้ว
ฉันจะไม่มีวันเสียใจกับสิ่งที่ฉันทำ
เพราะฉันรู้ว่าฉันทำดีที่สุดแล้ว
ฉันจะไม่ยอมแพ้แม้จะล้มอีกกี่ครั้ง
เพราะฉันรู้ว่าชีวิตทุกชีวิตท่หกล้มได้...และแพ้ได้
ฉันจะไม่ขาดกำลังใจที่จะลุกขึ้นและสู้ใหม่
เพราะว่าจะผ่านไปได้หรือไม่ได้...มันอยู่ที่ฉันคนเดียว
ฉันจะทำวันนี้ให้ดีที่สุด
และจะไม่นึกเสียใจกับสิ่งที่ฉันได้ทำลงไป
ฉันดีใจเสมอ
ที่ฉันได้เป็น  "ตัวของฉันเอง"

รักจะไม่มีวันทำร้ายใคร

คนบางคนมีความรักในหัวใจ แต่พอรู้ว่าเขาหรือเธอยังไม่มีใจให้เรา ก็หมดศรัทธาในความรักทันที แทนที่จะพยายามและประคับประคองหัวใจตัวเอง ให้ถึงที่สุด บางทีการที่เราได้พยายามที่จะชนะหัวใจใครก็อาจทำให้เรากลายที่เป็นคนที่มีคุณค่า และทำให้อีกฝ่ายเห็นคุณค่าของเราด้วยเช่นกัน ถ้าเรารักใครสักคนอย่างแท้จริง รักจะไม่มีวันทำร้ายใคร มีแต่ตัวเราเองเท่านั้นที่เอาข้ออ้างของความรักแล้วมาทำร้ายตัวเอง หากเรามองความรักให้ดี ความรักนั้นสวยงามและยิ่งใหญ่ก่อเกิดพลังแรงใจให้กับชีวิตของคนเรา ลองพยายามให้เต็มที่ ให้ถึงที่สุด ที่จะเอาชนะหัวใจของคนที่เรา "รัก" สักครั้ง... ก่อนที่จะสายเกินไป หากวันหนึ่งที่เราสูญเสียเขาหรือเธอไปจริงๆ โดยที่เราไม่ได้พยายามอะไรที่จะทำให้เขามอบใจให้เราได้เลย เรานั่นแหละที่จะเป็นคนที่เสียใจที่สุด เพราะตัวเราเอง อย่าเพิ่งยอมแพ้ตั้งแต่ยังไม่ได้ลงแข่ง เพราะบางทีการพยายามสุดตัวของเราก็จะเกิดผลมากมาย.. ดีกว่าเราไม่ได้พยายามอะไรเพื่อหัวใจตัวเองเลย ลองดูสักครั้ง หากผลที่ได้กลับมาคือ "ความผิดหวัง" ก็จงอย่าเสียใจเพราะว่าเราได้พยายามถึงที่สุดแล้ว และขอจงภูมิใจว่าเราเป็นคนที่มีคุณค่าที่สุดที่ชีวิตนี้ได้เกิดมาแล้วได้ทำอะไรเพื่อหัวใจตัวเอง และเพื่อหัวใจของคนที่เรารัก ความรักที่แท้จริงจะคู่ควรกับคนที่เห็นคุณค่าของความรักเท่านั้น ...

วันพฤหัสบดีที่ 7 มิถุนายน พ.ศ. 2555

มองไม่เห็น


จงใช้เวลาอยู่กับคนที่ "มองเห็นเรา"
ให้มากกว่าคนที่ "มองข้ามเรา"
เพราะเวลาเศร้าเค้าก็... มองไม่เห็น

อยากรัก ต้องลืมคำ ว่าเสียใจ


อยากรัก ** ต้องลืมคำ ** ว่าเสียใจ
ไม่เป็นไร ** ยังกำไร ** ที่ได้รัก
อย่างน้อย ** คำนึง ** ที่ได้รู้จัก
คือคำ ** ว่ารัก ** จากปากเธอ
หากรัก ** ต้องลืมคำ ** ว่าเสียใจ
ไม่เป็นไร**หากมีใคร**ที่พลั้งเผลอ
ฉันยังจำ**คำว่ารัก**จากปากเธอ
แต่ขอเพียง**ไม่เจอ**เธอที่หลอกลวง

ก็เธอไม่เคยมอง


ก็เธอไม่เคยมองผ่านมาทางนี้
จะรู้ได้ยังไงล่ะว่ามีฉัน
ก็เธอไม่เคยมองเห็นความผูกพัน
จะรู้ได้ยังไงล่ะว่าฉันน่ะมีใจ

ไม่มีอะไรที่สำคัญ.


