วันอาทิตย์ที่ 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2554

อย่าวิ่งตามใครถ้าไม่แน่ใจว่าจะตามได้ทัน


ความรัก...จะไม่เรียกร้องให้เธอแสวงหาอิสระ ถ้าเธอรักกันพอดี
อย่าเอาความรักไปมอบให้ จนเขาอึดอึด อย่าเอาความรักไปรัดเขา
และเอามาอ้างเพื่อให้เขาตอบสนองและยินดีในสิ่งที่เธอกระทำให้
เพราะความรักต้องเป็นการยินดีให้ และยินดีรับ

ทุกคนมีเส้นชัยของตัวเอ มีสถิติที่ตัวเองพอใจ
แต่คนที่เข้าเส้นชัยก่อน ใช่ว่าจะคว้าความรัก
ที่ดีได้ก่อนเสมอไป และสถิติที่ดี
ก็ไม่ได้การันตีว่าความรักจะสมบูรณ์แบบ

ในขณะที่สังคมทุกวันนี้ปลูกฝังให้เราวิ่งแซง
คนอื่น ๆ เสมอ อย่าพยายามให้ใครแซงหน้า
เพราะนั่นย่อมหมายถึง การพลาดโอกาสดีๆ ในชีวิตไป

แต่สังคมของความรักสอนให้คนรู้จัก
ผ่อนจังหวะก้าวให้ช้าลง แต่หนักแน่นขึ้น

โลกภายนอกบอกให้เรารู้ว่า
อย่าวิ่งตามใครถ้าไม่แน่ใจว่าจะตามเขาได้ทัน
เพราะมันเสียแรงเปล่า และโง่เหลือเกิน

เมื่อรักแล้ว....จะเลิกรักไม่ได้


ความเหงา....อาจทำให้เลือกใครก็ได้ที่กล้าเดินเข้ามา
ในตอนนั้นและคงเสี่ยงน่าดูกับความรัก ครั้งนี้
เมื่อรักแล้ว....จะเลิกรักไม่ได้
แต่เลือกที่จะรักในวิธีที่ไม่ทำให้ตัวเองเจ็บได้

หากเรามีเหตุมีผล ไม่ตัดสินความจริงใจของคน
จากความรู้สึกวูบวาบชั่ววูบ และแสดงคุณค่าของตัวเอง
ให้ผู้อื่นเห็น ความจริงใจที่เรามอบให้
ซักวัน....มันจะย้อนกลับมาให้เราได้รับเช่นกัน

มิตรภาพกับความรัก บางทีมันก็คงละเรื่องกัน
เขาอาจให้เราได้แค่ความเป็นมิตร
แต่เขาอาจไม่ได้รักเราอย่างนั้น

บางครั้ง...ความรักก็เข้ามาหาเราเพียงเพื่อให้เราเรียนรู้
มิใช่ให้เราครอบครอง
หน้าที่ของความรักคือ....การเดินไปมอบความรัก
และยืนเฉยๆ เพื่อรับมัน ไม่ใช่การดิ้นรนเพื่อให้ได้มา

เรามักมองเห็นความรักของคนอื่นเป็นเรื่องง่าย
แต่กลับทำให้ความรักของตัวเองเป็นเรื่องยากเสมอ
มนุษย์ถูกสร้างให้มีคู่ เพื่อมาเติมเต็มส่วนที่ขาดหายของกันและกัน

เพื่อนกับแฟน ทดแทนกันไม่ได้ พอเป็นแฟนแล้วไม่สนุก
เราจะเสียทั้งเพื่อนทั้งแฟนในเวลาเดียวกัน
เมื่อวันที่ความรักคงที่ สารกระชุ่มกระชวยหยุดทำงาน
สิ่งเดียวที่จะทำให้ความรักคงที่ คือ...ความเข้าใจล้วน ๆ

ความรัก...ไม่ใช่การเข้าไปเป็นชีวิตเขา
แต่เป็นการเข้าไปอยู่ข้างๆชีวิตเขา
คนสองคนเป็นแฟนกัน ปฎิบัติกันอย่างคนรัก
แต่ให้เกียรติกันอย่างเพื่อน

เขาไม่ได้รู้หรอกว่า...อากาศที่เขาพ่นออกมาเป็นคำรักน่ะ
เป็นอ๊อกซิเจนที่จะทำให้หัวใจของคนรัก กระตุกเหมือนโดนปั๊ม
คนบางคน เหมาะที่จะเกิดมาให้เรารัก แต่...ไม่เหมาะที่จะร่วมชีวิตด้วย

เราไม่ได้รักกันอย่างที่เราเข้าใจ..
.เราแค่คิดว่าเราจะรักกันได้ ก็เท่านั้นเอง....

จะเก็บรอยยิ้ม และทุกความรู้สึกดี ๆ


ก่อนที่เธอจะไปจากกัน
ช่วยทำอะไรเพื่อฉันสักอย่างได้ไหม
ช่วยยิ้มให้ฉันเหมือนวันที่เธอยังมีใจ
แกล้งทำเหมือนว่าห่วงใย--เหมือนหัวใจยังรู้สึกดี ๆ
จะเก็บสายตาที่อาทร เอาไว้คิดถึงก่อนนอนในคืนนี้
จะเก็บรอยยิ้ม และทุกความรู้สึกดี ๆ
เอาไว้คิดถึงในตอนที่...ไม่มีเธอ

ถ้าความคิดถึง…


ถ้าความคิดถึง…
มันลบได้เลือนได้เหมือนกับเส้นดินสอ
มันก็คงจะดีนะ
อย่างน้อย ๆ ก็ไม่ทรมานนัก
เมื่อแอบชอบและคิดถึง..ใครบางคน

เพราะเธอมีค่ามากกว่าใครจริงๆ


ในค่ำคืนที่ยังคงมืดสนิท
ฉันยังคิดถึงแต่เธอไม่เคยหาย
ยังรักเธอไม่เคยมีวันเลื่อมคลาย
ที่ข้างกายอยากมีเธอไว้แอบอิง
แม้เวลาจะล่วงเลยผ่านพ้นไป
แต่หัวใจยังคงรักไม่ละทิ้ง
เพราะเธอมีค่ามากกว่าใครจริงๆ
เป็นทุกสิ่งที่สำคัญกับหัวใ
ถึงตอนนี้ที่ข้างกายไม่มีเธอ
แม้ไม่เจอกันแสนนานสักแค่ใหน
ก็ไม่เคยที่จะคิดเปลี่ยนผันไป
เพราะหัวใจยังยึดมั่นเพียงแต่เธอ
ไม่รู้ว่าจะทำไงให้เธอเชื่อ
ไม่เคยเหลือไม่เผื่อใจให้พลั้งเผลอ
ยังคงมั่นที่จะรักเพียงแต่เธอ
หากต้องเจอเรื่องที่ยากลำบากใจ
อุปสรรคหรือปัญหาที่หนักหน่วง
ไม่เคยถ่วงตัวของฉันให้หวั่นไหว
เพราะมีเธอทีคอยเป็นกำลังใจ
เรื่องใดๆก็แก้ไขได้โดยดี
มีเรื่องหนึ่งที่ฉันกลัวและหวั่นไหว
ตรงที่ใจเธอไม่มีฉันคนนี้
ยอมปล่อยให้คนอื่นมาอยู่แทนที่
เปลี่ยนฉันนี้ให้เป็นคนนอกสายตา

แม้นไม่ได้พบหน้า


แม้นไม่ได้พบหน้า
แต่เชื่อเถอะว่ายังคิดถึงเสมอ
ยังห่วงใยแม้ไม่เจอ
ก็ยังคิดถึงเธอตลอดไป


ยังเหมือนเดิมอยู่นะ


ยังเหมือนเดิมอยู่นะ
แม้พักนี้จะหายหน้า
ยังคิดถึงเธอเหมือนเคยมา
เพียงแต่ว่าเวลาไม่ค่อยมี

วันพฤหัสบดีที่ 28 กรกฎาคม พ.ศ. 2554

ถ้ารักแท้มีค่าที่สุด..ของหัวใจ


คนเราทุกคนเกิดมาท่ามกลางความโดดเดี่ยว
และมาพร้อมหัวใจคนละครึ่งดวงเพื่อที่จะออกเดินทาง
ตามหาสิ่งที่ขาดหายไปอีกครึ่งหนึ่งเพื่อที่จะได้เป็นคนโดยสมบูรณ์
และสิ่งที่เล็กๆที่ไม่ใหญ่โตแต่มีค่าและความหมายมากที่สุดในชีวิต
ของคนเรานั้นคือ.....ความรัก ความรักคือทางเดินที่เชื่อมต่อ
ระหว่างความรู้สึกกับหัวใจอีกครึ่งได้มาพบกันโดยที่ไม่ได้นัดหมาย

ความรักเป็นจุดกำเนิดของอารมณ์มนุษย์
ทำให้คุณมีความรู้สึก รัก เข้าใจ ห่วงใย คิดถึง จริงจัง
ตั้งความหวัง รอคอย สุข ทุกข์ เศร้า เหงา เดียวดาย อ้างว้าง
เสียสละ ร้องขอ ยินยอม อภัย เห็นใจ สับสน ผูกพัน มีเหตุผล
ไร้เหตุผล ตั้งคำถามและไม่มีคำตอบ สิ่งที่หัวใจอีกดวงต้องการ
ร้องขออาจจะมากไปแต่นั้นเป็นแค่ส่วนประกอบเล็กๆ

ในคำว่า...รักแท้เท่านั้นเอง

ความต้องการของหัวใจในแต่ละคนย่อมไม่เท่ากัน
รักแท้ที่ใครหลายคนตามหาก็ย่อมไม่เท่ากัน
ในความรู้สึกของคนๆนั้น รักคืออารมณ์ความรู้สึก
แท้คือตัวบ่งบอกค่าของอารมณ์และความรู้สึกนั้นๆ
และรักแท้ที่คุณตามหาก็คือ อารมณ์ความรู้สึกแท้ๆ
ของหัวใจอีกดวงที่ไม่ได้แกล้งหรือเสแสร้งว่ารัก..
และความต้องการของหัวใจก็ได้เริ่มต้น
ออกตามหารักแท้...1วัน 1เดือนและ 1ปี