ฉันจะอยู่ที่ใด...

ไม่มีอะไรที่สำคัญ...

ขอแค่มีเธอเท่านั้น...

แค่เธอรักฉันก็พอ...

แม้หนทางจะยาวไกล...

จะไกลเท่าไหร่ไม่เคยท้อ...

แค่มีเพียงคนที่เฝ้ารอ...

ฉันขอมีเพียงเธอ...

ฉันไม่มีความรักอันยิ่งใหญ่


ฉันไม่มีความรักอันยิ่งใหญ่

มีก็แต่ความจริงใจให้เสมอ

รักของฉันไร้ซึ่งสิ่งปรนเปรอ

มีให้เธอแค่นี้ ตรงที่ใจ

ฉันไม่อาจตามใจได้ทุกอย่าง

แต่จะอยู่เคียงข้างวันอ่อนไหว

ฉันไม่รู้พรุ่งนี้เป็นอย่างไร

รู้แค่ใจวันนี้ มีเพียงเธอ.............

อยากจะตะโกน ดัง-ดัง

ไม่ได้อยากเป็นคน...มาทีหลัง อยากจะตะโกน ดัง-ดัง ..ฉันเลือกไม่ได้ มาทีหลังก้ใช่ว่า..ไม่มีหัวใจ หากเลือกได้จะเป็นคนแรก....และคนสุดท้าย...ของเธอ

วันพุธที่ 6 มิถุนายน พ.ศ. 2555

เฮ้ยคิดถึงคนไม่ออน

การแสดงออกของความรัก
 ถ้ารักแล้วไม่แสดงออกเลยอีกฝ่ายคงไม่รู้
 เพราะเขาไม่มีตาทิพย์แต่การแสดงความรู้สึกแค่ไหน
 อย่างไร คงต้องดูว่าเป็นสิ่งที่อีกฝ่ายต้องการด้วย
 ส่วนความต้องการของเราก็ควรบอกตรงๆ
ไม่ใช่คาดหวังให้คู่ของเราเป็นหมอดู คอยเดาใจ


คงไม่มีค่าอะไร

& nbsp;ฉันก็แค่ผู้หญิงธรรมดา
คงไม่มีค่าอะไรกับเธอใช่ไหม
แต่ว่าอยากบอกให้เข้าใจ
ว่ายังไง ยังไง ใจก็มีแต่เธอ
ถึงจะเจ็บปวดเพราะเธอมามาก
แต่ใจยังอยากรักเธอเสมอ
รู้ตัวเองดีว่าไม่สามารถลืมเธอ
แต่ไม่เคยเผลอใจรักใครนอกจากเธอ

ฉันอยากให้คุณฟังเพลงนี้ด้วยจัง­..


แม้นว่าความรักของฉัน ไม่สามารถผูกพันเธอไว้ได้
ก็ขอแค่คุณค่าแห่งความจริงใจ ตรึงเธอไว้ชั่วอึดใจก็เพียงพอ

บาดเจ็บ


ทุกข์ทรมานแค่ไหนที่เรารักเขา
แต่ต้องพยายามฝืนใจถอยห่างออกมา
เราต้องเงียบ ต้องเฉยชา ต้องเลี่ยง ต้องหลบหน้า
ต้องทำหน้าตาบึ้งตึงใส่
เพื่อจะย้ำเตือนให้ตัวเองไม่ต้องรู้สึกอะไรใดๆ กับเขา
มันเจ็บแทบบ้าที่ต้องทำร้ายตัวเองด้วยวิธีการนี้
แม้จะดูเป็นวิธีการโง่ๆ
แต่หากจำเป็นต้องทำเพื่อปกป้องตัวเอง
เพื่อไม่ให้ใจของตัวเองต้องบาดเจ็บ

เมื่อไรที่ฉันกังวล

เมื่อไรที่ฉันกังวล นั่นเป็นเพราะฉันกำลังมีชีวิตอยู่ในอนาคต เมื่อไรที่ฉันหดหู่ นั่นเป็นเพราะฉันกำลังเอาชีวิตไปจมอยู่ในอดีต