ก็ยังคงค้นหาต่อไป...และต่อไป

เมื่อหัวใจของคุณได้มาพบปลายทางแล้วนั้น
ก็มักจะมีคำถามที่ยังรอคอยคำตอบคือรักที่คุณพบ
นั้นคือรักแท้หรือไม่ มันก็ยังคงเป็นคำถามต่อไป
เพราะคนที่จะตอบคุณได้นั้นไม่ใช่ใครแต่เป็นตัวคุณเองเท่านั้น
แต่มีบางสิ่งที่คุณยังเอามาช่วยทำให้คุณแยกแยะได้นั้นคือ....เวลา
เวลาเป็นทั้งคำถามและคำตอบในตัวของมันเอง
เวลาอาจจะเปลื่ยนสรรพสิ่งทุกอย่างในโลกได้
แต่ไม่สามารถเปลื่ยนจิตใจของคนที่มีรักมั่นคงและรักแท้ได้เลย

แต่คุณต้องกล้าที่จะเผชิญกับความผิดหวังในความรัก
เพราะทุกอย่างในโลกมีสองด้านเคียงคู่กันเสมอ
ความรักและความรู้สึกก็ย่อมต้องมีสองด้านเช่นกัน
คุณต้องกล้าที่จะก้าวไปในเส้นทางแห่งรักและต้องรู้จักยืน
ในเวลาที่หัวใจคุณล้ม สิ่งต่างๆและคืนวันที่เจ็บช้ำมาในอดีต
จะสอนตัวคุณเองเมื่อถึงเวลานั้นคุณ ควรเลือกหรือทำอะไร
ไม่เช่นนั้นหัวใจของคุณก็ยังถวิลหาคำตอบอยู่ร่ำไป

ว่า...รักแท้อยู่ ณ. ที่แห่งใด

ความรู้สึก เวลา และจิตใจ
จะเป็นตัวบ่งบอกคุณได้เป็นอย่างดี
ว่าสิ่งที่คุณพบนั้นคือสิ่งที่ใช่หรือไม่
คุณค่อยๆทำความเข้าใจในหัวใจอีกครึ่ง
มอบคืนวันแห่งรักและความรู้สึกดีๆแก่กัน
และที่เหลือก็แค่รอวันเวลาเท่านั้นที่......เป็นคำตอบ


“ถ้ารักแท้มีค่าที่สุด..ของหัวใจ ความมั่นคงและจริงใจก็ย่อมมีความหมายที่สุดของรักแท้”

ระยะห่าง..ระหว่างรัก..ของใครคนหนึ่ง


ระยะห่าง..ระหว่างรัก..ของใครคนหนึ่ง
กับความรักของ..ใครสักคน จะรักถึงเมื่อไร.. ที่รักของใครคนหนึ่งจะเดินทางมาถึงรักของใครอีกคน คำถามบางคำถาม อาจะต้องรอเวลาเพื่อต้องการคำตอบ ซึ่งคำตอบบางคำตอบก็อาจจะไม่จำเป็น น่าจะมาจากการที่พอจะรู้อยู่แล้วว่าคำตอบที่ได้...คืออะไร อดีตคือสิ่งที่ผ่านไปแล้ว และคำถามบางคำถามก็ได้คำตอบ ไปพร้อมกับกาลเวลา ซึ่งในบางครั้งอาจจะไม่ใช่คำตอบที่ต้องการ หรือไม่ต้องการเลยก็ได้ แต่ก็กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ เพราะมันคือสิ่งที่เป็นความจริงและก็ล่วงเลยผ่าน จากก้าวของเวลาที่ไม่หวนคืน ซึ่งอนาคตก็คือสิ่งที่ยังไม่แน่นอน ทั้งในระยะใกล้และไกล คำตอบที่เคยได้รับในอดีตก็อาจจะมีการเปลื่ยนแปลงได้เสมอ หรือ ไม่ก็ไม่อาจเปลื่ยนแปลงใดๆได้เลยจน...วันสุดท้าย หนึ่งนาที..หลังจากคำตอบ อาจจะเป็นการสิ้นสุดอะไรบางอย่างของใครบางคน หนึงวันถัดมา..หลังจากคำตอบอาจจะตอกย้ำให้หนึ่งนาทีนั้น ชัดเจนยิ่งขึ้น และอาจจะผิดหวังไปแล้วครึ่งใจ หนึ่งเดือน..เคลื่อนไป ใจยังคงให้คำตอบมีการเปลื่ยนแปลงไม่มากก็น้อย หนึ่งปี...ต่อมา ทุกๆอย่างๆกลับไปยังหนึ่งนาทีแรก ที่ได้รับคำตอบ และก็คงเป็นหนึ่งนาทีสุดท้ายที่สิ้นสุด หยุดทุกๆความรู้สึกไว้เพียงแค่นั้น ซึ่งก็คงเปลื่ยนแปลงอะไรไม่ได้แล้วนอกจากการ....เจ็บทั้งใจ ซึ่งความรักแท้ที่จริง คือการมีคำตอบที่มีความผูกพัน และพันผูกระหว่างกันและกัน หากรักที่เกิดขึ้นคนหนึ่งคนใด ที่พยายามหาคำตอบในรักนั้นๆ พยายามวิ่งเข้าหา แต่อีกคนกลับวิ่งหนี อีกคนพยายามทำทุกอย่าง ให้รักยังคงอยู่ ทว่าอีกคนกลับไม่เคยเหลียวหันหลังกลับมามอง ซึ่งรักแบบนั้นก็คงไม่มีประโยชน์ในเวลาของกันและกัน สุดท้ายความรักในเวลาของคนสองคนที่ไม่เท่ากัน ก็คงต้องค่อยๆหมดลงอย่างสุดหลีกเลี่ยง อาจจะมีอีกหลายๆคน ที่ยอมทนเพื่อที่จะไม่ต้องการคำตอบ ที่ไม่ต้องการ ในเวลาที่เท่ากันแต่แตกต่างกันทางด้านจิตใจ ของอีกคนอย่างชัดเจน แม้ทุกๆสิ่งจะเป็นความจริงหรือเป็นแค่เพียงฝันไป เพราะความรักก็มีทางของมัน ถึงแม้ในบางครั้งต้องเสี่ยงกว่าจะถึงปลายทาง แต่บางคนก็เลือกที่จะเป็นเช่นนั้น ซึ่งในบางทีก็ไม่เคยเข้าใจเลยว่า ทำไมจะต้องผูกพันกับใครบางคนมากมาย ทั้งที่ใครคนนั้นดูเหมือนจะผ่านเข้าในชีวิต…เพียงเพื่อจะจากไปเท่านั้น ไม่เคยเข้าใจ..ว่าทำไมต้องรักเขา…ทุ่มเทให้เขามากมายอย่างนี้ อาจจะเป็นที่ในเมื่อรักใครสักคนแล้ว….ก็ต้องมีชีวิตอยู่กับความเจ็บปวด อย่างที่เป็นอยู่โดยไม่มี...ทางหลุดพ้นกระนั้นหรือ คำถามก็ยังคงเป็นคำถามต่อไป..ไร้ซึ่งคำตอบในหัวใจ แต่ไม่ว่าใครจะมีเวลาในความรักของคนสองคนมากกว่ากัน สุดท้ายก็คงหนีไม่พ้นความจริง ไม่ว่าจะทนเพียงสักเท่าไร ไม่ว่าจะรักมากขนาดไหน ไม่ว่าจะพยายามเท่าไร ถ้าอีกคนไม่เห็นค่าในเวลาของความรัก ก็ย่อมหมดเวลากับสิ่งที่ทำไปในหัวใจเขาเช่นกัน เพราะความรักเป็นเรื่องของหัวใจถ้าคนหนึ่งคนใดหมดใจ อีกคนทำเช่นไรก็คงเป็นได้แค่เพียง รั้งวันและเวลาไม่ให้หายไปจากหัวใจให้ช้าที่สุด ซึ่งสุดท้ายความรักที่แตกต่างกันในความเท่า ที่มีให้คนบางคน ในหัวใจคนเรานั้นย่อมมีช่วงเวลาแห่งความทรงจำ ช่วงเวลาแห่งความสุข ช่วงเวลาแห่งความเศร้ากันทุกคน มันอาจจะแตกต่างกันแค่เพียงเวลาที่คนหนึ่งคนใด รอคอย กับบางสิ่ง กับบางคน กับเวลาบางที่ไม่เท่ากัน ของใครบางคน...ที่เจ็บกว่ากัน “คำถาม..ที่รอคอยเพียงสิ่งเดียวในโลกที่มีอิทธิพลกับความรู้สึกของหัวใจนั้นคือ...คำตอบ”

มือที่เท่าไหร่ของ..ความรัก


สิ่งที่มีค่าที่สุดของหัวใจ คือ..ความรัก
ในบางครั้งที่รักจากไป แต่ไม่ได้หมายความว่า
คุณค่าในหัวใจต้องหมดลงหรือไร้ค่า
ความรักอาจจะเป็นสิ่งที่มีค่า มีความหมายสำหรับหัวใจ
ในรัก แต่หัวใจของคนเรานั้นไม่สามารถประเมินค่าได้
รักจากไปแต่...หัวใจก็ยังอยู่

ในเรื่องราวของความรักในหัวใจของใครหลายๆคน
คงเป็นไปไม่ได้ที่ในหัวใจจะไม่เคยผิดหวัง
หรือพลั้งพลาด ล้วนเคยเจอมาด้วยกันแทบจะทุกคน
ประหนึ่งดั่ง..หัวใจมือหนึ่ง..รักมือสอง
ซึ่งก็คงจะมีเพียงแค่คนที่หมดลมหายใจแล้วเท่านั้น
ที่จะไม่ต้องเสียใจในความรัก...อีกต่อไป
บางครั้งเมื่อถึงเวลาที่รักเปลื่ยนไปในความเปลื่ยนแปลง
ในสิ่งที่แสดงว่าหมดใจ ในใจของคนเคยรักกัน
สิ่งที่ค่าที่สุด..หัวใจ ก็ยังคงอยู่ตรงนั้น
ไม่ได้ตามความรักไปแต่อย่างใด
อาจจะมีบ้างที่ต้องเสียใจอาลัย
ซึ่งมันก็อาจจะเป็นเพียงแค่เสี้ยวหนึ่งของหัวใจ
ที่ต้องเรียนรู้ เพื่ออยู่กับ..ความรัก