คนที่ ได้รักเธอ


ให้เขาเป็น คนที่ ได้รักเธอ
เคียงข้างเธอ ดูแลเธอ นับจากนี้
เมื่อสิ่งที่ เธอต้องการ ฉันไม่มี
ขอโทษที และยินดี จะจากไป
เธอคงคิด ว่าฉัน นั้นเข้มแข็ง
ทั้งที่จริง มันอ่อนแรง น้ำตาไหล
ขอเธอจง ทบทวน ด้วยหัวใจ
ฉันหรือใคร ที่ปวดใจ มากกว่ากัน
อย่าทวงถาม ความรัก ที่เคยให้
มีอะไร ที่ยิ่งใหญ่ มากกว่านั้น
คนๆหนึ่ง เสียสละ ความผูกพัน
เพื่ออีกคน ที่สำคัญ ได้สุขใจ

เทอเป็นเพื่อนที่อายุน้อยที่สุดอิอิ

คำว่าเพื่อนคำนี้มีความหมาย คำว่าเพื่อนไช้ด้ายอยู่เสมอ คำว่าเพื่อนคือความสุขเมื่อพบเจอ คำว่าเพื่อนจะอยู่นัยจัยเสมอ ไม่จางหายปัย

คนนี้เพื่อนฉัน

ขอเพื่อนจงรับรู้ แม้จะอยู่บนทางที่ต่างฝัน แต่สิ่งหนึ่งที่เราส่งถึงกัน นั่นก้อคือความผูกพันตลอดไป...

คุณล่ะเชื่อใจคนที่คุณรักหรือยัง

หลาย ๆ คนเมื่อมีความรัก สิ่งที่สำคัญก็คือ ความเชื่อใจกันแล้วคุณล่ะเป็นอย่างนี้มั้ย ? - การที่คนเราคิดที่จะอยู่ด้วยกันแล้วนั้นต้องมีความไว้เนื้อเชื่อใจกัน อย่ามีความระแวงกัน เพราะการระแวงนั้นคนที่ระแวงก็จะไม่มีความสุข ก็จะต้องนั่งคิดอยู่ตลอดเวลา ว่าคนรักของตัวเองอยู่ทีไหน ทำอะไร กับใครบ้าง ส่วนคนที่ถูกระแวงก็รู้สึกอึดอัดทำอะไรไม่ถูก เกรงว่าจะถูกกล่าวหา เกรงว่าจะถูกเข้าใจผิด ในที่สุดคนที่ถูกระแวงตลอดเวลานั้นก็จะรู้สึกว่า หงุดหงิด รำคาญใจและบางคนก็อาจจะตกบันไดพลอยโจนไปเลย ก็คือว่าเมื่อถูกกล่าวหามากๆ ไม่ได้รับความไว้วางใจก็เลย ทำไปเลยเหมือนอย่างที่ถูกกล่าวหา เข้าทำนองเนื้อไม่ได้กิน หนังไม่ได้รองนั่ง เรื่องอะไรจะเอากระดูกมาแขวนคอ ก็เลยเอาเนื้อมากิน เอาหนังมารองนั่งให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย การที่จะเป็นคู่ครองกับใครนั้นเราต้องเลือกแล้วพิจารณาแล้ว และการที่เราเลือกเค้าแล้วพิจารณาเค้าแล้วเราก็ควรจะไว้วางใจเค้า แต่ที่สำคัญตัวเราเองนั้นก็ต้องทำตัวเราให้คนอื่นไว้ใจเราด้วย บางครั้งการที่เราไม่ได้รับความไว้วางใจ อาจไม่ได้เกิดขึ้นจากเขาข้างเดียวแต่อาจจะเกิดขึ้นจากตัวเรา ที่ทำตัวไม่น่า ไว้วางใจในอดีตที่ผ่านมา จึงทำให้เขาระแวงเราตลอดไปและเมื่อเป็นเช่นนั้นเรา และเขาต่างก็ไม่มีความสุขการที่เรารักกันนั้นจะต้องมีความจริงใจต่อกัน พูดความจริงกันอย่าได้ปิดบังและอย่าได้โกหกต่อกัน การที่คนเราอยู่ด้วยกันแล้ว พูดความจริง 9 เรื่องแต่โกหกเพียง 1 เรื่อง และถ้าหากว่าเรื่องนั้นจับได้ เราอย่าแปลกใจถ้าหากเขาจะเริ่มย้อนกลับ ไปสงสัย 9 เรื่องที่เค้าเคยเชื่อเรามาก่อน ดังนั้นถ้าหากจะอยู่ด้วยกันแล้วอย่าโกหกกันเลย มีอะไรก็พูดจากันดีๆ มีอะไรก็อธิบายกัน มีความจริงใจต่อกันเพื่อให้ทั้งสองฝ่าย สบายใจว่าทุกถ้อยคำที่ได้ยินจากปาก ของคนที่ตนรักจะเป็นเรื่องจริงทั้งสิ้น ไม่ต้องมานั่งพินิจพิจารณาว่าเรื่องไหนเท็จ เรื่องไหนจริง เราก็ไม่มีเวลาที่จะดูแลต้นรักให้เจริญเติบโตงอกงาม แล้วคุณล่ะเชื่อใจคนที่คุณรักหรือยัง ?

คนที่ถูกทิ้ง มันเจ็บรู้ไหม


คนที่ถูกทิ้ง มันเจ็บรู้ไหม
มันปวดหัวใจ ชอกช้ำ เกินจะทน
คนที่ถูกทิ้ง หัวใจ มันสับสน
ใจมันวกวน สับสน เพราะเสียใจ
คนที่ถูกทิ้ง คือคน ที่โชคร้าย
มันเจ็บแทบตาย ชีวิต ไม่เหลือใคร
คนที่ถูกทิ้ง อยากจะบอกเธอไว้
แม้เธอจากไป แต่ฉันยังคงอยู่
ชีวิตของฉัน ยังคงอยู่ ต่อไป
ทั้งที่หัวใจ เจ็บช้ำ ใครจะรู้
ฉันจะผ่าน ความเจ็บนี้ ไปให้ดู
ฉันจะสู้ ต่อไป แม้ไม่มีเธอ

คนที่หมดใจ


ความรู้สึก . . . ของคนที่หมดใจ
จะพูดยังไง . . . ก็ช้ำทั้งนั้น
แม้พูดว่า . . . ยังรักยังผูกพัน
แต่สุดท้าย . . . ก็ทิ้งกันจากไป

วันอังคารที่ 5 มิถุนายน พ.ศ. 2555

ผิดหรือเปล่า


ที่เก็บซ่อนความนัย
ผิดหรือเปล่า กับใจที่ยังเฝ้าคอยหา
ผิดหรือเปล่า ในช่วงเวลาที่ผ่านมา
ผิดหรือเปล่า ที่ยังเฝ้ามองหาเพียงเงา....เธอ
ผิดหรือเปล่า  ที่ฉันไม่อาจปล่อยใจ
ผิดหรือเปล่า ที่ใครๆ รอบกายไม่ใช่ที่หมาย
ผิดหรือเปล่า ที่จะปักใจอยู่เดียวดาย
ผิดหรือเปล่า....ที่ขอมีเธอข้างใจ...แต่เพียงผู้เดียว

รักเกินกว่าใคร

เหมือนชีวิตมิอาจฝืนพรหมลิขิต
ได้แต่คิดด้วยหัวใจที่พร่ำเพ้อ
 นุ่งครุ่นคิดถึงความฝันที่เจอเธอ
 ที่เผลอเรอบอกว่ารักเกินกว่าใคร

วันจันทร์ที่ 4 มิถุนายน พ.ศ. 2555

ฉันแค่เป็นสุขที่ได้รัก

ฉันไม่ได้รักใคร เพราะใครๆ มารัก ฉันรักคนคนหนึ่ง เพราะฉันรู้สึกถึงความรัก ไม่มีเหตุผล ไม่ได้สร้างมารยา ไม่ต้องการผลตอบกลับ ฉันก็รักเขา ฉันรัก เพราะฉันรู้สึกถึงรัก ฉันแค่รักและได้รัก ไม่จำเป็นต้องได้รักตอบ ไม่จำเป็นต้องเฝ้ารอ ไม่ฝันหวานว่า จะได้เคียงคู่ ฉันแค่ฝันหวานอยู่ในความฝัน ฉันแค่ได้หลับฝันแล้วเป็นสุข ฉันแค่เป็นสุขที่ได้รัก . . .คนที่ฉันรัก