ซึ่งความรักในหัวใจของคนหลายๆคน
ความเข็มแข็งไม่เท่ากัน รอยช้ำในหัวใจก็แตกต่างกัน
อาจจะต้องใช้เวลาที่รักษาที่ไม่เท่ากัน
แต่คุณค่าในหัวใจไม่เคยลดลงแม้แต่น้อยนิด
ยังพร้อมเป็นรักมือสองอย่างเต็มใจ
เพื่อรับสิ่งใหม่ๆที่จะเข้ามาในรัก...ครั้งใหม่ต่อไป
ทุกหัวใจในคนทุกๆคน มีคุณค่าที่ไม่สามารถประเมินราคาได้
อย่ามองหัวใจตัวเองเป็นแค่ทางผ่านน้ำตา
หากแต่ให้มองว่า สิ่งเจ็บๆที่เคยผ่านมานั้น
เป็นเพียงการหล่อหลอมให้หัวใจมีคุณค่า
ประหนึ่งดั่งเพชร ที่ได้ผ่านการกัดกร่อนของความรู้สึก...แบบเจ็บๆ

สุดท้ายไม่ว่าเศษใจเหลือๆ ตรงนั้นไม่รู้ว่าเมื่อไร
ที่จะกลับมามีคุณค่าในความรักเหมือนดั่งเดิม
แต่สิ่งที่รู้คือ การที่มีความรัก ทุกๆหัวใจคงยาก
ที่จะหลบพ้นการเป็น..รักมือสอง

ไม่ว่าจะมือสองหรือมือเท่าไรนั้นไม่สำคัญเท่ากับรู้ว่า
เมื่อไรหัวใจของตนจะจบลงที่มือสุดท้ายสักที
ซึ่งก็ขอเป็นมือสุดท้ายให้กับใครสักคน...บนโลกใบนี้


“บางทีการเป็น..รักมือสอง อาจทำให้ซาบซึ้งในความจริงใจในวันข้างหน้าก็...เป็นได้”


ไม่เหลือเวลาดีๆ ในหัวใจให้คิดถึง


บางสิ่งที่ทำของเธอหนึ่งคน..อาจจะดูเหมือนไม่มีอะไรยังคงรักษา คำว่า รัก..ได้ดี
บางสิ่งที่ทำของเธอหนึ่งคน..อาจจะมองแค่นั้นเอง ไม่เคยคิดอะไร..เป็นอื่น
และบางสิ่งที่ทำของเธอหนึ่งคน..อาจจะดูเหมือนเข้าไม่ถึง หัวใจของคนที่เธอ เคยบอก..รัก

บางอย่างของฉันหนึ่งใจ..อาจจะพยายามหาคำตอบว่า เธอยังรักษา คำว่า..รัก ของเรา..ได้แค่ไหน
บางอย่างของฉันหนึ่งใจ..อาจจะผิดเอง ที่มองงต่างมุมในความรักที่..เธอให้มา
และบางอย่างของฉันหนึ่งใจ..อาจจะต้องกลับมาทบทวน ในคำว่า..รัก ที่มอบให้..เธอไป

ความอดทน..ไม่เคยเดินเคียงคู่กับความรักได้ตลอด หากแต่เป็น..ความเข้าใจ ต่างหาก ที่ต้องใช้ให้เป็นและเข้าให้ถึงหัวใจของคำว่า..ความเข้าใจ หากไม่แล้ว ทุกๆอย่าง ทุกๆความรู้สึกในรัก จะค่อยๆหมดลงด้วยตัวของมันเอง ซึ่ง คำว่า..เราเข้ากันไม่ได้ จะเข้ามาแทนที่โดย..ปริยาย

ซึ่งคนที่รักกันจริงด้วย..หัวใจ ที่ไม่ใช่รักอย่างเป็น..หน้าที่นั้น จะสามารถสัมผัสเข้าถึง ใจของอีกคนได้โดยธรรมชาติของความรัก รู้ได้ด้วยหัวใจว่าสิ่งที่ตนกำลังทำอยู่นั้น หรืออะไรหลายๆสิ่ง ที่ทำอยู่นั้น อีกคนจะคิดอย่างไร โดยที่ไม่จำเป็นที่ต้องใช้ความชำนาญหรือเรียนรู้เลยสักนิด เพียงแค่ใช้หัวใจสัมผัสคำว่า..รัก และ..ใจเธอใจฉัน

เพราะสิ่งสำคัญสำหรับคนที่รักกันคือ อันดับความสำคัญ คนที่สำคัญที่สุดของหัวใจ ย่อมต้องอยู่ในอันดับต้นๆ แต่ถ้าการกระทำอะไรบางอย่าง หรือ อะไรๆอีกหลายสิ่ง คนที่ได้ชื่อว่าเป็นคนสำคัญนั้น ไม่สามารถสัมผัส คำว่า..รัก จากการกระทำของอีกคน มันจะยังเรียกว่า คนที่รักกัน และ เป็นคนสำคัญ..ได้เช่นไร

สุดท้ายเมื่อความเคลือบแคลง สงสัย เกิดขึ้นในหัวใจของอีกคนนานวันไป สุดท้ายคำว่า..รัก ก็ไม่ต่างอะไรกับคำว่า..เจ็บทั้งหัวใจ

ท้ายที่สุดก็คงไม่พ้น คำว่า.เราเข้ากันไม่ได้
ท้ายที่สุดก็คงไม่พ้น คำว่า..เราสิ้นสุดกัน..เพียงเท่านี้
และท้ายที่สุดของ บางคนอาจจะ ไม่เหลือเวลาดีๆ ในหัวใจให้คิดถึงเลย..สักครั้ง

เมื่อยังไม่พบกันที่ครึ่งทางหัวใจ สุดท้ายก็คงต้องสิ้นสุดลงสักวัน การเลิกลากันไม่ใช่..เรื่องยาก หากแต่เรื่องที่ยากที่สุด..ของคนสองคน คือ ทำอย่างไร ให้เรากลับมาเป็นเหมือน..เช่นเคย

“บางสิ่งจากไปแล้วอาจจะ กลับมาได้เพราะ..ยังผูกพัน
แต่บางอย่าง ถ้าจากไปเพราะหมดใจ ก็คงยากจะ..กลับมา”

ฉันหนึ่งใจกับเทอหนึ่งคน


บางครั้งก็เป็น..เรื่องแปลก ในความสัมพันธ์ของคน..สองคน
ความผูกพันยิ่งใกล้ แต่กับความเข้าใจเหมือนยิ่งห่าง
หลายๆคนอาจเคยพยายามค้นคว้า หาคำตอบ ว่าเพราะอะไร
เหตุใดจึงเป็นเช่นนั้น แต่คำถามก็ยังคงเป็นคำถามเรื่อยมา

จนวันสุดท้าย..มาถึง

ฉันอาจจะเป็น..แค่คนหนึ่งใจ ที่รู้ดีกับหนทาง..ของใจ
ฉันอาจจะเป็น..แค่คนหนึ่งใจ ที่รู้ตัวว่าไม่ดีพอ..เหมือนใคร
และ ฉันก็รู้ดีว่า..ควรอยู่กับความเป็นจริง ในสิ่งที่เป็น..มากกว่า

เธออาจจะเป็น..แค่คนหนึ่งคน ที่ต้องการให้คนที่รัก..เข้าใจเธอ
เธออาจจะเป็น..แค่คนหนึ่งคน ที่หวังดีให้ชั้นเป็น..เหมือนใคร
และ เธอก็ยังคงอยู่ตรงนั้น แต่กับฉัน
กับรู้สึกว่ามันช่างเหมือนไกล..แสนไกล..ที่จะ..เป็นจริง

ซึ่งสัญญาทางหัวใจที่เคยมอบให้กันและกัน
ถ้ามันเป็นเพียงแค่คำพูด โดยไม่เคยมีการกระทำ
ที่ตอบรับมาให้อีกคนรู้สึกว่า คำว่า รัก
ที่มอบให้ไปนั้นมันจริง ย่อมกลายเป็น
การสร้างความเจ็บปวดให้อีกคน อย่าง...มากมาย

เมื่อรักตัวเองเป็น


เมื่อรักตัวเองเป็น การทำอะไรดี ๆ ให้คนที่เรารักก็เป็นเรื่องเข้าใจได้ ไม่ยาก และถ้าจะให้เป็นรักแท้ ต้องทำไปด้วยความจริงใจ ความสุขใจ ในขณะที่เราอาจจะต้องเสียสละบ้าง แต่แปลก เราเองกลับรู้สึกไม่ได้สูญเสียอะไรไปเลย แม้แต่ความเป็นตัวของตัวเอง


ความรัก...เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับชีวิต มนุษย์เราจะมีคุณค่าก็เมื่อ "รักเป็น"

รักเป็น...ในความหมายของคนสองคนนั้นไม่เหมือนกัน "รักเป็น" ในความหมายของแต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน มุมที่มองรักนั้น นอกจากจะขึ้นอยู่กับประสบการณ์ชีวิตของคนแต่ละคน ยังขึ้นอยู่กับความเข้าใจกัน การตีความ การมองความหมาย วิธีการ ของแต่ละคนด้วย แต่ที่ดีที่สุดสำหรับคนมีความรักคือ อยู่กับรักอย่างมีความสุขและเข้าใจ เราเลือกที่จะหายไป หรือยังอยู่ในความทรงจำได้ เราเลือกได้

วันอังคารที่ 19 กรกฎาคม พ.ศ. 2554

ฉันไม่ใช่คนดีเพียบพร้อม


ฉันไม่ใช่คนดีเพียบพร้อม
แต่รักแท้จะขับกล่อม..เป็นสายลมโอบล้อม อย่างอ่อนไหว
ไม่ขอใฝ่ให้เกินฝัน...ว่าจะเป็นคนสำคัญ เหนือใคร
แค่รู้สึกดีที่ได้พบบางความรู้สึกที่หายไป
....ถ้าเธอจะถนอมมันไว้ ...ฉันก็ขอบคุณ...

ถ้าคืนนี้ มิอาจข่มตา


ถ้าคืนนี้ มิอาจข่มตา
ฉันจะกลับมา ... แปลงร่างเป็นผ้าห่มผืนหนา ในคืนหนาว
ตลอดคืนไหวเพ้อ....จะอยู่เป็นเพื่อนเธอ จนสิ้นแสงแห่งดาว
มอบแสงแรกของฟ้าพราว ....เขียนเป็นเรื่องราวแทนกำลังใจ

หน้าตาบ้าน บ้าน


ไม่ใช่คนสวยมากมายอะไร
เป็นแค่คนที่มีหัวใจคล้ายๆกัน
ไม่ใช่นางฟ้าเลิศเลออย่างในฝัน
หญิงธรรมดา...หน้าตาบ้าน บ้าน
แต่เมื่อรักใครนั้น...กลั่นจากหัวใจ


จะทำอย่างไร


จะทำอย่างไรให้เธอเข้าใจ ว่าฉัน คิดถึงเธอ
หลับตาก็ฝัน ตื่นมาก็เพ้อถึงเธอคนเดียว
จะมองทางไหน จะทำอะไร ใจฉันไม่เกี่ยว
แค่เผลอแว้บเดียวก็กลับมาคิดถึงเธอ



คนสองคนย่อมมีหัวใจในรักที่ผูกพัน
ต่อคำมั่นสัญญาของอีกคน
เป็นเหมือนดั่งเครื่องยืนยันที่จะไม่มีการ
เปลื่ยนใจใดๆไม่ว่ากาลเวลาจะเคลื่อนผ่านไป
เนิ่นนานเพียงไหน และคำมั่นสัญญาจะอยู่
ณ.ที่ตรงนั้นเสมอตลอดมาและตลอดไป
อาจจะเป็นเครื่องช่วยทางใจสิ่งหนึ่ง
ให้ใจสองใจผูกมัดความผูกพันด้วยคำสัญญา

.....จากหัวใจใน...คำว่ารัก.....

คำสัญญาเป็นมากกว่ารัก
เป็นคำมั่นทางใจที่มีค่าแค่คนสองคน
สัญญาว่าจะรักไม่เปลื่ยนแปลง
สัญญาว่าจะกลับมาอีกครั้ง
สัญญาว่าจะไม่ลืม และสัญญาว่าจะมั่นคงตลอดชั่วฟ้าดินสลาย
ซึ่งความรักในคำมั่นนั้นมีอาลัย มีห่วงหา และรอคอย
สายใยบางๆที่บางครั้งผูกมัดใจทั้งสองให้ยั่งยืน
ด้วยคำเพียงไม่กี่คำที่กลั่นมาจากใจ
ในบางคนนั้นเป็นยิ่งกว่าชีวิต เป็นยิ่งกว่าจิตใจ
และถ้าวันใดสัญญาถูกเพิกเฉย
อาจจะเปลื่ยนทั้งชีวิตของใครบางคน
ไปเลยทั้งชีวิตก็เป็นได้...ในคำมั่นที่โลเล

ในบางครั้งคำสัญญาก็ไม่ได้ทำให้คนสองคนรักกันได้
ถ้าอีกฝ่ายได้เพียงแค่พูดจากปาก แต่ไม่ได้ออกจากใจ
อาจจะเป็นเพียงแค่คำผูกมัดให้อีกคนหลงเชื่อและยึดถือ
ทั้งๆที่ปลายทางคำมั่นนั้นมีเพียงอีกคนที่รู้ดีว่า
สิ่งที่เขาให้ไว้กับใคอีกคนนั้น มีจริงหรือว่างเปล่า
ท้ายที่สุดเมื่อวันวานเคลื่อนผ่าน สิ่งต่างๆที่เคยอยู่ในคำสัญญา
ค่อยๆชัดเจนขึ้นทุกทีและความจริง
ก็วิ่งเข้าหาคำมั่นที่โลเลของคนอีกคน

อย่าสัญญา...ว่าจะรักตลอดไป
อย่าสัญญา...ว่าจะไม่เปลื่ยนแปลง
อย่าสัญญา...ว่าจะรักเพียงคนเดียว
และ อย่าสัญญา...ว่าระหว่างสองเรา
ไม่มีเปลื่ยนแปลง....ถ้าทำไม่ได้อย่างที่...เคยสัญญา

ซึ่งคำสัญญาเป็นดั่งเช่น ดาบสองคม
ถ้าคนใดคนหนึ่งยึดติดและเชื่อมั่น
แต่อีกคนกลับพูดมาแบบไม่จริงใจ
และแน่นอนผู้ที่เจ็บที่สุดในคำสัญญานั้นๆ
ก็คงไม่พ้นคนที่เชื่อในคำมั่น

หากไม่มั่นใจในความรักที่ตนมี
ก็อย่าไปให้สัญญาแบบเลื่อนลอยกับใครอีกคน
เพราะถ้าวันหนึ่งวันใดคำสัญญาที่เคยให้ไว้
ซึ่งกันและกันถูกลืมเลือ
มันจะกลายเป็นความเจ็บอย่างที่สุด...ของอีกคน


“ไม่รักไม่เป็นไร แต่กรุณารักษาน้ำใจ ของคนที่คุณ...เคยให้สัญญา”


เศษใจเหลือๆ


เศษใจเหลือๆ ไม่มีซึ่งวันวาน
ให้ปฎิหาร์ยเพียงใด..ก็ไร้ผล
ก็ในเมื่ออีกคนทำให้..ไร้ตัวตน
ซึ่งก็คงเป็นได้แค่ เศษคำว่า..รักกัน

ในความฝัน..บนความจริง


ความรักที่เกิดขึ้นกับหัวใจของแต่ละคน
ย่อมมีหลายรูปแบบ หลายความผูกพัน
หลายความฝัน แตกต่างกันในรูปแบบเริ่มต้น
แตกต่างกันที่ความรู้สึก แตกต่างกันทั้งสถานะ
แตกต่างกันในระยะพบเจอ
และแตกต่างกันในปลายทางสุดท้าย
แต่ทุกความหลากหลายและแตกต่าง
จะสิ้นสุดที่จุดเดียวกันทั้งหมดทั้งสิ้นนั้นคือ...ความจริง

บางคน..บูชาความรัก ดั่งชีวิต
ดั่งความฝัน ดั่งทุกสิ่ง..ทุกอย่าง
บางครั้ง..ความรัก ทำให้บางคนมีลมหายใจอยู่ต่อ
และ สู้กับ ความจริง..บนความฝัน
บางที..ความรัก ที่คาดหวัง ก็ไม่เป็นดั่งหวัง
ยังคงอยู่ตรงนั้นเสมอ ตรงฝัน..ที่เดียวดาย

ซึ่งก็เป็นเรื่องมหัศจรรย์ในรัก
ที่มีผู้คนบนโลกนี้อยู่..มากมาย
แต่เพราะ อะไรหัวใจของเราถึงต้องผูกพัน

กับใคร..คนหนึ่ง

จนแยกไม่ออก ตัดไม่ขาด
ในความฝัน..บนความจริง

อาจจะเป็นที่ระหว่างการเดินทางของหัวใจ
แห่งห้วง..อารมณ์รัก
หัวใจของความรัก ได้พานพบเรื่องราวต่างๆ..มากมาย
มีทั้งสุข ทั้งทุกข์ มีทั้งสมหวังสลับผิดหวัง
มีทั้งหัวเราะ..แฝงน้ำตา
มีทั้งเจ็บและจำ มีฝัน มีจิตนาการ มีคาดหวัง
มีชิงชัง มีแอบรัก มีอกหัก และ..มีความทรงจำ

ความทรงจำบางอย่าง
คือสิ่งที่อยู่ภายใต้ก้นบึ้งจิตใจ..ของอารมณ์
ถูกปิดกั้นด้วยความจริง
และตอกย้ำด้วยคำว่า..เป็นไปไม่ได้
ไม่ว่าจะทุ่มเทเพียงไร จริงใจมากมายแค่ไหน
แต่ถ้าความรักที่มีนั้นไม่ตั้งมั่นอยู่บนความจริง
ไม่ว่าสุดท้ายผลจะออกมาเป็นเช่นไร
ก็คงเจ็บไม่แตกต่างกัน..ในความจริง..ใช่ไหมคุณนะ

มนุษย์เราจะมีคุณค่าก็เมื่อ "รักเป็น"


เมื่อรักตัวเองเป็น การทำอะไรดี ๆ
ให้คนที่เรารักก็เป็นเรื่องเข้าใจได้ ไม่ยาก
และถ้าจะให้เป็นรักแท้ ต้องทำไปด้วยความจริงใจ
ความสุขใจ ในขณะที่เราอาจจะต้องเสียสละบ้าง
แต่แปลก เราเองกลับรู้สึกไม่ได้สูญเสียอะไรไปเลย
แม้แต่ความเป็นตัวของตัวเอง
ความรัก...เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับชีวิต
มนุษย์เราจะมีคุณค่าก็เมื่อ "รักเป็น"

เราจะรักกันได้ยังไงถ้าไม่เชื่อใจกัน




เราจะรักกันได้ยังไงถ้าไม่เชื่อใจกัน...


.........................



จะเกิดอะไรขึ้น?


ถ้าไม่เราไม่เชื่อในคนที่เรารัก


ไม่ว่าเขาจะพูดอะไร เราก็สงสัยไปทุกอย่าง


ว่าเขาพูดจริงหรือเปล่า โกหกหรือเปล่า


และจะเกิดอะไรขึ้น? ถ้าไม่ว่าเราจะพูดอะไรออกไป


เขาก็ไม่เคยเชื่อเราเหมือนกัน


คนสองคนที่คบกัน แต่ไม่เชื่อใจ


จะรักกันได้ยังไง จริงไหม?


เพราะว่าเธอไปกับเขา


เพราะว่าเธอไปกับเขา
เหลือเพียงฝุ่นเถ้าของความหมาย
เหลือเพียงกลิ่นไอของหัวใจ
เหลือเพียงใจที่สลายของใครคนหนึ่ง

ที่รักเค้ารักตัวเองนะคุณนะ


เวลามันผ่านมาทำให้ฉันได้รู้
ว่ารักที่เคยได้มามันมีค่าแค่ไห­น
 เสียใจและเสียดายคงไม่มีใครที่จ­ะรักและให้ฉันได้แบบเธอ
เธอคงฉันเชื่อว่าเธอคงไม่มีวันลืมคืนวันที่เราเคยมีกัน
ซึ่งมันไ­ม่ใช่แค่ชว่งเวลาสั้นๆ เรามีกันนานพอสมครว
ไม่มีอะไรที่ต้องการมากกว่าการไ­ด้เจอเธออีกเพียงซักครั้ง
อยากกอ­ดเธออยากมองแววตาเธอพูดกับเธออี­กครั้งอยากย้อนเวลา
จะไปบอกเธอว่าขอโทด รักเธอ รักเธอมากไม่เคยไม่รักเธอเลย